این مقاله میتواند با ترجمهٔ متن از مقالهٔ متناظر در انگلیسی گسترش یابد. برای مشاهدهٔ دستورالعملهای مهم ترجمه روی [گسترش] کلیک کنید.
|
قرن آسیا یا قرن آسیایی (به انگلیسی:Asian Century) اشاره به تسلط پیشبینیشده فرهنگ و قدرت سیاسی آسیا در اقتصاد جهانی دارد. این تسلط با فرض اینکه روندهای جمعیتی و اقتصادی خاصی ادامه داشته باشند ممکن خواهد بود. مفهوم قرن آسیایی به موازات توصیف قرن نوزدهم به عنوان قرن امپراتوری بریتانیا و قرن بیستم به عنوان قرن آمریکا است.
یک مطالعه در سال ۲۰۱۱ توسط بانک توسعه آسیایی نشان داد که ۳ میلیارد آسیایی (بنابراین ۵۶٫۶٪ از ۵٫۳ میلیارد جمعیت کل آسیا تا سال ۲۰۵۰) میتوانند از استانداردهای زندگی مشابه با اروپاییان امروزی برخوردار باشند و این منطقه میتواند بیش از نیمی از تولید کل جمعیت جهان را تشکیل دهد.[۱]
اهمیت و تأکید روزافزون بر وحدت و اتحاد در آسیا، و همچنین روابط رو به رشد و مترقی میان کشورهای این منطقه، ایجاد یک «قرن بیست و یکم آسیایی» را تقویت میکند.[۲][۳][۴][۵][۶][۷]
در سال ۱۹۲۴ میلادی، کارل هاوسهفر از اصطلاح «عصر اقیانوس آرام»[en ۱] استفاده نمود.[۸] عبارت قرن آسیا در اواسط تا اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی به وجود آمد و به ملاقات سال ۱۹۸۸ میلادی دنگ شیائوپینگ رهبر عالیمقام چین و نخستوزیر هند راجیو گاندی نسبت داده میشود. در آن ملاقات دنگ اظهار داشت: «در سالهای اخیر مردم میگویند که قرن آینده گویی مطمعنا قرن آسیا و اقیانوسیه خواهد بود. من با این دیدگاه مخالفم.[۹]» پیش از این رویداد، اصطلاح قرن آسیا در جلسه کمیته روابط خارجی سنای ایالات متحده و در سال ۱۹۸۵ میلادی ظاهر شد.[۱۰] اکنون این اصطلاح مرتباً توسط رهبران سیاسی آسیا استفاده میشود و اکنون یک اصطلاح رایج در رسانههای جمعی میباشد.
با وجود پیشبینیهایی که قدرت اقتصادی و سیاسی فزاینده آسیا را پیشبینی میکند، مفهوم قرن آسیایی با انتقاداتی مواجه شدهاست. این احتمال که تداوم نرخ بالای رشد میتواند منجر به انقلاب، رکود اقتصادی و مشکلات زیستمحیطی، به ویژه در سرزمین اصلی چین شود، از انتقادات اصلی مطرح شدهاست.[۱۱]
سخنرانیها و بیانیههای سیاسی
پیشبینیها
انتقادات