لوئیز سوواژ

لوئیز سوواژ (متولد ۱۸ سپتامبر ۱۹۷۲)[۱] یک مسابقه‌دهنده ویلچر پارالمپیک استرالیایی و مربی است. سوواژ اغلب به عنوان مشهورترین ورزشکار معلول استرالیا در نظر گرفته می‌شود.[۲] او در چهار بازی پارالمپیک ۹ مدال طلا و چهار نقره و در سه دوره مسابقات جهانی دو و میدانی IPC یازده مدال طلا و دو نقره کسب کرده است. او چهار بار ماراتن بوستون را برده است و رکوردهای جهانی را در ۱۵۰۰ متر، ۵۰۰۰ متر و ۴ در ۱۰۰ متر و ۴ در ۴۰۰ ثبت کرده است. او در سال ۱۹۹۹ بهترین ورزشکار زن استرالیا و در سال‌های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ بهترین ورزشکار زن بین‌المللی با ویلچر سال شد. در سال ۲۰۰۲، زندگینامه او لوئیز سوواژ: داستان من منتشر شد.

حرفه ورزشی

[ویرایش]
عکسی از سوویج در راه کسب مدال نقره در مسابقه ۸۰۰ متر کلاس T54 در پاراالمپیک ۲۰۰۰.
A racing wheelchair in a glass display case amongst other Paralympic paraphernalia.
ویلچر لوئیز سوواژ در بازی‌های پارالمپیک ۱۹۹۶

از سن ۱۰ تا ۱۳ سالگی، سوواژ نماینده استرالیای غربی در مسابقات قهرمانی ملی شنا بود. او در سن ۱۴ سالگی به دلیل جراحی مجبور به کناره‌گیری از دنیای شنا شد.[۳]

در سال ۱۹۹۰، سوواژ در اولین مسابقه بین‌المللی خود در شهر آسن واقع در هلند شرکت کرد. او در رشته ۱۰۰ متر مدال طلا را کسب کرد آن‌هم با ثبت یک رکورد جهانی جدید. او همچنین برنده رشته ۲۰۰ متر شد اما به دلیل خارج شدن از خط خود محروم شد و از مسابقه کنار رفت.

بازی‌های پارالمپیک

[ویرایش]
لوئیز سوواژ ورزشکار استرالیایی در بازی‌های پارالمپیک آتلانتا ۱۹۹۶ مسابقه می‌دهد.

او توسط فدراسیون پارالمپیک استرالیا به عنوان برترین زن مسابقه جاده‌ای با ویلچر در استرالیا معرفی شد. در بازی‌های پارالمپیک بارسلونا، او مدال‌های طلا را در ۱۰۰ متر، ۲۰۰ متر و ۴۰۰ متر و یک نقره در ماده ۸۰۰ متر در کلاس TW4 به دست آورد و در ماراتن کلاس TW3-4 ششم شد.[۴] برای قدردانی از موفقیت‌های ورزشی وی، مدال نشان استرالیا به او اعطا شد.[۵] سوواژ در خطر عدم شرکت در پارالمپیک ۱۹۹۲ به دلیل کم بودن منابع مالی فدراسیون پارالمپیک استرالیا بود اما فدراسیون برای تأمین هزینه‌های حمل و نقل تیم استرالیا به بارسلونا از مردم درخواست کمک مالی کرد. فدراسیون از طریق انواع کمک‌های کوچک مردمی، بودجه کافی را دریافت کرد که به سوواژ و دیگر ورزشکاران استرالیایی اجازه داد در مسابقه شرکت کنند.[۶]

تمرین‌ها

[ویرایش]

سوواژ زمانی که در حال رقابت بود، ۱۰ تا ۱۴ ساعت در هفته تمرین می‌کرد. آموزش او بسیار متمرکز بود، و او سعی کرد آن را سرگرم‌کننده کند تا به او در حفظ علاقه کمک کند.[۷] او اغلب شش روز در هفته تمرین می‌کرد. تمرینات او شامل بوکس، شنا و ویلچرسواری بین ۲۵ تا ۳۵ کیلومتر در هر جلسه تمرینی بود.[۸]

فرانک پونتا یکی از اولین مربیان سوواژ بود.[۹] او در ادامه توسط جنی بنکس، که بر پیشرفت سوواژ به عنوان یک ورزشکار سطح بالای با ویلچر نظارت داشت هدایت شد. با مربی‌گری بنکس، سوواژ به موفقیت بین‌المللی در بازی‌های جهانی آسن در سال ۱۹۹۰ و بهترین مدال‌هایش در بازی‌های المپیک و پارالمپیک آتلانتا در سال ۱۹۹۶ رسید.[۱۰] اندرو داوز پس از پارالمپیک ۱۹۹۶ مربی او بود.[۱۱]

Wheel chair race
لوئیز سوواژ ورزشکار استرالیایی ویلچر کلاس T53 در ماراتن بازی‌های پارالمپیک آتلانتا در سال ۱۹۹۶ شرکت می‌کند.

منابع

[ویرایش]
  1. "Louise Sauvage OAM". New South Wales Institute of Sport. Archived from the original on 12 September 2011. Retrieved 17 July 2011.
  2. Sydney Paralympic Organising Committee (20 October 2000). "Louise Sauvage". Paralympic Village Newspaper. Sydney, New South Wales: Sydney Paralympic Organising Committee: 5. OCLC 223078790.
  3. Julie, Robotham. "Sauvage savours her Magic moment." The Sydney Morning Herald, 21 February 2011: 5.
  4. "Louise SAUVAGE (NSW)". Australian Athletics Historical Results. Archived from the original on 22 July 2019. Retrieved 22 July 2019.
  5. "Sauvage, Alix Louise, OAM". It's an Honour. Archived from the original on 28 November 2020. Retrieved 1 January 2012.
  6. {{cite book}}: Empty citation (help)
  7. Lifestyle choices: A positive approach to healthy living – self-management, diet, exercise. (2005). Balcatta, W. A: R. I. C. Publications.
  8. "Paralympian dies". Herald Sun. 3 June 2011. p. 87. Archived from the original on 25 June 2016. Retrieved 6 July 2011.
  9. Coaching Foundation of Western Australia (December 1997). "From hockey to Paralympics for world-class coach". Coaching Connection. 4 (4): 5.
  10. "Alix Louise Sauvage OAM". She's Game website. Archived from the original on 21 May 2019. Retrieved 22 July 2019.