نیکولای پگوف
نیکولای پگوف | |
|---|---|
 دبیر هیئت رئیسه شورای عالی اتحاد جماهیر شوروی، نیکولای پگوف از سمت چپ سوم | |
| سفیر روسیه در هند | |
| دوره مسئولیت ۱۹۶۷ – ۱۹۷۳ | |
| پس از | ایوان بندیکتوف |
| سفیر اتحاد جماهیر شوری در الجزایر | |
| دوره مسئولیت ۱۹۶۴ – ۱۹۶۷ | |
| سفیر اتحاد جماهیر شوروی در ایران | |
| دوره مسئولیت ۱۹۵۶ – ۱۹۶۳ | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | نیکولای میخائیلوویچ پگوف ۳ آوریل ۱۹۰۵ مسکو، امپراتوری روسیه |
| درگذشته | ۱۹ آوریل ۱۹۹۱ (۸۶ سال) مسکو، اتحاد جماهیر شوروی |
| آرامگاه | قبرستان نوودویچی، مسکو |
| ملیت | روسی |
| حزب سیاسی | حزب کمونیست |
| محل تحصیل | آکادمی صنعتی مسکو |
نیکولای میخائیلوویچ پگوف (روسی: Николай Пегов؛ ۳ آوریل ۱۹۰۵م. - ۱۹ آوریل ۱۹۹۱م) سیاستمدار و دیپلمات شوروی بود. وی به عنوان سفیر در ایران، الجزایر و هند خدمت کرد و به عنوان عضوی از حزب کمونیست پست‌های مختلفی در این حزب بر عهده داشت.
سرآغاز زندگی و تحصیلات
[ویرایش]پگوف در ۳ آوریل ۱۹۰۵م. در مسکو به دنیا آمد[۱][۲] پدرش منشی بود.[۳] پگوف در سال ۱۹۱۹م. شروع به کار کرد و در سال ۱۹۳۰م.[۱] به حزب کمونیست پیوست. او تا سال ۱۹۳۵م. که در آکادمی صنعتی مسکو ثبت نام کرد در کارخانه‌های مختلف کار کرد.[۳][۴] او در سال ۱۹۳۸م. از آکادمی فارغ‌التحصیل شد.[۳]
مشاغل
[ویرایش]پس از فارغ‌التحصیلی، پگوف فعالیت حزبی خود را آغاز کرد و دبیر کمیته منطقه‌ای خاور دور حزب کمونیست اتحاد بلشویک‌ها شد.[۱][۴] در اکتبر ۱۹۳۸م. به عنوان دبیر اول کمیته منطقه‌ای پریمورسکی حزب کمونیست اتحاد بلشویک‌ها منصوب شد و در سال ۱۹۴۰م. به عنوان دبیر اول کمیته شهر ولادی وستوک حزب کمونیست اتحادیه بلشویک‌ها منصوب شد او تا سال ۱۹۴۷م. در این سمت بود.[۲][۴] در سال ۱۹۴۰م. به عنوان دبیر اول کمیته شهر ولادی وستوک حزب کمونیست آذربایجان منصوب شد.[۱] علاوه بر این، او از سال ۱۹۳۸م. تا ۱۹۴۸م. به عنوان دبیر اول کمیته منطقه دریایی خدمت کرد او در سال ۱۹۴۷م. بخشی از کمیته مرکزی حزب کمونیست شد و تا سال ۱۹۵۲م. در این سمت خدمت کرد[۲] او بین سالهای ۱۹۵۲م. و ۱۹۵۳م. به عنوان دبیر کمیته مرکزی انجام وظیفه کرد[۱] پگوف در آوریل ۱۹۵۴م. به عنوان دبیر هیئت رئیسه شورای عالی انتخاب شد[۵] و تا سال ۱۹۵۶م. در این سمت باقی ماند.[۱]
پگوف در مرداد ۱۳۳۵ش. (آگوست ۱۹۵۶م) به عنوان سفیر اتحاد جماهیر شوروی در ایران منصوب شد.[۶] او تا سال ۱۹۶۳م. در این سمت خدمت کرد[۷] یکی از فعالیت‌های مهم پگوف در دوران سفارت در ایران، تفاهم نامه ایران و شوروی در خصوص حقوق حاکمیتی دو کشور در دریای خزر بود.[۸] این قرارداد به قرارداد آرام-پگوف نیز مشهور است[۹] (آرام برگرفته از شهرت غلام‌عباس آرام، وزیر خارجه وقت ایران است). پگوف در سال ۱۹۶۴م. به عنوان سفیر شوروی در الجزایر منصوب شد و تا سال ۱۹۶۷م.[۱] در این سمت بود. پگوف بین سالهای ۱۹۶۷م. و ۱۹۷۳م. سفیر روسیه در هند بود[۲] او در آوریل ۱۹۷۳م. معاون وزیر امور خارجه و در سال ۱۹۷۳م.[۲] به عنوان رئیس بخش دفتر سیاسی منصوب شد.
پگوف همچنین پست‌های مختلفی در حزب کمونیست داشت. او عضو کمیته مرکزی کنگره‌های هجدهم تا بیست و پنجم بود.[۳] همچنین بین سالهای ۱۹۵۲م. و ۱۹۵۳م. به‌عنوان یکی از اعضای نامزد ریاست کمیته مرکزی و به‌عنوان معاون اولین تا چهارمین جلسه شورای عالی فعالیت کرد.[۳] پگوف در دسامبر ۱۹۸۲م. از سیاست و مناصب عمومی بازنشسته شد.[۱]
مرگ
[ویرایش]پگوف در ۱۹ آوریل ۱۹۹۱م. در مسکو درگذشت و در قبرستان نوودویچی به خاک سپرده شد.[۱]
جوایز
[ویرایش]پگوف چهار بار نشان لنین و نشان انقلاب اکتبر را دریافت کرد.[۳]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ ۱٫۶ ۱٫۷ ۱٫۸ "Пегов Николай Михайлович" (به روسی). State Budgetary Institution of Culture. Retrieved 1 February 2023. خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «sbic» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ "Николай Михайлович Пегов" (به روسی). Hrono. Retrieved 1 February 2023. خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «hrono» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ ۳٫۵ "Pegov, Nikolai Mikhailovich". Great Soviet Encyclopedia. خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «great» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ John J. Stephan (1992). ""Cleansing" the Soviet Far East, 1937-1938". Acta Slavica Japonica. 10: 50, 60. خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «jjs92» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ "Russian rulers selected". The Cairns Post. Moscow. AAP. 29 April 1954. Retrieved 1 February 2023.
- ↑ "Soviet Names Envoy; Replaces Ambassador to Iran With Nikolai M. Pegov". The New York Times. 19 August 1956. Retrieved 1 February 2023.
- ↑ "Historical Documents. List of Persons". Office of the Historian. Retrieved 1 February 2023.
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامarasوارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ Roham Alvandi (2014). "The Shah's détente with Khrushchev: Iran's 1962 missile base pledge to the Soviet Union". Cold War History. 14 (3): 441. doi:10.1080/14682745.2014.890591.
| آفریقا |  | |
|---|---|---|
| آمریکا | ||
| آسیا | اسرائیل • افغانستان (روابط تجاری) • پاکستان • تاجیکستان • ترکمنستان • ازبکستان • تایلند • ترکیه • چین • مالزی • ژاپن • کره شمالی • هند • قزاقستان • کره جنوبی • اندونزی • تایوان • ویتنام • مصر • لیبی • مراکش • کویت • امارات • بحرین • سوریه • عراق • یمن • عربستان سعودی • قطر • تونس • الجزایر • لبنان • عمان • اردن | |
| اروپا | آلبانی • ایتالیا • بریتانیا • بلاروس • سوئیس • کوزوو • ارمنستان • جمهوری آذربایجان • روسیه • واتیکان • گرجستان (تاریخچه) • قبرس • صربستان • اوکراین • رومانی • مجارستان • لهستان • آلمان • هلند • دانمارک • فنلاند • فرانسه • سوئد • سوئیس • بلژیک• اتریش • اسپانیا • نروژ • استونی • لیتوانی • لتونی • پرتغال • چک • کرواسی • بوسنی و هرزگوین • واتیکان • یونان | |
| اقیانوسیه | ||
| پیشین | ||
| چندجانبه | ||
| نهادهای مرتبط | ||
| جستارهای وابسته | ||
