هارلم دسیر

هارلم دسیر
وزیر امور اروپا[۱]
دوره مسئولیت
۹ آوریل ۲۰۱۴ – ۱۰ مه ۲۰۱۷
نخست‌وزیرمانوئل والس
برنار کازنو
پس ازتیری ریپنتین
پیش ازمریل دسارنز
یازدهمین دبیرکل حزب سوسیالیست
دوره مسئولیت
۱۸ اکتبر ۲۰۱۲ – ۹ آوریل ۲۰۱۴
(سرپرست: ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۲ – ۱۸ اکتبر ۲۰۱۲)
پس ازمارتین اوبری
پیش از[ان کریستف کامبادلیس
دوره مسئولیت
۳۰ ژوئن ۲۰۱۱ – ۱۶ اکتبر ۲۰۱۱
(سرپرست)
پس ازمارتین اوبری
پیش ازمارتین اوبری
عضو پارلمان اروپا
دوره مسئولیت
۲۰ ژوئیه ۱۹۹۹ – ۸ آوریل ۲۰۱۴
پیش ازکریستین روو از آلونز-بونفوی
حوزه انتخاباتیفرانسه
اطلاعات شخصی
زاده۲۵ نوامبر ۱۹۵۹ ‏(۶۴ سال)
پاریس
ملیتفرانسه
حزب سیاسی فرانسه:
حزب سوسیالیست
 اتحادیه اروپا:
حزب سوسیالیست‌های اروپایی
محل تحصیلدانشگاه پانتئون-سوربن

هارلم دسیر (فرانسوی: Harlem Désir؛ زادهٔ ۲۵ نوامبر ۱۹۵۹) یک سیاستمدار فرانسوی است که بین سالهای ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷به عنوان وزیر امور خارجه در امور اروپا در دولت فرانسه مشغول به کار بوده‌است. قبل از آن او دبیرکل حزب سوسیالیست فرانسه بود. از سال ۲۰۱۷، او به عنوان نماینده سازمان امنیت و همکاری اروپا در موضوع آزادی رسانه‌ها خدمت کرده‌است.

وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون جایزه اولاف پالمه شده‌است.

تحصیلات

[ویرایش]

هارلم دسیر متولد پاریس، پدرش اهل جزیره مارتینیک و مادرش از آلزاس بود. او در شهر بانیو در شمال فرانسه بزرگ شد.[۲] دسیر در دانشگاه پانتئون-سوربن به تحصیل پرداخت و در سال ۱۹۸۳ موفق به اخذ لیسانس در فلسفه گردید. از همان سال او فعالانه در ناآرامی‌های اجتماعی فرانسه شرکت کرد و به یکی از رهبران ان تبدیل شد و در برگزاری راهپیمایی برای برابری و علیه نژادپرستی کمک کرد. این تظاهرات که به راهپیمایی Beurs معروف شد از محله‌های مهاجرنشین خارج لیون آغاز شد و در پاریس به پایان رسید.[۳]

ضد نژادپرستی

[ویرایش]

دسیر نخستین رئیس سازمان ضد نژادپرستی فرانسه SOS Racisme در سالهای ۱۹۸۴ و ۱۹۹۲ بود. تحت رهبری او بسیاری به این سازمان جذب شدند و تعداد اعضای ان به‌طور قابل توجهی افزایش یافت و نفوذ قابل توجهی در زندگی عمومی فرانسویان پیدا کرد.[۴] دسیر بعداً متهم به سوء استفاده از دارایی‌های عمومی در سالهای ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۷ شد و به یک حکم تعلیقی ۱۸ ماهه و در سال ۱۹۹۸ به پرداخت ۳۰٬۰۰۰ فرانک محکوم شد.

فعالیت سیاسی

[ویرایش]

عضو پارلمان اروپا (۱۹۹۹ تا ۲۰۱۴)

[ویرایش]

دسیر پس از انتخابات اروپا در سال ۱۹۹۹ ابتدا عضو پارلمان اروپا شد او یک. عضو گروه اتحاد پیشرو سوسیالیست‌ها و دموکرات‌ها بود و در سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۰۹ دوباره انتخاب شد.

دسیر در اولین دوره پارلمانی خود از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۴، در کمیته‌های صنعت، تجارت خارجی تحقیق و انرژی فعال بود. از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۹، عضو کمیته اشتغال و امور اجتماعی بود. در سال ۲۰۰۸ دسیر گزارشگر پارلمان دربارهٔ دستورالعمل کار آژانس موقت بود. در آخرین دوره او به کمیته تجارت بین‌المللی پیوست. او همچنین به عنوان معاون رئیس اتحادیه پیشرو سوسیالیست‌ها و دموکرات‌ها خدمت کرد.[۵]

دسیر علاوه بر مأموریت‌های کمیته اش، عضو هیئت نمایندگی پارلمان برای رابطه با هند (۲۰۰۹ تا ۲۰۱۴)، ایالات متحده (۲۰۰۳ تا ۲۰۰۴)، آفریقای جنوبی (۱۹۹۹ تا ۲۰۰۲) بود. از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴ او همچنین غضو هیئت مجمع مشترک پارلمانی در قرارداد بین گروه کشورهای آفریقایی، کارائیب و اتحادیه اروپا (ACP-EU). بود.

پس از انتخابات سال ۲۰۰۴ اروپا، دسیر به همراه کلود موراوس، سعید الخادرویی. آمینه بزکورت، * جم اوزدمیر و لیویا یروکازدمیریکی از معاونان گروه جدیدالتاسیس ضد نژادپرستی و تنوع گرا (ARDI) در پارلمان اروپا شد.[۶] او همچنین عضو مالیات سرمایه، سیستم‌های مالی و گروه بین‌الملل جهانی سازی پارلمان اروپا بود؛ که در مارس ۲۰۰۱ کتاب Revelation نوشته دونی روبر و ارنست بکز به آن اختصاص داده شد.

دسیر به عنوان یک اروپایی بعضاً متعصب شناخته شده‌است. در سال ۲۰۰۵، گر چه ناموفق، اما بسیار جنگیده بود تا حزب سوسیالیست را متقاعد به حمایت از پیمان جدید قانون اساسی اروپا کند.[۷] پیش از انتخابات سال ۲۰۱۴ اروپا، دسیر به تفر اول لیست حزب سوسیالیست برای ایل د فرانسه بود. پس از استعفایش از پارلمان اروپا کریستین رولو د بنوفوی جایگزین او شد.[۸]

رهبران حزب سوسیالیست

[ویرایش]
هارلم رسیر در یک اجلاس غیررسمی در ۲۰۱۶

دسیر در دور نخست کمپین ریاست جمهوری حزب سوسیالیست در سال ۲۰۱۱، از مارتین اوبری حمایت کرد. پس از استعفای اوبری در ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۲، او دبیرکل موقت حزب سوسیالیست شد.[۹]

با تأیید مارتین اوبری و نخست‌وزیر ژان مارک ایرووت قبل از کنگره حزب ۲۰۱۲ در ۱۸ اکتبر ۲۰۱۲ هارلم دسیر به عنوان دبیر اول حزب انتخاب شد. رقیب او برای این پست ژان کریستف کامبادلیس یک تازه‌کار دیگر بود که به تقلبات مالی محکوم شده بود. او اولین سیاه‌پوستی بود که یک حزب سیاسی عمده اروپایی را هدایت می‌کرد. در زمان انتخابات او هرگز قبلاً یک وزیر یا عضو پارلمان سراسری نبوده‌است.[۱۰]

دسیر تا آوریل ۲۰۱۴رئیس حزب باقی ماند، و آن زمانی بود که او پس از اینکه به وزارت امور خارجه در امور اروپا منصوب شد از سمت خود پایین آمد.. زان کریستف کامبادلیس جای او را گرفت. استعفای او تا حدی با نگرش وی در پرونده دیبرانی همراه بود.[۱۱]

وزیر امور اروپایی (۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷)

[ویرایش]
در یک فروم در رم در ۲۰۱۵

در روز ۹ آوریل ۲۰۱۴، مانوئل والس، نخست‌وزیر فرانسه، هارلم دسیر را به عنوان وزیر امور خارجه در امور اروپا در وزارت امور خارجه و توسعه بین‌المللی منصوب کرد. در فوریه ۲۰۱۵، او به عنوان رئیس شورای عمومی امور حزب سوسیالیست‌های اروپا منصوب شد سمتی که او تا زمان واگذاری دفتر برعهده داشت.

دسیر و همتای ایتالیایی او، ساندرو گوزی، کمی بعد از سر کار آمدن فهرستی از اولویت‌های زمان پس از انتخابات سال ۲۰۱۴ را تعیین کردند با این برداشت که کمیسیون جدید اروپا باید حداکثر انعطاف‌پذیری را در مقابل قوانین بودجه موجود، برای کشورهای درحال رشد ودر اصلاحات ساختاری اقتصادی داشته باشند. دسیر همچنین پیشنهاد ایجاد یک طرح پس‌انداز اروپایی برای بسیج پس‌انداز شهروندان سرمایه‌گذاری در شرکت‌های کوچک یا در پروژه‌های زیربنایی مانند گسترش پهنه باند با سرعت بالا و انتقال به انرژی‌های تجدید پذیر را داد.

در ژانویه ۲۰۱۵ در حاشیه نشست مجمع عمومی غیررسمی سازمان ملل متحد در مورد تهدید رو به افزایش ناامیدی، دسیر به همراه مایکل راث، همتای آلمانی خود خواهان آن شد که کشورهای عضو سازمان ملل با همکاری با هم یک چارچوب قانونی بین‌المللی را ایجاد کنند تا از طریق ان صاحبان شبکه‌های اجتماعی در مورد انتشار پیام‌های خشونت زا مورد سؤال قرار کیرند. فراخوان فرانسه برای یک تغییر مسیر رادیکال در مسئول شناختن شرکت‌های شبکه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک و توئیتر دو هفته پس از واقعه تیراندازی در چارلی هبدو در پاریس ایجاد شد.[۱۲]

نماینده رسانه‌ها در سازمان امنیت و همکاری در کشورهای اروپایی (OSCE)

[ویرایش]
در پارلمان اروپا در بروکسل همراه با خبرنگاران گروگان آزاد شده

سازمان امنیت و همکاری اروپا هارلم دسیر را به عنوان نماینده آزادی رسانه برای یک دوره سه ساله از ۱۸ ژوئیه ۲۰۱۷منصوب کرد.[۱۳] در سال ۲۰۱۹ او با حمایت از مجموعه بحث‌برانگیز تغییرات قانونی پیشنهاد شده توسط نخست‌وزیر آلبانی، ادی راما، جنجال به پا کرد.

در ژوئن ۲۰۲۰، جمهوری آذربایجان بسته‌ای از دستورات اولیه تمدید برای همه مقامات ارشد سازمان امنیت و همکاری اروپا از جمله برای دسیر را مسدود کرد و نامه اعتراضی به ویژه در مورد انتصاب مجدد دسیر صادر کرد. [۱۴] تاجیکستان متعاقباً به مخالفت با تمدید پیوست. [۱۵]

زندگی شخصی

[ویرایش]

دسیر پیرو مذهب کاتولیک رومی است.

جوائز

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ مارس ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۱۹.
  2. ↑ Direction du PS: Harlem Désir, un successeur consensuel pour Martine Aubry Nouvel Observateur 12 September 2012. "Né en 1959 d'un père antillais et d'une mère alsacienne, Harlem Désir grandit à Bagneux, en banlieue parisienne et étudie la philosophie."
  3. ↑ Direction du PS: Harlem Désir, un successeur consensuel pour Martine Aubry Nouvel Observateur 12 September 2012. "Né en 1959 d'un père antillais et d'une mère alsacienne, Harlem Désir grandit à Bagneux, en banlieue parisienne et étudie la philosophie."
  4. ↑ SOS Racisme, une association éternellement liée à Israël?, Cinquième Colonne, 7 April 2016.
  5. ↑ Martin Banks (24 November 2004), French Left ‘holds key’ to EU constitution European Voice.
  6. ↑ Helen Morris (9 November 2004), Cross-party support moves racism agenda European Voice.
  7. ↑ Brian Love (12 September 2012), Veteran Socialist Desir set to lead France's ruling party Reuters.
  8. ↑ Toby Vogel (20 November 2013), Socialist selection European Voice.
  9. ↑ Scott Sayare (12 September 2012), France: New Leader Is Named for the Socialist Party New York Times.
  10. ↑ Joseph Bamat: Harlem Désir, France's first black president? France24, 19 October 2012.
  11. ↑ Hollande " déçu " par Désir, on lemonde.fr. Accessed on 16 April 2014.
  12. ↑ Louis Charbonneau (22 January 2015), Social networks must help stamp out promotion of violence: France بایگانی‌شده در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine Reuters.
  13. ↑ to the Report by the OSCE Representative on Freedom of the Media[پیوند مرده]
  14. ↑ [Watchdogs Urge Azerbaijan, Tajikistan to Unblock OSCE Appointment]
  15. ↑ Alexandra Brzozowski (July 20, 2020), OSCE facing leadership crisis Euractiv.
  16. ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ ۱۶٫۲ "Harlem Désir | OSCE". www.osce.org (به انگلیسی). Archived from the original on 16 June 2019. Retrieved 2018-11-20.
  17. ↑ Laudatio by Minister of State Michael Roth at the presentation of the Order of Merit to Harlem Désir Federal Foreign Office, press release of May 3, 2018

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ هارلم دسیر موجود است.