بتا-لاکتامازها خانواده ای از آنزیمهای درگیر در ایجاد مقاومت آنتیبیوتیکی در برابر آنتیبیوتیکهای بتا-لاکتام هستند. آنها با شکستن حلقه بتا-لاکتام که ساختار اصلی آنتیبیوتیکهای پنی سیلینی را تشکیل میدهد، عمل میکنند. مهمترین روشهای مبارزه با این شکل از مقاومت آنتیبیوتیکی شامل توسعه آنتی بیوتیکهای جدید بتا-لاکتام است که در برابر تجزیه شدن مقاومت بیشتری دارند و روش دیگر توسعه مهارکنندههای آنزیمی به نام مهارکنندههای بتا-لاکتاماز(به انگلیسی: β-Lactamase inhibitor) است.[۱] اگرچه مهارکنندههای بتا- لاکتاماز فعالیت آنتی بیوتیکی کمی دارند،[۲] اما از تخریب باکتریایی آنتی بیوتیکهای بتا-لاکتام جلوگیری میکنند و بنابراین گستره باکتریهایی که داروها در برابر آنها مؤثر هستند را افزایش میدهند.
برخی از باکتریهایی که میتوانند بتا-لاکتاماز تولید کنند شامل موارد زیر هستند: