نورالدین محمد عوفی بخاری مشهور به محمد بن محمد عوفی بخاری و سدیدالدین محمد عوفی؛ ملقب به سدیدالدین یا نورالدین تاریخنگار، زندگینامهنویس، مترجم و ادیب خراسانی اواخر سدهٔ ششم و اوایل سدهٔ هفتم هجری بود. وی از اعقاب عبدالرحمان بن عوف از صحابه پیامبر بود و به همین سبب خاندان او به عوفی شهرت دارند. محمد عوفی در نگارشِ گلچین قطعات ادبی متبحر بود.[۱]
وی در بخارا تحصیل کرد و سپس به ماوراءالنهر، خراسان و سیستان سفر کرد. او تا اواخر حکومت علاءالدین محمد خوارزمشاه در خراسان به سر میبرد، و ضمن دیدار و گفتوگو با بزرگان و مشاهیر، به گردآوری اطلاعات تاریخی دست پیدا میکرد که در کتابهایش ثبت شدهاست. در هنگام هجوم مغول به هندوستان مهاجرت کرد و روزگار را در دستگاه مملوکهای سلسله غوریان در ایالت سند گذارند. از اواخر عمرش و چگونگی و تاریخ مرگش همچون اوایل زندگی و تولدش آگاهی در دست نیست.[۲]
بر پایه دادههایی در: تاریخ ادبیات