هنر مجازی (انگلیسی: Virtual art) اصطلاحی برای مجازی سازی هنر است که با رسانه های فنی توسعه یافته در پایان دهه ۱۹۸۰ (یا کمی قبل از آن) ساخته شده است.[۱] این اصطلاح شامل رابط های انسان و ماشین مانند چلیک تجسم، عینک و صفحه نمایش استریوسکوپی ، نقاشی و مجسمه سازی دیجیتال، تولید کننده صدای سه بعدی، دستکش داده، لباس داده، حسگرهای موقعیت، سیستم های بازخورد لمسی و قدرتی و غیره [۲] میشواز آنجایی که هنر مجازی چنین مجموعه وسیعی از رسانهها را پوشش میدهد، اصطلاحی فراگیر برای تمرکزهای خاص درون آن است. بسیاری از هنرهای معاصر ، به تعبیر فرانک پوپر ، مجازی شده اند.[۳]