طرح کتابخانه دیجیتال خط میخی (به انگلیسی: Cuneiform Digital Library Initiative) با نام کوتاه CDLI یک پروژه بینالمللی کتابخانه دیجیتال است که هدف آن قرار دادن متن و تصاویر حدود ۵۰۰٬۰۰۰ لوح خط میخی بازیابیشده متعلق به حدود ۳۳۵۰ قبل از میلاد تا پایان دوره پیش از مسیحیت، بهصورت آنلاین است.[۱] مدیران پروژه، رابرت کیث انگلاند از دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس و یورگن رن از مؤسسه ماکس پلانک برای تاریخ علم هستند. همکاران اصلی این پروژه جیکوب دال در دانشگاه آکسفورد، برتراند لافرون از مرکز ملی پژوهشهای علمی فرانسه، نانتر، و امیلی پاژه-پرون از دانشگاه تورنتو هستند. پیش از این، پیتر دمرآو (۱۹۳۹–۲۰۱۱) از مؤسسه ماکس پلانک و استیون جی. تینی، مدیر فرهنگنامه سومری پنسیلوانیا بهعنوان همکار اصلی حضور داشتند.[۲] در سال ۲۰۰۴ انگلاند بهدلیل فعالیتهایش در این پروژه جایزه ریچارد دبلیو. لایمن از بنیاد ملی علوم انسانی را دریافت کرد.[۳]
این پروژه در سال ۱۹۹۸ آغاز شد[۴] اما تا سال ۲۰۰۰ بود که بودجهای سهساله از سوی بنیاد ملی علوم انسانی و طرح کتابخانههای دیجیتال بنیاد ملی علوم دریافت کرد.[۱] در این مرحله دیجیتالی کردن و آنلاین کردن تدریجی مجموعههای موزه خاور نزدیک برلین (آنلاین در ۲۰۰۱)، مؤسسه کاتولیک پاریس (آنلاین در ۲۰۰۲)، موزه ارمیتاژ و موزه انسانشناسی فیبی ای. هرست (آنلاین در ۲۰۰۳) و موزه باستانشناسی و انسانشناسی دانشگاه پنسیلوانیا انجام شد.[۱] مرحله بعدی از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶ با بودجه فدرال از سوی بنیاد ملی علوم انسانی و مؤسسه خدمات موزه و کتابخانه تأمین شد، که بر مؤلفههای آموزشی جدید و سیستمهای دسترسی مقیاسپذیر به دادهها تمرکز داشت.[۱]