شیتوریو

شیتوریو یک ورزش رزمی و از مهم‌ترین سبک‌های کاراته است، که توسط کنوا مابونی (۱۹۵۲–۱۸۸۹) بنیان‌گذاری شد. [۱]

شیتوریو متشکل از سیستم های ناهاته، شوری ته، توماری ته و هاکاکوکن (درنای سفید) در کاراته می‌باشد. از کاتا های سیستم های یاد در شیتوریو میتوان سی انچین در ناهاته، باسای دای در شوری ته، توماری باسای در توماری ته و نی پای پو در سیستم هاکاکوکن را نام برد. «شیتو» از نام‌های دو استاد بزرگ اوکیناوایی گرفته شده‌است. بدین صورت که «شی» از نام کانریو هیگااونا (شیااونا) استاد مسلم سیستم ناهاته و کلمه «تو» از نام آنکو ایتوسو بنیان‌گذار و استاد مسلم سیستم شوری ته.[۲]

در این مکتب توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌شود. نشان (آرم) شی تو ریو برگرفته از نشان خانوادگی مابونی است. درجات در این سبک بدین ترتیب است: سفید- زرد - نارنجی - سبز - ابی- بنفش- قهوه‌ای و مشکی از دان یک الی ده. [۳]

پانویس

[ویرایش]
  1. حق‌شناس، علی، دانشنامه هنرهای رزمی، تهران، نگاه بوستان، چ اول، ۱۳۹۵، ص ۲۱۱
  2. همان
  3. حق‌شناس، علی، دانشنامه هنرهای رزمی، تهران، نگاه بوستان، چ اول، ۱۳۹۵، ص ۲۱۲

منابع

[ویرایش]