هوارد اس. بکر | |
---|---|
بکر در سال ۲۰۱۲ | |
نام هنگام تولد | هاوارد ساول بکر |
زادهٔ | ۱۸ آوریل ۱۹۲۸ (۹۶ سال) |
درگذشت | ۱۶ اوت ۲۰۲۳ (۹۵ سال) |
دیگر نامها | هاوی بکر |
همسر | دایان هاگامن |
پسزمینههای علمی | |
دانشگاه | دانشگاه شیکاگو |
عنوان پایاننامه | نقش و مسایل شغلی معلم مدرسه دولتی شیکاگو |
سال دفاع | ۱۹۵۱ |
مکتب یا سنت | |
تأثیرات | |
کار علمی | |
زمینهٔ تخصصی/حوزه کاری | جامعهشناسی |
زیرشاخهٔ | |
نهاد | دانشگاه نورث وسترن |
دانشجویان دکترا |
|
آثار برجسته | بیگانگان (۱۹۶۳) |
هوارد ساول بکر (به انگلیسی: Howard Saul Becker)؛ (۱۸ آوریل ۱۹۲۸-۱۶ اوت۲۰۲۳) جامعهشناس آمریکایی است که در دانشگاه نورث وسترن تدریس میکرد. بکر سهم عمدهای در جامعهشناسی انحرافات، جامعهشناسی پزشکی، جامعهشناسی هنر و جامعهشناسی موسیقی داشتهاست.[۱] بکر همچنین بهطور گسترده در مورد سبکها و روشهای نوشتاری جامعهشناختی مطلب نوشتهاست.[۱] در سال ۱۹۶۳ در کتاب بیگانگان پایههای نظریه برچسبزنی را ارائه کرد.[۲] بکر اغلب، نظریهپرداز پارادایم کنش متقابل نمادین یا برساختگرایی اجتماعی خوانده میشود، اگرچه او خود را با هیچیک از این پارادایمها همسو نمیدانست.[۲] بکر که دانشآموخته دانشگاه شیکاگو بود، به همراه اروینگ گافمن و انسلم استراوس، بخشی از دومین مکتب شیکاگو (جامعهشناسی) بهشمار میآید.[۳]
هوارد ساول بکر در ۱۸ آوریل ۱۹۲۸ در شیکاگو، ایلینوی آمریکا زاده شد. پسر آلن بکر (۲ آوریل ۱۹۰۲-۲۷ مارس ۱۹۸۸) و دونا بکر (زادۀ برتا گلدبرگ، ۳۱ دسامبر ۱۹۰۴-۱۹۹۷) بود.[۱] پدربزرگ او، گرشون مووشا بکر، از لیتوانی به ایالات متحده مهاجرت کرده بود. بکر نواختن پیانو را از سنین پایین شروع کرد و از ۱۵ سالگی به عنوان پیانیست در کافهها و کلوپ های شبانه و بعدها با گروه موسیقی دانشگاه نورث وسترن مینواخت.[۴] به گفته بکر، او به سبب جنگ جهانی دوم و این واقعیت که بیشتر نوازندگان بالای ۱۸ سال به خدمت گرفته شده بودند، توانست به صورت نیمه حرفهای بنوازد.[۴] از طریق همین فعالیت موسیقیایی بود که بکر برای نخستین بار در معرض فرهنگ مواد مخدر قرار گرفت که بعدها به مطالعه آن پرداخت.[۴] بکر در ۱۶ اوت ۲۰۲۳ در سن ۹۵ سالگی در سانفرانسیسکو، کالیفرنیای آمریکا درگذشت.
بکر در کتاب «بیگانگان» کمک شایانی به نظریه برچسبزنی کرده است. او استدلال میکند که گروههای اجتماعی انحراف را از راه وضع قواعدی خلق میکنند که نقض آنها موجب انحراف میشود. انحراف کیفیتی از عملی نیست که شخص مرتکب میشود بلکه حاصل تعریفی است که از سوی دیگران درباره یک عمل به کار میرود. اینکه عملی منحرفانه است یا خیر بستگی به این دارد که مردم چگونه به آن واکنش نشان دهند. با این همه، واکنشهای دیگران بسیار پیچیده است.[۵] بکر دلایلش در خصوص هنر به مثابه یک کنش جمعی را کنار هم میگذارد و سعی میکند با شرح گستره وسیع کار هنری حاصل از همکاری مجموعه هنرمندان، تهیهکنندگان، تولیدکنندگان مواد اولیه، شبکه پخش و توزیع و فروش و مخاطبان به غلط انگاری های پیشینی خاتمه دهد. او در کتاب «جهانهای هنری» استدلال میکند که آثار هنری آفریده افرادی منزوی نیستند، بلکه حاصل همکاری هنرمندان مختلف، تهیهکنندگان مواد هنری، توزیعکنندههای آثار هنری، منتقدان، و مخاطبانی هستند که همگی با هم جهان هنری را تشکیل میدهند. بکر مینویسد: «به نظر من، رویهمرفته، درست است که جامعهشناسی، علاوه بر آنچه همگان پیش از این میدانستهاند، چیز تازهای نمیگوید، و از این بابت با علوم طبیعی متفاوت است؛ در عوض، علم اجتماعی خوب، در باب آنچه بسیاری از افراد پیشاپیش میدانستهاند، فهم عمیقتری بهوجود میآورد».[۶] کتاب «پسران سفیدپوش» از مهمترین آثار در جامعهشناسی پزشکی دوره معاصر به شمار میرود.[۷]
{{cite web}}
: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link)
جوایز | ||
---|---|---|
پیشین: جیمز ساموئل کلمن |
جایزه ثروت مشترک خدمات ممتاز در جامعهشناسی ۱۹۸۱ با: پیتر بلاو |
پسین: چارلز تیلی |
پیشین: اوتیس دادلی دانکن | ||
پیشین: ویلیام اچ. سیول |
دبلیو. ای.بی. شغل دو بوآس از جایزه بورسیه ممتاز ۱۹۹۸ |
پسین: دوروثی ای. اسمیت |