راهپیمایی مرگ باتاآن انتقال اجباری اسرای جنگی توسط ارتش سلطنتی ژاپن بود. این راهپیمایی از تاریخ ۹ آوریل ۱۹۴۲ و پس از ۳ ماه از شکست قوای متفقین در نبرد باتاآن در فیلیپین در طی جنگ جهانی دوم آغاز شد. شمار اسیران جنگی انتقال داده شده ۸۰٬۰۰۰–۶۰ فیلیپینی و آمریکایی ذکر شدهاست. در حدود ۱۰٬۰۰۰–۲۵۰۰ فیلیپینی و ۶۵۰–۱۰۰ زندانی آمریکایی، در طی این انتقال و قبل از رسیدن به کمپ درگذشتند یا کشته شدند.
طول این راهپیمایی ۱۲۸ کیلومتر بود. در طول راه تحمیل شرایط بد فیزیکی و قتل توسط ارتش ژاپن منجر به مرگ و میر بسیار بالایی در بین اسیران جنگی و شهروندان شد. کمیسیون نظامی متفقین این راهپیمایی را به عنوان یکی از موارد جنایات جنگی ژاپن قلمداد کردهاست.
تنها تلاش جدی برای محاسبه تعداد مرگ در طی راهپیمایی بر اساس شواهد، استنلی ال فالک است. او تعداد سربازان آمریکایی و فیلیپینی را که میداند در ابتدای آوریل در باتاآن حضور داشتهاند، برمیدارد، تعداد شناخته شده فرار به کورگیدیدور و تعداد شناخته شده در بیمارستان در باتاآن را کم میکند. او تخمین محافظه کارانه ای از تعداد کشته شدگان در روزهای آخر جنگ و تعداد افرادی که به جای تسلیم ژاپنیها به جنگل فرار کردهاند، ارائه میدهد. بر این اساس او ۶۰۰ تا ۶۵۰ مرگ آمریکاییها و ۵۰۰۰ تا ۱۰٬۰۰۰ مرگ فیلیپینیها را پیشنهاد میکند.
منابع دیگر تعداد مرگ و میر را از ۵۰۰۰ تا ۱۸۰۰۰ مرگ فیلیپینی و ۵۰۰ تا ۶۵۰ مرگ آمریکایی در طی راهپیمایی گزارش میدهند.
ترتیب | فاصله | ملاحظات |
---|---|---|
۱. ماریولس~باگاک | تقریباً ۳۰ کیلومتر | پیاده |
۲. باگاک~سان فراندو، پامپانگا | تقریباً ۵۳ کیلومتر | انتقال با ۲۰۰ دستگاه کامیون (فقط بخشی از اسیران) |
۳.سان فراندو، پامپانگا~ کاپاس | تقریباً ۴۸ کیلومتر | حمل و نقل با قطار |
۴. کاپاس ~اردوگاه اودونل | تقریباً ۱۲ کیلومتر | پیاده |