متاربیتال

متاربیتال
داده‌های بالینی
نام‌های دیگرEndiemal, metharbitone, methobarbitone[۱]
روش مصرف داروخوراکی (قرص)
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
شناسه‌ها
  • 5,5-Diethyl-1-methylpyrimidine-2,4,6(1H,3H,5H)-trione
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
IUPHAR/BPS
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.000.011 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC9H14N2O۳
جرم مولی۱۹۸٫۲۲۲ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • O=C1N(C(=O)NC(=O)C1(CC)CC)C
  • InChI=1S/C9H14N2O3/c1-4-9(5-2)6(12)10-8(14)11(3)7(9)13/h4-5H2,1-3H3,(H,۱۰٬۱۲٬۱۴) ✔Y
  • Key:FWJKNZONDWOGMI-UHFFFAOYSA-N ✔Y
  (صحت‌سنجی)

متاربیتال(به انگلیسی: Metharbital) در سال ۱۹۰۵ توسط امیل فیشر که برای شرکت مرک کار می کرد به ثبت رسید.[۲] این دارو توسط آزمایشگاه ابوت با نام تجاری Gemonil در سال ۱۹۵۲ به بازار عرضه شد و در سال ۱۹۹۰ تولید آن متوقف شد. متاربیتال یک ضد تشنج از دسته باربیتورات‌ها است که در درمان صرع استفاده می شود.[۳][۴] این دارو خواصی مشابه با فنوباربیتال دارد.

سنتز

[ویرایش]

متاربیتال را می توان از ۲٬۲-دی‌اتیل‌مالونیک اسید و O-متیل‌سورآ سنتز کرد.[۵][۶]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "Metharbital". The Comparative Toxicogenomics Database.
  2. ↑ [۱], "Trisubstituted barbituric acids and process of making them." 
  3. ↑ Resor SR (1991). The Medical Treatment of Epilepsy. Marcel Dekker. ISBN 0-8247-8549-5.
  4. ↑ Resor SR (1991). The Medical Treatment of Epilepsy. Marcel Dekker. ISBN 0-8247-8549-5.
  5. ↑ Halpern A, Jones JW (June 1949). "The characterization of the trialkylbarbiturates". Journal of the American Pharmaceutical Association. 38 (6): 352–5. doi:10.1002/jps.3030380619. PMID 18151714.
  6. ↑ Snyder JA, Link KP (1953). "Preparation and Characterization by Alkaline Methanolysis of 5,5-Diethyl-4-(tetraacetyl-β-D-glucosyloxy)-2,6(1,5)-pyrimidinedione". Journal of the American Chemical Society. 75 (8): 1881. doi:10.1021/ja01104a030.