پادشاهی تونبوری อาณาจักรธนบุรี Anachak Thonburi | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۱۷۶۷–۱۷۸۲ | |||||||||
پایتخت | تونبوری | ||||||||
زبان(های) رایج | تای (رسمی) تای شمالی تای جنوبی لائو خمر شان مالایی انواع زبان چینی[۱] | ||||||||
دین(ها) | ترواده | ||||||||
حکومت | اربابرعیتی پادشاهی | ||||||||
پادشاه | |||||||||
• ۱۷۶۷–۱۷۸۲ | تاکسین کبیر | ||||||||
دوره تاریخی | عصر جدید اولیه | ||||||||
• تأسیس | ۲۸ دسامبر ۱۷۶۷ | ||||||||
• تسخیر ناکون سی تاممارات | ۲۱ سپتامبر ۱۷۶۹ | ||||||||
• تسخیر پیتسانولوک | ۱۸ اوت ۱۷۷۰ | ||||||||
• تسخیر Hà Tiên | ۱۷ نوامبر ۱۷۷۱ | ||||||||
• تسخیر چیانگ مای | ۱۴ ژانویه ۱۷۷۵ | ||||||||
• از دست دادن پیتسانولوک | ۱۵ مارس ۱۷۷۶ | ||||||||
• تسخیر وینتیان | مارس ۱۷۷۹ | ||||||||
• فروپاشی | ۶ آوریل ۱۷۸۲ | ||||||||
واحد پول | پاد دوانگ | ||||||||
|
پادشاهی تونبوری (به انگلیسی: Thonburi Kingdom) (تایلندی: ธนบุรี) یک پادشاهی بزرگ سیامی بود، که از سال ۱۷۶۷ تا ۱۷۸۲ در جنوب شرق آسیا وجود داشت، در اطراف شهر تونبوری، در سیام یا تایلند امروزی متمرکز شده بود. این پادشاهی توسط تاکسین کبیر، فردی که در پی فروپاشی پادشاهی آیوتایا، کشور سیام را که به پنج دولت متخاصم تجزیه شده بود، دوباره کشوری یکپارچه نمود، تأسیس شد. پادشاهی تونبوری، اتحاد دوباره سریع و استقرار دوباره سیام به عنوان یک قدرت نظامی برتر در سرزمین اصلی جنوب شرقی آسیا را زیر نظر داشت و نیم نگاهی هم به کشور گشایی داشت، به میزانی که بیشترین گستره قلمرویی تا آن مرحله در تاریخ که مشتمل بر لان نا، پادشاهی لائو (لوآنگ پرابانگ، وینتیان، چامپاساک) و کامبوج تحت حوزهٔ نفوذ سیامیها بود.[۲]