روبر دو براکمون

روبر دو براکمون
روبر دو براکمون، دریاسالار فرانسه و کاستیل
حکمران اونفلور
دوره مسئولیت
۱۴۱۵ – ۱۴۱۷
پادشاهشارل ششم
اطلاعات شخصی
زادهc.۱۳۴۰
نورماندی، پادشاهی فرانسه
درگذشته۴ آوریل ۱۴۱۹
موسخون، تولدو، کاستیل
ملیتفرانسوی
پیشهسیاست مدار
تخصصافسر ارتش
خدمات نظامی
وفاداریپادشاهی فرانسه
کاستیل
درجهدریاسالار فرانسه

روبر دو براکمون (فرانسوی: Robert de Bracquemont‎)یا موسن روبی د براکامونته (اسپانیایی: Mosén Rubí de Bracamonte‎) (زاده در سالهای ۱۳۵۰ درگذشته ۱۴۱۹)، همچنین به نام روبی و براکمون نیز شناخته شده است. اولین لُرد فوئنته ال سل و روبی د براکامنته، یک نجیب‌زاده اهل نورماندی بود که به عنوان دریاسالار فرانسه و کاستیل خدمت می‌نمود.[۱]

زندگی

[ویرایش]

روبر چهارمین پسر رونو دوم دو براکمون و نوه رونیو اول دو براکمون و ایزابل دو بتنکور بود.[۲] همسر اول وی اینس گونزالس د مندوزا، دختر پدرو گونزالس د مندوزا و آلدونسا فرناندز د آیالا، متعلق به خاندان قدرتمند مندوزا بود.[۳]

او در سال ۱۳۸۶ به عنوان سفیر پادشاهی فرانسه در دربار انریکه سوم (اسپانیایی: Enrique III‎) وارد کاستیل شد.[۴] در سال ۱۴۱۵ روبر دو براکمون دریاسالار فرانسه شد. وی بین سالهای ۱۴۱۵ و ۱۴۱۷ به عنوان حکمران اونفلور خدمت نمود.

وی در موسخون (اسپانیایی: Mocejón‎)در تولدو از اختیارات سلطنتی خاصی برخوردار شد، جایی که در سال ۱۴۱۹ درگذشت.[۵]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Nobiliario de los reinos y señorios de España. Francisco Piferrer. 1858. p. 22. Mosén Rubí de Bracamonte.
  2. ↑ Les conseillers du Parlement de Normandie: Sous Henri IV et sous Louis XIII (1594-1640), Volumes 2-3. Henri de Frondeville. 1964.
  3. ↑ DISCURSOS HISTORICOS DE LA MUY NOBLE Y MUY LEAL CIUDAD DE MURCIA. Francisco Cascales. February 2007. ISBN 9788497613460.
  4. ↑ Bernage, Georges. "Jean de Bethencourt, King Canary", Heritage Normand, No. 31, February - March, 2000
  5. ↑ "Juan G. Atienza insinúa el origen masónico de la Capilla de Bracamonte en Ávila". La Información (به اسپانیایی). 21 October 2009. Retrieved 28 January 2022. Robert de Braquemont, castellanizado como Rubín o Rubí de Bracamonte, sirvió en España a los reyes Juan I, Enrique III y Juan II, de quienes obtuvo mercedes, territorios y señoríos como los de Fuente el Sol (Valladolid), Peñaranda (Salamanca) y Mocejón (Toledo), donde finalmente falleció