حزبالله که یک حزب سیاسی و گروه شبهنظامی اسلامگرایشیعه در لبنان میباشد،[۱][۲] دارای یک شاخه نظامی فوقالعاده قوی است که تصور میشود، قدرتمندتر از ارتش لبنان باشد[۳][۴] و معادل قدرت مسلحانه یک ارتش متوسط بهشمار میرود. این گروه که یک نیروی ترکیبی است،[۵][الف] دارای قابلیتهای نظامی متعارف و غیرمتعارف قدرتمند است[۷] و بهطور کلی، به عنوان قدرتمندترین بازیگر غیردولتی در جهان در نظر گرفته میشود.[۸][۹][ب][۷][۱۱]
برآوردها بسیار متفاوت است، اما تا اکتبر ۲۰۲۱، سید حسن نصرالله، دبیرکل حزبالله لبنان، ادعا کرد که این سازمان، ۱۰۰٬۰۰۰ جنگجوی آموزشدیده دارد.[۱۲] در سال ۲۰۱۷، جینز، قدرت حزبالله را بیش از ۲۰٬۰۰۰ جنگجوی تمام وقت و بیش از ۲۰٬۰۰۰ نیروی ذخیره، ارزیابی کرد.[۱۳][پ] آنها تا حدی توسط نظام جمهوری اسلامی ایران تأمین مالی و توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی آموزش داده میشوند. بودجه نظامی حزبالله، بر اساس برآوردهای رسمی آمریکا در سال ۲۰۱۸، ۷۰۰ میلیون دلار است.[۱۶]
دشمن اصلی حزبالله، اسرائیل است و قدرت نظامی آن تا حد زیادی بر پایه موشک است.[۱۷] استراتژی حزبالله، به این گونه است که علیه اسرائیل، از راکتها به عنوان سلاح تهاجمی و از پیادهنظام سبک و واحدهای ضدتانک برای دفاع از مواضع شلیک خود در جنوب لبنان استفاده میکند.[۱۸] تخمین زده میشود که تعداد کل موشکهای حزبالله از ۴۰٬۰۰۰[۱۹] تا ۱۲۰٬۰۰۰[۲۰] باشد که بهطور قابل توجهی، بیشتر از بسیاری از کشورها است.
حزبالله، دارای تعداد محدودی موشک ضدهوایی و ضدکشتی و همچنین هزاران موشک ضدتانک است.[۲۱] این گروه، هواپیمای سرنشیندار، تانک یا خودروهای زرهی در لبنان ندارد، زیرا نمیتواند با برتری هوایی اسرائیل مقابله کند.[۵][۲۲][ت] با این حال، حزبالله، از خودروهای زرهی از جمله تانکهای تی-۵۴/۵۵ و تی-۷۲ در کشور همسایه خود، سوریه، نگهداری میکند. این گروه، تعداد زیادی انبار اسلحه، تونل و سنگر در جنوب لبنان ساخته و دستگاه اطلاعاتی بزرگی دارد.
نقاط قوت تاکتیکی حزبالله، پوشش و اختفا، شلیک مستقیم و آمادهسازی مواضع جنگی است و از نقاط ضعف آنها میتوان به جنگ مانور، تیراندازی با سلاحهای سبک،[۱۸] و پدافند هوایی اشاره کرد.[۲۳] اگرچه نیروهای پیادهنظام و جوخههای ضدتانک سبک حزبالله مورد توجه قرار میگیرند،[۱۷][۲۴] اما بهطور کلی، حزبالله، از نظر کمّی و کیفی، ضعیفتر از ارتش اسرائیل است.[۲۴]
منابع، بهطور کلی، موافق هستند که قدرت حزبالله در جنگهای متعارف، با ارتشهای دولتی در جهان عرب مقایسه میشود.[۲۵][ث] یک بررسی در سال ۲۰۰۹ به این نتیجه رسید که حزبالله، یک ماشین جنگی آموزشدیده، مسلح، با انگیزه بالا و بسیار تکامل یافته [ج] و تنها موجودیت عرب یا مسلمان است که موفق شده در نبرد با اسرائیلیها روبرو شود.[۱۸][۲۸]
حزبالله، معمولاً دربارهٔ قدرت نظامی خود، صحبت نمیکند. [چ] اطلاعات دقیق و قابل اعتماد در مورد نقاط قوت و قابلیتهای این سازمان یا اغلب وجود ندارد یا طبقهبندی شده است.[۳۰] حزبالله، اسرائیل و غیر این دو، ممکن است دلایلی برای بیان نادرست تواناییهای این گروه داشته باشند. برآوردها برای قدرت کلی و نیروی انسانی حزبالله بسیار متفاوت است. [ح]
جنگ داخلی لبنان در سال ۱۹۷۵ آغاز شد. سه سال بعد، سازمان آزادیبخش فلسطین، بخش زیادی از جنوب لبنان را در تلاش برای تشکیل ارتش و نابودی کشور اسرائیل، اشغال کرد. اسرائیل در سال ۱۹۸۲ حمله کرد و سازمان آزادیبخش فلسطین را در هم شکست، اما جنوب لبنان را اشغال و یک گروه شبهنظامی نیابتی مسیحی به نام ارتش جنوب لبنان ایجاد کرد تا این سرزمین را در نوار باریکی از زمین که در طول مرز اسرائیل قرار داشت و «منطقه امنیتی» نامیده میشد، در اختیار بگیرد. شیعیان لبنان که تمایل به جمعآوری نیرو برای مبارزه با اشغالگری اسرائیل در جنوب لبنان داشتند، در سال ۱۹۸۲، گروهی با عنوان «حزبالله» را تأسیس کردند که در سال ۱۹۸۵، نامگذاری رسمی و سازماندهی مجدد شد.[۱۰]
در سال ۱۹۸۲، صدها عضو سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از ایران، به دره ناهموار بقاع در لبنان، سفر و آموزش گروههای مختلف شیعه از جمله امل اسلامی و حزب الدعوه را آغاز کردند.[۳۲] ادامه جنگ داخلی و اشغال جنوب لبنان توسط اسرائیل، محیطی را برای مقاومت در برابر نیروهای اسرائیلی ایجاد کرد. این جنبش، به دلیل حمایت لجستیکی، مالی و نظامی از جانب سوریه و ایران، به سرعت رشد[۱۰] و اسرائیل را درگیر جنگ چریکی کرد. جغرافیای فیزیکی جنوب لبنان، سرسبز و تپهای با درههای عمیق است که به نفع مدافع و برای جنگ چریکی کلاسیک حزبالله، ایدهآل است.[۳۱]
انتخابهای تاکتیکی اولیه حزبالله شامل حملات موج انسانی، مشابه حملات ایران در جنگ ایران و عراق[۳۳] که برخی از عناصر حزبالله در آن شرکت داشتند[۳۴] و تاکتیکهای تروریستی مانند آدمربایی، هواپیماربایی و حملات انتحاری با تلفات جمعی بود که به عزم اسرائیل برای جنگ، لطمه میزد.[۳۵][۲۶][خ] حزبالله، در ابتدا، در حملات کوتاهی برای آزار و اذیت و کشتار، مشارکت داشت و سعی نکرد اعتبار خود را حفظ کند.[۳۵] اگرچه در آغاز، بسیار موفقیتآمیز بود،[۲۶] اما این اقدامات، هزینه سنگینی را در تلفات و افکار عمومی، بر حزبالله، تحمیل کرد.[۳۵]
سیا در سال ۱۹۸۵ گفت که فرماندهی و کنترل حزبالله عملاً وجود ندارد و حزبالله را بهعنوان یک سلسله مراتب توصیف نمیکند، بلکه با وفاداریهای شخصی، رقابتهای شخصی و روابط خانوادگی تعریف میشود.[۳۶] در این زمان، تصمیمات عملیاتی بهطور ناکارآمد از طریق روحانیون و رهبران دینی متعدد در بیروت که دور از خط مقدم بودند، اتخاذ میشد.[۳۵] حزبالله، دارای ساختار نظامی و مسئولیت جداگانه برای عملیات، تدارکات، ارتباطات، اطلاعات، آموزش و استخدام بود.[۳۷] این فقدان سلسله مراتب، مشابه جنبشهای آزادیبخش چپ معاصر بود.[۳۸]
تاکتیکها در حدود سالهای ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۶، عمدتاً کار گذاشتن مینهای زمینی، انفجار بمب کنارجادهای و گاهی، جمعآوری گروههایی از مردان مسلح برای شلیک به اسرائیلیها بود.[۳۹] حزبالله، در آن زمان، قادر به استفاده از تکتیرانداز نبود.[۳۹] یکی از افسران اطلاعاتی ارتش اسرائیل، حزبالله را در اواسط دهه ۱۹۸۰، به عنوان یک گروه ژندهپوش توصیف کرد که هر بار شکست میخورد.[۲۶] یک بررسی در سال ۲۰۱۴، عملکرد تاکتیکی گروه را در آن دوره، ضعیف و بسیار ابتدایی میداند.[۳۵] سیا میگوید که قبل از بهار ۱۹۸۶، حملات حزبالله، بیشتر، اقدامات ناامیدکننده غیرمنضبط بود تا اقدامات نظامی.[۳۹]
↑One study is more specific, saying that Hezbollah's armaments and intelligence capabilities compare with a medium-sized European state.[۶]
↑A few sources describe Hezbollah as a Lebanese state actor.[۱۰]
↑In 2016, the Israeli newspaper Haaretz said that Hezbollah had about 20,000 active regular duty fighters and 25,000 reservists.[۵] In 2015, the Center for Strategic and International Studies said that Hezbollah had a low of 5,000 full time fighters and 15,000 reservists.[۱۴] The US State Department wrote that Hezbollah had at least 10,000 active fighters and up to 10,000 reserves.[۱۵] Hezbollah members regularly claim that the party has 50,000-70,000 combatants.[۱۳]
↑Hezbollah did use armored vehicles in the Arsal campaign on the Lebanese border against the HTS and ISIS non-state actors.
↑The Chief of General Staff of the IDF, Benny Gantz, said in 2014 that "Hezbollah is now stronger than any Arab army" although this seems hyperbolic.[۲۶]
↑Others make similar judgements: "what … the United States had dismissed as a ragtag group of terrorists was, in fact, a sophisticated, well-trained, and very well-armed fighting machine"[۲۷]
↑"Ibrahim Mousawi, head of Hezbollah's media relations, said the party doesn't comment on its military policies."[۲۹]
↑In 2006, for example, assessments within the IDF of Hezbollah ranged from a "gang" to an "Iranian commando division."[۳۱]
↑At this time in Lebanon, terrorism was seen as unconventional warfare and a legitimate extension of political struggle.[۳۶]
↑ ۱۸٫۰۱۸٫۱۱۸٫۲Farquhar, S. C. (Ed.). (2009). Back to Basics: A Study of the Second Lebanon War and Operation CAST LEAD. Combat Studies Institute Press, U.S. Army. شابک۹۷۸−۰−۹۸۲۳۲۸۳−۳−۰خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «LEAD» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
↑Anthony H. Cordesman (October 7, 2014). "Iran's Rocket and Missile Forces and Strategic Options"(PDF). with the assistance of Scott Modell, Aaron Lin, and Michael Peacock. Center for Strategic and International Studies. Archived from the original(PDF) on October 18, 2017. Retrieved January 14, 2018.
↑"Assorted Vehicles". Military Edge/Foundation for Defense of Democracies. 5 December 2013. Archived from the original on 11 July 2018. Retrieved 3 November 2016.
↑Blanford, Nicholas. (May 24, 2010) Hezbollah and the Next War with Israel. Speech, Middle East Institute.
↑ ۲۶٫۰۲۶٫۱۲۶٫۲۲۶٫۳James Worrall, Simon Mabon, Gordon Clubb. (2011) Hezbollah: From Islamic Resistance to Government. p. 44–46 شابک۱۴۴۰۸۳۱۳۴۳خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «Worall» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
↑Danielle Pletka, Vice President, Foreign and Defense Policy Studies, American Enterprise Institute, Washington, DC. Congressional Hearing. Assessing the Strength of Hezbollah: Hearing Before the Subcommittee on Near Eastern and South and Central Asian Affairs of the Committee on Foreign Relations. United States Senate One Hundred Eleventh Congress, Second Session. June 8, 2010. https://www.gpo.gov/fdsys/pkg/CHRG-111shrg62141/html/CHRG-111shrg62141.htm.
↑Kusovac, Zoran (2023-10-31). "Analysis: It's a win-win for Hezbollah against Israel so far". Al Jazeera. Retrieved 2024-06-20. Hezbollah, meaning Party of God, was created in the 1980s, during the civil war in Lebanon, to unite various factions of minority Shia Muslims and provide social services as the state had disintegrated. Encouraged by initial success and by the backing of Iran, Hezbollah developed an armed wing that quickly became a formidable fighting force. So formidable that it can be said to be the only Arab force ever to defeat Israel in battle. In 2000, Hezbollah resistance forced Israel to end its occupation of South Lebanon.
↑Hezbollah: The Dynamics of Recruitment. Major Leroy Bryant Butler. School of Advanced Military Studies. United States Army Command and General Staff College Fort Leavenworth, Kansas
↑ ۳۱٫۰۳۱٫۱Exum, Andrew (December 2006) Hezbollah at War: A Military Assessment. Policy Focus #63, The Washington Institute for Near East Policy.
↑Nicolas Blanford (2011) Warriors of God: Inside Hezbollah's Thirty-Year Struggle Against Israel. New York: Random House.
↑ ۳۵٫۰۳۵٫۱۳۵٫۲۳۵٫۳۳۵٫۴Gabrielsen, Iver (2014) "The evolution of Hezbollah's strategy and military performance, 1982–2006," Small Wars & Insurgencies, 25:2, 257–283, DOI: 10.1080/09592318.2014.903636M
↑ ۳۶٫۰۳۶٫۱Directorate of Intelligence, (8 November 1985) Lebanon: Amal and Hizballah– The Line Between Politics and Terrorism, in Near East and South Asia Review. Central Intelligence Agency.
↑Directorate of Intelligence, (October 1985). Lebanon's Hizballah: The Rising Tide of Shia Radicalism: An Intelligence Assessment. Central Intelligence Agency.
↑Stepanova, Ekaterina (2008) Terrorism in Asymmetrical Conflict: Ideological and Structural Aspects SIPRI Research Report No. 23, Oxford University Press شابک۹۷۸۰۱۹۹۵۳۳۵۵۸