معماری سازمانی (Enterprise Architecture) رویکردی جامع و یکپارچه در راستای برنامه ریزی استراتژیک سازمان و سیاست های کلان کسب و کار است که اجزاء، جنبهها و عناصر مختلف سازمان (اعم از منابع سازمان، سیستمها و ...) را با نگاه مهندسی تجزیه و تحلیل مینماید و شامل مجموعه مستندات، مدلها، استانداردها، فرآیندها و اقدامات اجرایی برای تحول از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب با محوریت انسجام، هوشمند سازی و فناوری اطلاعات است که در قالب یک طرح مشخص اجرا شده و سپس به صورت مداوم توسعه یافته و به روز رسانی میشود.
معماری سازمانی از «معماری سیستمهای اطلاعاتی، فرآیندی، سیستمی و مدیریتی» نشأت گرفته و چارچوبی برای تببین، هماهنگسازی و همسوسازی کلیه فعالیتها و عناصر سازمان در جهت نیل به اهداف راهبردی سازمان است و تمام جنبههای سازمان نظیر کاربران، موقعیت جغرافیایی سیستمها، نحوه توزیع آنها، فرایندهای حرفه، انگیزه کارها، راهبردها، مأموریتهای سازمان و نظایر آنها را در نظر میگیرد. در واقع معماری سازمانی نوعی مهندسی مجدد را در کل سازمان، از منظر سیستمهای اطلاعاتی و سیستمی در جهت بهبود فرایندهای کاری سازمان از طریق بهکارگیری فناوری اطلاعات، ارتباطات و نرم افزار شکل میدهد. معماری سازمانی ناشی از گسترش بکارگیری زیرساخت های منسجم و یکپارچه بر بستر فناوری اطلاعات در سازمانها و افزایش تعاملات درون و برون سازمانی، و همچنین شتاب روزافزون تغییرات در سازمانها است.
معماری سازمانی مجموعهای از شناخت دقیق کسب و کار، برنامه ریزی استراتژیک و عملیاتی به کمک فرآیندها، سیستم های نرم افزاری است که به منظور تعریف مأموریتهای سازمان، اطلاعات لازم جهت انجام مأموریتها، فناوریهای مورد نیاز و فرایندهای انتقالی لازم جهت انجام آنها استفاده میشوند و شامل معماری وضع موجود، معماری وضع مطلوب، و یک طرح انتقالی است. فرایند معماری نیز شامل سه فاز اصلی برنامهریزی راهبردی سازمان، برنامهریزی معماری سازمانی، و اجرا و کنترل معماری سازمانی است.
زمینه معماری سازمانی در سال ۱۹۸۷ با انتشار مقالهای با نام «چارچوبی برای معماری سیستمهای اطلاعاتی» توسط جان زکمن ایجاد شد. این مقاله به چالش و چشمانداز معماری سیستمهای اطلاعاتی اشاره میکند. زکمن در یکی از نخستین تلاشهای خود تأثیر عمیقی در معماری سازمانی وزارت دفاع ایالات متحده گذارد.
در سال ۱۹۹۲ وزارت دفاع آمریکا پروژهای تحقیقاتی TAFIM را با هدف تهیه یک طرح جامع برای انسجام و هماهنگی کلیه منابع اطلاعاتی در داخل مجموعه وزارت آغاز نمود. در سال ۱۹۹۴ این وزارت با انتشار بیانیهای کلیه واحدهای تابعه خود را ملزم به اجرای نتایج TAFIM و انطباق سیستمهای اطلاعاتی خود با آن نمود. این تجربه وزارت دفاع، مورد استقبال سایر وزارتخانهها و موسسات دولتی آمریکا قرار گرفت. براساس تجربیات بدست آمده از پروژه TAFIM، در سال ۱۹۹۶ قانونی به نام «کلینگر- کوهن» در کنگره آمریکا به تصویب رسید که بر طبق این قانون همه وزارتخانهها و سازمانهای دولتی آمریکا ملزم به تنظیم معماری فناوری اطلاعات سازمانی خود شدند. همچنین مسئولیت تدوین، اصلاح و اجرای معماری فناوری اطلاعات در هر سازمان برطبق این قانون برعهده مدیر ارشد فناوری اطلاعات سازمان قرار گرفت. قانون کلینگر-کوهن مهمترین سند قانونی در مورد الزام تنظیم معماری اطلاعاتی در سازمانهای دولتی آمریکاست و پس از آن اغلب موسسات دولتی آمریکا از جمله وزارتخانهها، سازمانها، نیروی انتظامی و دانشگاههایی که از بودجه دولتی استفاده میکنند، پروژههایی را برای تنظیم و تدوین معماری فناوری اطلاعات خود آغاز نمودند. سپس شورای مدیران ارشد فناوری اطلاعات آمریکا سندی را منتشر ساخت که حاوی چارچوب معماری سازمانی دولت فدرال بود که سند معماری اطلاعات دولت فدرال محسوب میشود.
اولین اقدامات مرتبط با معماری سازمانی در سال ۱۳۷۷ در وزارت جهاد کشاورزی آغاز شد، شروع رسمی فعالیتهای مرتبط با معماری سازمانی در مقیاس کشور در سال ۱۳۸۲ و با تأسیس کمیته فنی معماری اطلاعات ایران – تحت پوشش دبیرخانه شورای عالی اطلاعرسانی- رقم خورد و به دنبال آن کسب و ترویج دانش بومی معماری سازمانی در اولویت قرار گرفت. از اوایل دهه ۸۰ در کنار تحقیقات علمی و فنی، اجرای پروژههای کاربردی برای دستگاههای دولتی و شرکتهای خصوصی آغاز شد و شرکتهای مشاور در حوزه تدوین و اجرای طرحهای معماری سازمانی فعال شدند که مشتریان متنوعی از وزراتخانهها و سازمانهای دولتی تا شرکتهای خصوصی و تولیدی داشتهاند. دستاورد نزدیک به دو دهه تجارب معماری سازمانی در ایران، اجرای نزدیک به ۱۰۰ پروژه بزرگ معماری سازمانی و طرح جامع فاوا بودهاست. در سال ۸۶ با گسترش فعالیتهای پژوهشی و کاربردی حوزه معماری سازمانی، دانشگاه شهید بهشتی موفق شد به عنوان اولین دانشگاه ملی مجوز پذیرش دانشجوی کارشناسی ارشد در رشته معماری سازمانی را کسب نموده و از سال ۸۷ تا اکنون در این مقطع هرساله دانشجویان کارشناسی ارشد مهندسی فناوری اطلاعات را با تمرکز بر معماری سازمانی پذیرش میکند. با گسترش فعالیتهای پژوهشی و نیز اجرای پروژههای موفق متعدد، سرانجام در سال ۹۰ با حمایت سازمان فناوری اطلاعات ایران، اولین آزمایشگاه معماری سازمانی سرویسگرا با هدف ترویج، آموزش و استانداردسازی متدهای معماری سازمانی سرویسگرا در دانشگاه شهید بهشتی تأسیس شد. سرانجام در سال ۱۳۹۴ و با تصویب طرح تدوین چارچوب و برنامه ملی معماری سازمانی ایران، مجموعه فعالیتهای علمی، فنی و اجرایی معماری سازمانی در کشور منسجم تر از گذشته تحت هدایت کمیسیون توسعه دولت الکترونیکی قرار گرفت. در همین راستا نهایتاً نسخه اول چارچوب معماری سازمانی در سال ۹۵ منتشر شد. در سال ۱۳۹۶ اولین همایش ملی پیشرفتهای معماری سازمانی در ایران به میزبانی دانشگاه شهید بهشتی در تهران برگزار شد.[۱]
مزایای معماری سازمانی برای سازمانهای متفاوت بر اساس تحقیقات صورت گرفته در چند دسته متفاوت قابل تقسیمبندی است.[۱]
مزایای «معماری سازمانی» در مقیاس کشوری (دولت الکترونیک):
مزایای معماری سازمانی (فناوری اطلاعات) برای دستگاههای دولتی و شرکتهای خصوصی:
هدف از فرایند معماری سازمانی ایجاد و اجرای معماری و ارائه خروجیهای معماری در سازمان است. این فرایند در کنار دیگر فرایندهای اصلی سازمان قرار گرفته و به صورت پیوسته اجرا میشود. بهطور کلی، این فرایند شامل سه مرحله اصلی است که عبارتند از:
نیاز به ارائه تفکرهای سازماندهی شده و ساختارهای منطقی طبقهبندی اطلاعات پیچیده و توصیف و مفهوم کارهای معمار پیشگامان معماری را بر آن داشت تا روشها و الگوهای مختلفی را ابداع و به جامعه معماری این امکان را بدهند تا اطلاعات کار معماری را تبدیل به یک چارچوب نموده و به روش علمی و مدون نموده و بدین طریق هنر و علم خود را در اختیار دیگران بگذارد. چارچوب معماری Zachman به عنوان اولین چارچوب معماری سازمانی، جان زکمن در سال ۱۹۸۷ برای صنعت و تجارت ارائه کردهاست. وی در ابتدا این کار را با ارائه یک الگوی جامع در زمینه معماری اطلاعات شروع نمود و چون معتقد به تحلیل سازمان با استفاده از چارچوب معماری بود جنبههای مختلف طراحی یک سیستم از نظر محتوی، مفهوم، منطق، فیزیک و توصیفهای دقیق غیر محتوایی را به صورت یک سری سؤال از دیدگاه داده، وظیفه، شبکه، افراد، زمان و انگیزه در یک جدول که تکمیل آن توصیف معماری انجام شده و پاسخ چه چیز، چطور، کجا، چه کسی، کی و چرا ی آینده سازمانی پویا میباشد.
این چارچوبها برای دولت یا صنعت خاصی تولید نشدهاند و به صورت عمومی برای سازمانها و مقاصد مختلفی قابل استفاده هستند. البته به دلیل عمومی بودن نیاز به سفارشی سازی در هر صنعت یا کاربرد خاص دارند، معروفترین چارچوبهای معماری سازمانی عمومی به قرار زیر است:
این چارچوبها توسط دولتها و برای هدایت، حمایت و نظارت بر پیشرفت معماری سازمانی دستگاههای دولتی تولید شدهاند و پس از طی مراحل قانونی بهصورت رسمی ابلاغ و الزام شدهاند. اگرچه محتوای این چارچوبها برای کشور خاصی تهیه شدهاست اما روششناسی، متدها و مدلهای مرجع تولید شده دربردارنده مخزن غنی از دانش و تجارب معماری سازمانی است که میتواند با سفارشیسازی مورد استفاده سایر صنایع و کشورها نیز قرار گیرد. معروفترین چارچوبهای معماری سازمانی ملی (دولتی) به قرار زیر است:
این چارچوبها توسط نهادهای نظامی تولید شدهاند و به دلیل تفاوتهای بنیادین عملیات نظامی با حوزه کسبوکار (سازمانی و اداری) در حوزه تخصصی نظامی کاربرد دارند، اگرچه برخی مفاهیم و تکنیکهای آن قابل استفاده در سایر صنایع و حوزهها است. معروفترین چارچوبهای معماری سازمانی نظامی به قرار زیر است:
این چارچوبها (و مدلهای مرجع) توسط صنایع و بخش خصوصی برای حوزه کسبوکاری مشخصی (بانک، بیمه، مخابرات، ...) تهیه شدهاند. از آنجا که هدف تولیدکنندگان ارائه مفاهیم بنیادی و روششناسی جدیدی برای معماری سازمانی نبودهاست، معمولاً از قالب سایر چارچوبهای عمومی استفاده نمودهاند ولی محتوای تخصصی صنعت مورد نظر را در قالب الگوها و مدلهای مرجع در آن قرار دادهاند. معروفترین چارچوبهای معماری سازمانی مختص صنایع به قرار زیر است:
متدولوژی، مجموعهای از روشها، قواعد و اصولی است که در یک رشته به کار برده میشوند و راهبردهای مشخص و مرحله به مرحلهای برای تکمیل یک یا چند مرحله از چرخه حیات توسعه سیستمها هستند. در معماری سازمانی در پاسخ به سؤال چگونگی انجام معماری، جواب یکتایی موجود نیست و گروهی معتقدند فرایند انجام معماری برای هر سازمانی باید متناسب با آن تطبیق داده شود، اکثر مؤلفان نیز در این زمینه به ارائهٔ راهنماییهای عمومی و گامهای کلان پرداختهاند. معماری سازمانی شامل دو وضعیت موجود و مطلوب بوده و بنابراین فرایند معماری را باید چگونگی حرکت از وضع موجود به مطلوب دانست، البته تعریف و تعیین وضع موجود و مطلوب نیز میبایست جزو فرایند معماری به حساب آید. متدولوژی بر مبنای الگوهای مفهومی، مدلسازی و ابزار، فنون و روشها روش توسعه معماری سازمانی را ارائه میکنند. از معروفترین متدولوژیهای معماری سازمانی عبارتند از:
دستاوردهای مهم و ملی معماری سازمانی در ایران طی بیش از یک دهه فعالیت (از سال ۱۳۸۲) به قرار زیر است:[۱]