نیروی هوایی پرو

نیروی هوایی پرو
Fuerza Aérea del Perú
بنیان‌گذاری۲۰ مه ۱۹۲۹؛ ۹۵ سال پیش (۱۹۲۹-20}})
کشور پرو
گونهنیروی هوایی
نقشجنگ هوایی
بخشی ازنیروهای مسلح پرو
نام(های) مستعارFAP
رژهHimno de la Fuerza Aérea del Perú
نبردهاجنگ پرو و کلمبیا
جنگ اکوادور و پرو
جنگ پاکیشا
جنگ فالکلند
جنگ سنپا
درگیری داخلی در پرو
فرماندهان
فرمانده کل قوادانته آنتونیو آروالو آباته
رئیس ستادخولیو والدز پومارِدا
بازرس کلخاویر رامیرز گویلن
نشان
راندل
نشان دُم
پرچم
ناوگان هوایی
جنگندهسوخو-۲۵, ای-۳۷بی
شکاریمیگ-۲۹, میراژ ۲۰۰۰
بالگردمیل-۲۴, میل-۱۷
هواگرد گشت‌زنیسی-۲۶بی
هواگرد شناساییلیرجت ۳۵
هواگرد آموزشیام بی-۳۳۹, ئی‌ام‌بی ۳۱۲, زلین زد۴۲ال
هواپیمای باریای‌ان-۳۲بی، سی-۱۳۰ هرکولس، وای-۱۲, بوئینگ ۷۳۷, دی‌اچ‌سی-۶, پی‌سی-۶

نیروی هوایی پرو (به اسپانیایی: Fuerza Aérea del Perú) شاخه ای هوایی از نیروهای مسلح پرو است که وظیفه دفاع از ملت پرو و منافع آن را از طریق رزم هوایی بر عهده دارد. ماموریت‌های اضافی این سازمان شامل کمک در حفاظت از امنیت داخلی، انجام عملیات امداد رسانی در بلایا و حوادث طبیعی و شرکت در عملیات بین‌المللی حفظ صلح می‌باشد.

تاریخچه

[ویرایش]

قرن بیستم

[ویرایش]
یک هواپیمای سپاه هوانوردی پرو CAPبر فراز یک ناو نیروی دریایی پرو درطی جنگ سال ۱۹۴۱

در ۲۰ مه ۱۹۲۹ (۳۰ اردیبهشت ۱۳۰۸ خورشیدی)، ناوگان‌های هوایی ارتش و نیروی دریایی پرو در سازمانی جدید به نام (سپاه هوانوردی پرو) (به اسپانیایی: Cuerpo de Aviación del Perú) (به اختصار CAP) ادغام شدند. سپاه هوایی پرو (اختصار CAP) در طی جنگ پرو و کلمیبا در سال ۱۹۳۳، با هواپیماهای ووت او۲یو کرسر و کورتیس اف۱۱سی هاوک در حوضه آمازون با قوای دشمن به مبارزه پرداخته و سه فروند هواپیما را در مصاف با نیروی هوایی کلمبیا از دست داد. در ۱۲ مارس ۱۹۳۶ (۲۱ اسفندماه ۱۳۱۴) نام این نیرو به سپاه هوانوردی پرو (به اسپانیایی: Cuerpo Aeronáutico del Perú) (همچنین به اختصار CAP) تغییر یافت.

جنگ پرو و اکوادور

[ویرایش]

در سال ۱۹۴۱، CAP در جنگ پرو و اکوادور شرکت داشت. در آن زمان، CAP به جنگنده‌های کاپرونی چی. آ ۱۱۴ و نورث آمریکن ان‌ای. ۵۰ توریتو و هواپیماهای تهاجمی داگلاس دی‌بی-۸ای-۳پی وکاپرونی چی. آ ۱۳۵تیپو پرو و کاپرونی چی. آ ۳۱۰لیبچو مجهز بود.[۱]

سپاه هوانوردی پرو CAP همچنین در طی این جنگ یک واحد چترباز را ایجاد نموده بود که در تصرف شهر بندری راهبردی اکوادور، پورتو بولیو در ۲۷ ژوئیه ۱۹۴۱، از آن واحد بهره‌برداری تأثیرگذاری شد و اولین بار در قاره آمریکا بود که از نیروهای هوابرد در نبرد استفاده شد.[۲]

ستوان خوزه کوئینونس گونزالس یک خلبان پرویی در طول جنگ با اکوادور بود. در ۲۳ ژوئیه ۱۹۴۱، وقتی که وی درحال حمله در ارتفاع پایین با یک هواپیمای نورث آمریکن ان‌ای-۵۰ به یک پست مرزی اکوادور بود، هواپیمای وی مورد اصابت آتش ضدهوایی قرارگرفت. طبق روایت‌های سنتی پرو، کوئینونس پس از اصابت گلوله‌های ضدهوایی، هواپیمای آسیب‌دیده خود را عمداً به ضد هوایی نیروهای اکوادوری کوبید و آن را نابود کرد. او پس از مرگ به درجه سروانی ارتقا یافت و امروزه به عنوان قهرمان ملی پرو شناخته می‌شود.

در سال ۱۹۴۲، سازمان خدمات ملی عکسبرداری هوایی در سپاه هوانوردی پرو CAP ادغام شد.[۳]

جنگ سرد

[ویرایش]

در دوران ریاست جمهوری ژنرال مانوئل اودریا در دهه ۱۹۵۰، قوای هوایی پرو سازماندهی مجدد شده و در ۱۸ ژوئیه ۱۹۵۰ نام آن به نیروی هوایی پرو(به اسپانیایی: Fuerza Aérea del Perú) (به اختصار FAP) تغییر یافت. پرو در این دوره متحد ایالات متحده بود و نیروی هوایی پرو، عمدتاً به هواپیماهای ساخته شده در ایالات متحده و بریتانیا مجهز بود. در پایان دوره ریاست ژنرال اودریا، FAP با بمب افکن انگلیش الکتریک کانبرا و هواپیماهای هاوکر هانتر، لاکهید پی-۸۰ شوتینگ استار و جنگنده‌های نورث آمریکن اف-۸۶ سببر، عصر جت را آغاز نمود.

سوخو-۲۲ در پایگاه هوایی لاس پالماس در لیما

با این حال، در ۳ اکتبر ۱۹۶۸، یک خونتای نظامی به رهبری ژنرال طرفدار شوروی ارتش پرو، خوان ولاسکو آلوارادو، کودتای سریع و بدون خونریزی را علیه رئیس‌جمهور فرناندو بلاونده ترری ترتیب داد. ولاسکو پرو را بیشتر در صف بلوک شرق درآورد و روابط با ایالات متحده بدتر شد ایالات متحده در سال ۱۹۶۹ تحریم تسلیحاتی را بر علیه پرو اعمال نمود و به این ترتیب تأمین قطعات یدکی، برای تسلیحات آمریکایی نیروی هوایی پرو دشوار شد در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ پرو برای طرف نمودن تسلیحات نظامی موردنیازخود، به اتحاد جماهیر شوروی روی آورد. در طی این مدت، FAP چندین هواپیمای ساخت شوروی از جمله جنگنده‌های سوخو-۲۲، هواپیماهای ترابری آنتونوف ای‌ان-۲۶ و آنتونوف ای‌ان-۳۲ و همچنین بالگردهای میل می-۸، میل-۱۷، میل-۲۴ و میل-۲۶ را به خدمت گرفت. مستشاران نظامی شوروی نیز به پرو وارد شدند.

میراژ ۵ از ناوگان نیروی هوایی پرو

ولاسکو در سال ۱۹۷۵ توسط افسران نظامی دیگری سرنگون شده و بلاونده در سال ۱۹۸۰ به عنوان یک رئیس‌جمهور غیرنظامی به قدرت بازگشت. در این زمان FAP جنگنده‌های فرانسوی میراژ ۵پی و ۵دی‌پی و میراژ ۲۰۰۰ را در سال ۱۹۸۴ خریداری نمود. روابط با ایالات متحده بهبود یافته وبه دنبال آن FAP هواپیماهای آمریکایی از جمله، هواپیماهای تهاجمی سسنا ای-۳۷بی دراگون‌فلای و همچنین هواپیماهای ترابری لاکهید سی-۱۳۰ و لال-۱۰۰ هرکولس را به دست آورد.

دوران رکود اقتصادی

[ویرایش]

رکود اقتصادی پرو در اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ باعث کاهش هزینه‌ها و در نتیجه کاهش اندازه ناوگان نیروی هوایی پرو شد. کاهش بودجه در آموزش به این معنی بود که خلبانان پرویی در مقایسه با دهه ۱۹۷۰، تعداد ساعات پرواز سالانه (AFH) کمتری داشت. تعداد ساعات پرواز سالانه البته در برآورد مهارت و تجربه فردی خلبانان نیروی هوایی بسیار مهم است: «ساعات پرواز سالانه بیشتر نشان دهنده خلبانان با آموزش بیشتر و آمادگی عمومی بهتر است.» همچنین تعدادی از توضیحات احتمالی برای تعداد ساعات پرواز سالانه پایین نیروی هوایی پرو، وجود دارد از جمله مهم‌ترین آنها می‌توان به این موارد اشاراه داشت: نگرانی در مورد قدیمی بودن تجهیزات، کمبود قطعات یدکی - به ویژه برای هواپیماهای قدیمی - مشکلات با فرسودگی بدنه هواپیما و کمبود سوخت. با این حال، احتمال زیادی وجود دارد که برخی از خلبانان و هنگ‌های «نخبگان» مانند خلبان‌هایی که در پایگاه هوایی تالارا و پایگاه هوایی لاخویا مستقر هستند، ساعات پرواز بیشتری داشته باشند. خصوصاً آنکه هنگ‌های مذکور امروزه مجهز به هواپیماهای مدرن بوده و وظیفه دفاع از میهن را بر عهده دارند.

جنگ سنپا

[ویرایش]

نیروی هوایی پرو در سال ۱۹۹۵ در جنگ سِنِپا علیه نیروی هوایی اکوادور در حوضه آمازون وارد کارزار شده و از ارتش پرو پشتیبانی هوایی نموده و با بالگردهای میل-۲۵، بمب افکن های کانبرا، هواپیماهای ای-۳۷ و سوخو-۲۲ به مواضع دشمن حمله نمود. به دلیل نبود جاده‌های قابل اعتماد، هلیکوپترهای میل-۱۷ و همچنین هواپیماهای لاکهید ال-۱۰۰ هرکولس، آنتونوف-۲۸ و آنتونوف-۳۲ نیروی هوایی پرو به جابه‌جایی نیروها پرداختند. در طی این جنگ، حداقل دو بالگرد سرنگون شدند.[۴]

دولت فوجیموری

[ویرایش]

در سال‌های ۱۹۹۷ و ۱۹۹۸، به منظور دستیابی به برنامه‌های جسورانه نظامی آلبرتو فوجیموری رئیس جمهوروقت پرو، نیروی هوایی پرو برنامه‌هایی را برای بهینه‌سازی برای بازنگری کلی در ماموریت‌ها و خریدهای جدید ضروری را آغاز نمود.[۵]

در سال ۱۹۹۷، نیروی هوایی پرو ۲۱ فروند جنگنده میگ-۲۹ و ۱۸ فروند هواپیمای تهاجمی سوخو-۲۵ را از بلاروس خریداری نمود. در سال ۱۹۹۸، سه جنگنده دیگر میگ-۲۹ از روسیه خریداری شد،[۶] که به همراه ۱۲ فروند جنگنده میراژ ۲۰۰۰ که در سال ۱۹۸۴ از شرکت فرانسوی داسو اویاسیون خریداری شد، ناوگان ۵۴ فروندی جنگنده‌های نیروی هوایی پرو را تشکیل دادند.

این خریدها گران بود و تعدادی از منتقدان سودمندی آنها در برابر نگرانی‌های امنیتی مبرم زمان پرو همانند چریک‌های مارکسیست راه درخشان را زیر سؤال بردند. از سوی دیگر، نیروی هوایی پرو هنوز جنگ سنپا در سال ۱۹۹۵ با اکوادور را به یاد داشت، لذا جنگنده‌های میگ-۲۹ خود را در نزدیکی مرز در پایگاه هوایی چیکلایو و پایگاه هوایی تالارا مستقر نمود.

قرن بیست و یکم

[ویرایش]
افراد مسلح گوناگون در تیروی هوایی پرو

جنگنده‌های میراژ ۲۰۰۰ سی/بی و میگ-۲۹ اس، در کنار جت‌های پشتیبانی نزدیک هوایی سوخو-۲۵ ستون فقرات ناوگان جنگنده چندمنظوره کنونی نیروی هوایی پرو را شکل می‌دهند. جنگنده‌های میراژ-۲۰۰۰ پی نیروی هوایی پرو در پایگاه هوایی لاخویا نزدیک مرز بولیوی و شیلی مستقر هستند. این سه کشور واقع در رشته کوه آند اختلافی قدیمی و حل نشده سه طرفه در مورد مرزهای دریایی فی مابین خود دارند. همچنین تنش‌های باقی مانده با دشمن تاریخی آن کشور، شیلی یک معضل تاربخی در پرو می‌باشد.

در سال ۲۰۰۸ آرای‌سی میگ ارتقاء ناوگان جنگنده‌های میگ نیروی هوایی پرو را به استاندارد صادراتی میگ-۲۹ اس‌ام‌تی آغاز نمود در سال ۲۰۰۹، همچنین داسو شروع به همکاری با پرو برای بازرسی جامع ناوگان میراژ، همراه با برخی نوسازی‌های الکترونیکی هواپیماها نمود.

از سال ۲۰۱۳، پرو در حال مذاکره با تأمین کنندگان اروپایی به عنوان بخشی از یک برنامه بلند مدت برای جایگزینی هواپیماهای فرسوده نیروی هوایی خود با سوخو-۳۵، رافال یا یوروفایتر تایفون‌های دست دوم است. تا این هنگام، نیروی هوایی پرو در حال بررسی امکان خرید ۶۰ فروند تایفون یوروفایتر تایفون ئی‌اف-۲۰۰۰ از اسپانیا[۷] و شصت فروند سوخو-۳۵ از روسیه می‌باشد.[۸] هزینه این برنامه یک مسئله ای مهم بود، برای رئیس‌جمهور وقت، اولانتا هومالا، که به دنبال جت‌های جنگنده با قیمت رقابتی و متناسب با بودجه ملی بود. در سال ۲۰۱۴، پرو شروع به به روز رسانی عملیات و تجهیزات مکانیکی هواپیمای سسنا ای-۳۷ خود نمود و سیستم‌های کنترل‌های آنالوگ ناوگان خود را با سخت‌افزار دیجیتال جدید جایگزین نمود.[۹] پرو بالگرد چند منظوره آی. دبیلو۱۳۹ ایتالیایی را برای به جایگزینی ناوگان بالگردهای چندمنظوره قدیمی خود و همچنین برای ناوگان عملیات جستجو و نجات، ارزیابی نموده است. این خرید شامل ۱۲ بالگرد به مبلغ ۱۹۳ میلیون دلار است.

به گزارش نشریه نشنال اینترست پس از پرده برداری از جنگنده کی‌اف-۲۱ در آوریل ۲۰۲۱، پرو ممکن است یک مشتری بالقوه برای این جنگنده نسل ۴٫۵ باشد.[۱۰]

سازمان

[ویرایش]
سسنا ای-۳۷ دراگون‌فلای متعلق نیروی هوایی پرو در حال پرواز دز سال ۲۰۱۵
جنگنده‌های سوخو-۲۵ نیروی هوایی پرو در پایگاه هوایی تالارا در سال ۲۰۰۵

بال هوایی شماره ۱

[ویرایش]

بال هوایی شماره ۲

[ویرایش]
کی‌ای‌آی کی‌تی-۱پی وونگبی از ناوگان نیروی هوایی پرو
بالگردهای آموزشی شوایتزر اس-۳۰۰سی
  • ئی‌اف‌اُوپی‌آی-مدرسه آموزش خلبانی (گروه سابق شماره ۵۱)-پایگاه اصلی پیسکو
    • گردان هوایی شماره ۵۱۰ (آموزشی پایه مجهز به) شوایتزر اس-۳۰۰سی
    • گردان هوایی شماره ۵۱۱ (آموزشی پایه مجهز به) زلین زد۲۴۲
    • گردان هوایی شماره ۵۱۲ (آموزشی پایه مجهز به) کی‌ای‌آی کی‌تی-۱پی
    • گردان هوایی شماره ۵۱۳ (آموزشی پایه مجهز به) کی‌ای‌آی کی‌تی-۱پی

بال هوایی شماره ۳

[ویرایش]

بال هوایی شماره ۵

[ویرایش]

نفرات

[ویرایش]
افسران دانشجوی افسری نیروی هوایی پرو
مراسم فارغ‌التحصیلی ۱۲ خلبان جدید نیروی هوایی پرو در پایگاه هوایی پیسکو در سال ۲۰۲۰
نفرات (در سال ۲۰۰۱)[۱۱]
افسران ارشد ۱٬۹۰۹
درجه داران ارشد ۷٬۵۹۹
دانشجویان دانشکده افسری ۳۲۵
درجه داران در حال آموزش ۲۹۶
درجه داران جزء ۷٬۸۸۰
نفرات غیرنظامی ۸٬۷۰۸
کل نفرات ۱۷٬۹۶۹
(به جز نفرات غیرنظامی)

تجهیزات

[ویرایش]

هواگردها

[ویرایش]
یک فروند میگ ۲۹ نیروی هوایی پرو در حال پرواز (سال ۲۰۱۰)
جنگنده‌های میراژ ۲۰۰۰ نیروی هوایی پرو
بوئینگ ۷۳۷ سری ۲۰۰ متعلق به نیروی هوایی پرو
یک میل-۳۵ در حال پرواز
یک فروند آئروماکی ام بی-۳۳۹ در حال تاکسی کردن
هواگرد مبدا ساخت ماموریت گونه تعداد در حال خدمت توضیحات
هواگرد جنگی
میراژ ۲۰۰۰  فرانسه چندمنظوره ۲۰۰۰پی ۱۱[۱۲] ۲ فروند میراژ ۲۰۰۰ دی پی به آموزش تبدیلی اختصاص داده شده است.

یک فروند میراژ ۲۰۰۰ پی در یک حادثه آموزشی از بین رفته است.[۱۳]

میگ-۲۹ام  روسیه چندمنظوره ۸ فروند فالکروم اس ام ئی، ۳ فروند اس ئی و ۸ فروند اس. تعداد در حال خدمت [۱] ۲ فروند به آموزش تبدیلی[Note ۱] اختصاص داده شده است.
سوخو-۲۵  روسیه تهاجمی ۲[۱۲] ۶ فروند به آموزش تبدیلی اختصاص داده شده است.
سسنا ای-۳۷  ایالات متحده آمریکا تهاجمی ۲۰[۱۲]
تانکر سوخت‌گیری هوایی
کی‌سی-۱۳۰ هرکولس  ایالات متحده آمریکا سوخت‌گیری هوایی/ترابری کی‌سی-۱۳۰ اچ ۲[۱۲]
شناسایی
سی-۲۶ مترولاینر  ایالات متحده آمریکا نظارت / جاسوسی ارتباطات ۳[۱۲] اهدا شده توسط ایالات متحده آمریکا، برای عمیات علیه قاچاق موادمخدر[۱۴]
لیرجت ۳۵  ایالات متحده آمریکا تصویرسنجی یو-۳۶ ۱[۱۲]
ترابری
بوئینگ ۷۳۷  ایالات متحده آمریکا وی آی پی ۱[۱۲]
پایپر پی ای-۳۴  ایالات متحده آمریکا چندمنظوره ۱[۱۲]
سی-۲۷جی اسپارتان  ایتالیا ترابری ۴[۱۲] ۸ فروند سفارش داده شده است
آنتونوف ای‌ان-۳۲  اوکراین ترابری ۳[۱۵]
بیچ‌کرفت بارون  ایالات متحده آمریکا چندمنظوره ۱[۱۲]
دی‌اچ‌سی-۶ توئین اوتر  کانادا چندمنظوره/ ترابری ۱۵[۱۲] هواپیمای دارای قابلیت برخاست و فرود کوتاه
لاکهید ال-۱۰۰  ایالات متحده آمریکا ترابری ۳[۱۲]
پیلاتوس پی‌سی-۶   سوئیس چندمنظوره/ ترابری ۱[۱۲] هواپیمای دارای قابلیت برخاست و فرود کوتاه
بالگردها
بل ۴۱۲  ایالات متحده آمریکا چندمنظوره ۳[۱۲]
میل می-۱۷  روسیه چندمنظوره میل ۱۷/۱۷۱ ۹[۱۲] ۸ فروند سفارش داده شده است[۱۲]
میل می-۲۴  روسیه تهاجمی میل ۲۵/میل ۳۵ ۱۶[۱۲]
ام‌بی‌بی‌بو ۱۰۵  آلمان چندمنظوره ۲[۱۲]
اس‌اچ-۳ سی کینگ  اسپانیا هشدار زودهنگام هوابرد (آواکس) اس اچ-۳ اچ ۶ فروند سفارش داده شده است[۱۶]
آموزشی
زلین ۴۲  جمهوری چک آموزشی زد ۲۴۲ ۳[۱۲]
سی اچ ۲۰۰۰  ایالات متحده آمریکا آموزشی ۹[۱۲] ۸ فروند سفارش داده شده است[۱۲]
پایپر پی ای-۴۴  ایالات متحده آمریکا آموزشی چند موتوره ۱[۱۲]
شوایتزر اس-۳۰۰ سی  ایالات متحده آمریکا بالگرد آموزشی ۴[۱۲]
انستروم اف ۲۸  ایالات متحده آمریکا بالگرد آموزشی ۴[۱۲] ۴ فروند سفارش داده شده است[۱۲]
کی تی-۱ وونگبی  کره جنوبی آموزش اولیه کی تی-۱ پی ۲۰[۱۲]
آئروماکی ام بی-۳۳۹  ایتالیا جت آموزشی ۵[۱۲]
پهپاد
UAV FAP  پرو Reconnaissance ۵

جنگ اقزارهای نیروهای زمینی

[ویرایش]
ام ۴ کارابین
Name Origin Type Variant Notes
اسلحه‌های سبک
وکتور اس پی۱[۱۷]  آفریقای جنوبی تپانچه نیمه‌خودکار
ای کی ام[۱۷]  اتحاد جماهیر شوروی تفنگ تهاجمی
ام۴ کارباین[۱۷]  ایالات متحده آمریکا تفنگ تهاجمی M4A1
آی‌ام‌آی جلیل[۱۷]  اسرائیل تفنگ تهاجمی
میلکور بی ایکس پی[۱۷]  آفریقای جنوبی مسلسل دستی
یوزی[۱۷]  اسرائیل مسلسل دستی
سامانه ضدهوایی
ایگلا[۱۷]  روسیه سامانه پدافند هوایی همراه
جولین[۱۸]  بریتانیا سامانه پدافند هوایی همراه
زرهی
بی‌تی‌آر-۶۰[۱۷]  اتحاد جماهیر شوروی نفربر زره‌پوش وسیله دارای قابلیت آبی‌خاکی
بی آر دی ام-۲[۱۷]  اتحاد جماهیر شوروی نفربر زره‌پوش مجهز به مالیوتکا وسیله دارای قابلیت آبی‌خاکی

منابع

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. ↑ آموزش خدمهٔ پروازی که مجوز نوع مربوط به یک هواگرد را دارند، اما قصد خدمت در همان جایگاه در هواگرد از گونه ای دیگر در همان رده را دارند و به تشخیص سازمان ناظر به جای طی دورهٔ کامل آموزش هواگرد جدید، به دلیل وجود شباهت‌های پایه، فقط تفاوت‌های بین گونه‌ها را آموزش می‌بینند

استنادات

[ویرایش]
  1. ↑ Acig.org: The Most Powerful Air Force in Latin America
  2. ↑ The paratroopers were dropped from Italian Caproni Ca.111 bomber-transports. Skydiving in Peru by General Alberto Thorndike Elmore
  3. ↑ "Selfie del país". El Peruano. 2018-04-30.
  4. ↑ Long, William R. (1995-02-08). "Peru, Ecuador Battle on Small but Deadly Scale: Latin America: As peace talks hit snag, platoon-size units continue war in Amazon rain forest". Los Angeles Times. Retrieved 2022-04-04.
  5. ↑ Diario La Republica http://www.ecuadorinmediato.com/Noticias/news_user_view/investigacion_peruana_corrupcion_impidio_bombardear_ecuador_2da_parte--11212
  6. ↑ https://www.flightglobal.com/peruvian-mig-29-purchase-seals-service-deal/23330.article
  7. ↑ "Spain offers Eurofighters to Peru". Flight Global (به انگلیسی). Retrieved 2022-06-30.
  8. ↑ "Peru mulls replacing aged air force jets". UPI (به انگلیسی). Retrieved 2022-06-30.
  9. ↑ "Peruvian Air Force Upgrades Fifth A-37B Aircraft". Dialogo Americas (به انگلیسی). Retrieved 2018-05-29.
  10. ↑ Roblin, Sebastien (2021-04-13). "Korea's New KF-21 Jet Isn't A Stealth Fighter—But Could Evolve Into One". The National Interest (به انگلیسی). Retrieved 2021-04-21.
  11. ↑ "RESDAL - Artículos destacados - los militares tras el fin del régimen de Fujimori-Montesinos". Archived from the original on September 27, 2007. Retrieved September 27, 2007., based on Supreme Decree DS No. 69 DE/SG of 2001.
  12. ↑ ۱۲٫۰۰ ۱۲٫۰۱ ۱۲٫۰۲ ۱۲٫۰۳ ۱۲٫۰۴ ۱۲٫۰۵ ۱۲٫۰۶ ۱۲٫۰۷ ۱۲٫۰۸ ۱۲٫۰۹ ۱۲٫۱۰ ۱۲٫۱۱ ۱۲٫۱۲ ۱۲٫۱۳ ۱۲٫۱۴ ۱۲٫۱۵ ۱۲٫۱۶ ۱۲٫۱۷ ۱۲٫۱۸ ۱۲٫۱۹ ۱۲٫۲۰ ۱۲٫۲۱ ۱۲٫۲۲ ۱۲٫۲۳ ۱۲٫۲۴ ۱۲٫۲۵ ۱۲٫۲۶ Hoyle, Craig (2023). "World Air Forces 2024". FlightGlobal. Retrieved 17 April 2024.
  13. ↑ Arnaud (2024-04-12). "Crash mortel d'un Dassault Aviation Mirage 2000P". avionslegendaires.net (به فرانسوی). Retrieved 2024-04-16.
  14. ↑ Administrator. "Demora en la entrega de dos aviones C-26 modificados para la Fuerza Aérea del Perú". Retrieved 2014-12-24.
  15. ↑ "World Air Forces 2022". Flightglobal Insight. 2022. Retrieved 2022-05-06.
  16. ↑ "Peruvian Air Force (2021)". 2021-05-26. Retrieved 2024-04-14.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ ۱۷٫۲ ۱۷٫۳ ۱۷٫۴ ۱۷٫۵ ۱۷٫۶ ۱۷٫۷ ۱۷٫۸ Montes, Julio A. (August 2011). "Peruvian Small Arms: Gunning for the Shining Path" (PDF). Small Arms Defense Journal: 25–29. Archived from the original (PDF) on 4 March 2016. Retrieved 18 October 2024.
  18. ↑ International Institute for Strategic Studies (IISS) (2021). "The Military Balance 2021". The Military Balance (به انگلیسی).

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نیروی هوایی پرو موجود است.