لودویگ فینشر

لودویگ فینشر
زادهٔ۱۴ مارس ۱۹۳۰
کاسل، هسن-ناسائو، ایالت آزاد پروس، جمهوری وایمار
درگذشت۳۰ ژوئن ۲۰۲۰ (۹۰ سال)
ولفلبوتل،[۱][۲] نیدرزاکسن، آلمان
ملیتآلمان
تحصیلاتدانشگاه گوتینگن
پیشه‌ها
سازمان‌ها
جوایز

لودویگ فینشر (آلمانی: Ludwig Finscher؛ ‏ ۱۴ مارس ۱۹۳۰ – ۳۰ ژوئن ۲۰۲۰) موسیقی‌دان و موسیقی‌شناس سرشناس اهل آلمان بود. او مابین سال‌های ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۵ استاد رشتهٔ تاریخ موسیقی در دانشگاه هایدلبرگ و یکی از ویراستاران اصلی دانشنامه موسیقی در گذشته و حال بود.[۱][۳] او یکی از صاحب‌نظران مورد احترام بین‌المللی در حوزهٔ تاریخ موسیقی کلاسیک غربی از قرن شانزدهم تا دوران موسیقی کلاسیک معاصر است؛ با نگاهی به موسیقی در زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی، تاریخی و فلسفی، با بیان و زبانی روشن و ساده، هم برای متخصصان و هم برای خوانندگان عادی.

او موسیقی‌شناسی و فلسفهٔ آلمانی و انگلیسی را در مابین سال‌های ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۴ در دانشگاه گوتینگن فرا گرفت[۴] و سپس دکترای خود را با نوشتن پایان‌نامه‌ای دربارهٔ مَـس‌ها و موتت‌های آهنگساز دوران موسیقی رنسانس لوازه کومپر دریافت داشت.[۴][۵][۶] سپس مدتی به عنوان منتقد موسیقی و روزنامه‌نگار مشغول به کار شد.[۴] او پس از آن، دستیار علمی در دانشگاه کیل و دانشگاه زارلاند شد[۷] و سرانجام در سال ۱۹۶۷ درجهٔ شایستگی علمی دریافت داشت.[۴][۵] پس از این موفقیت او به سِـمَت استادی رشتهٔ موسیقی‌شناسی در دانشگاه گوته فرانکفورت و دانشگاه هایدلبرگ دست یافت.[۱][۵]

او مابین سال‌های ۱۹۴۷ تا ۱۹۷۷ رئیس «انجمن پژوهش‌های موسیقی» و از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۸ رئیس «انجمن بین‌المللی موسیقی‌شناسی» بود.[۴][۵] یکی از مهم‌ترین دستاوردهای او ویراستاری نسخهٔ جدید و ۲۸ جلدی دانشنامهٔ موسیقی در گذشته و حال بود که برایش بیش از ۴۰ مقاله علمی نوشت یا ویرایش نمود.[۱][۸] پژوهش‌ها و کارهای او در زمینهٔ کوارتت زهی و موسیقی مجلسی یوزف هایدن[۸] و همچنین کتاب دوجلدی «موسیقی قرون پانزده و شانزده میلادی»[۱] امروزه استانداردهای موسیقی‌شناسی هستند. او مشارکت‌های مهمی در زمینه انتشار آثار کامل کریستف ویلیبالد گلوک و ولفگانگ آمادئوس موتسارت و پل هیندمیت داشت[۲][۵] و طول فعالیت حرفه‌ای‌اش بیش از ۱۳۰ مقاله با زبانی ساده برای مخاطبان عام و همچنین برای متخصصان موسیقی نوشت.[۵]

وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون جایزه بالزان،[۵] پور لو مریت،[۹] نشان افتخار شایستگی جمهوری فدرال آلمان[۱۰] شده‌است. او در سال ۲۰۰۳ از دانشگاه زوریخ مدرک دکترای افتخاری دریافت داشت.[۱]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ Lütteken, Laurenz (1 July 2020). "Voreilige Thesen und Verengungen blieben ihm fremd / Zum Tod von Ludwig Finscher". Neue Zürcher Zeitung (به آلمانی). Retrieved 1 July 2020.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Lengersdorf, Jörg. "Zum Tod des Musikwissenschaftlers Ludwig Finscher". SWR (به آلمانی). Archived from the original on 28 اكتبر 2020. Retrieved 1 July 2020. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  3. ↑ Hagedorn, Volker (21 June 2007). "Man muss nicht Klavier spielen können". Die Zeit (به آلمانی). Retrieved 1 July 2020.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ ۴٫۴ "Ludwig Finscher". munzinger.de (به آلمانی). 2007. Retrieved 1 July 2020.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ۵٫۴ ۵٫۵ ۵٫۶ "Ludwig Finscher – Balzan Prize History of Western Music". Milano Zurigo. Retrieved 1 July 2020.
  6. ↑ Die Messen und Motetten Loyset Compères on WorldCat
  7. ↑ "Leitfigur der Musikwissenschaft – Ludwig Finscher 90-jährig gestorben". neue musikzeitung (به آلمانی). Regensburg. 2 July 2020. Retrieved 2 July 2020.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ Eggebrecht, Harald (1 July 2020). "Jäger und Sammler". Süddeutsche Zeitung (به آلمانی). Munich. Retrieved 15 July 2020.
  9. ↑ "Pour le Mérite: Ludwig Finscher" (PDF). www.orden-pourlemerite.de. 1994. Archived from the original (PDF) on 23 February 2022. Retrieved 1 July 2020.
  10. ↑ "✝ Prof. Dr. phil. Ludwig Finscher". Akademie der Wissenschaften und der Literatur, Mainz (به آلمانی). Archived from the original on 8 February 2018. Retrieved 2 July 2020.

پیوند به بیرون

[ویرایش]