شابدا برهمن

شابدا برهمن (انگلیسی: Shabda Brahman)، بنا بر اوپانیشاد، نادا صورت یافته‌است.

ساراسوتی

داراشکوه می‌گوید: موحدان هندی صوت را «ساراسوتی» می‌نامند و این همان نادا «ندا» است و در نزد هندیان بر سه طبقه است:

1. طبقه اول: «آناهاتا» نام دارد، به معنی صدای جاودانی که همواره بوده و خواهد بود.
2. طبقه دوم: «اَهَتا» (ahata) نامیده می‌شود، یعنی صوتی که از برخورد دو چیز، بدون ترکیب کلمات، ایجاد می‌گردد.
3. طبقه سوم: «شابدا» نام دارد، واژهٔ خاصی که از ترکیب الفاظ ظاهر می‌شود، شابدا دارای رابطهٔ عرفانی ظریفی با کلمه اولیه (ساراسوتی) است.

برهمن صوت

برهمن سفلی که همان «برهمن صوت» (شابدا-براهما) است با وجود الهی (ایشوارا) و با حالت خواب عمیق و همچنین با برهمن دارای همهٔ صفات (ساگونا) مرتبط است.

رابطه «برهمن صوت» با کیهان، همان رابطهٔ بلور با اشیاء رنگارنگ است که رنگ خود را بر آن نقش می‌زنند.

شابها برهما

صدای (Om)ام (هندوئیسم) زمینه‌ساز همهٔ اصوات ادا شده و ادا نشده‌است، و به این دلیل این صدا را «شابها برهما»، می‌گویند.

بالاترین نور «ام» Om از «ادهیاتمابهاوا» ساطع می‌شود.

مانتراهای سانسکریت

مانتراهای سانسکریت و اسماء الهی در زبان سانسکریت معمولاً از این حروف تشکیل می‌شود، که از آن جمله اند: ام (Om) هاری (Hari)، هار (Har)، رام (Ram)، شیهوا – شیوا (Shiva)، ایشها، ایشا (Isha)، هریم (Hrim)، آیم (Aim) شریم – شریم (Shreem)، هوم (Hum) و غیره. مانتراهایی که برای رسیدن به موکشا گفته می‌شوند، بعضاً به این کلمات ختم می‌شوند: ناما(Nama)، شواها (Swaha)، هوم (Hum).^[۱][۲][۳]

منابع

1. آیین هندو و عرفان اسلامی (بر اساس مجمع البحرین داراشکوه) گرد آورنده داریوش شایگان، ترجمه جمشید ارجمند – تهران: نشر و پژوهش فرزان روز ۱۳۸۷ ص ۶۲
2. D E V A T M A S H A K T I سوامی ویشنو تیرثا ماهاراج، ترجمه، حسین مریدی
3. فرهنگ غرایب، جلد دوم، سودابه فضائلی- تهران: سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، پژوهشکده مردم‌شناسی، نشر افکار، ۱۳۸۴