اگر یهودیان سرمایهدار بینالمللی در داخل و خارج اروپا موفق شوند ملتها را بار دیگر به جنگ جهانی بکشانند، نتیجه نه بلشویزهشدن زمین است و نه پیروزی یهودیان، بلکه نابودی نژاد یهودی در اروپا خواهد بود.
اشاره به «پیشگویی هیتلر» توسط رهبران نازی و در تبلیغات پس از ۳۰ ژانویه ۱۹۴۱ رایج بود، درست زمانی که هیتلر دوباره در یک سخنرانی از آن یاد کرد. این پیشگویی با حمله به اتحاد جماهیر شوروی در ژوئن ۱۹۴۱ و اعلان جنگ آلمان علیه ایالات متحده آمریکا در دسامبر که هر دو باعث تسریع کشتار دستهجمعی یهودیان شد، معنای جدیدی پیدا کرد. در اواخر سال ۱۹۴۱، یوزف گوبلس، رئیس تبلیغات نازیها، ضمن توجیه اخراج دستهجمعی یهودیان از آلمان، اظهار داشت که این پیشگویی در حال تحقق است. در ۳۰ سپتامبر ۱۹۴۲، هیتلر در سخنرانی دیگری به این پیشگویی اشاره کرد که در نشریه نوامبر شعار هفته[ون ۲] با عنوان «آنها خنده را متوقف خواهند کرد» تطبیق دادهشد. هیتلر با ادامه جنگ علیه آلمان به این پیشگویی استناد کرد و در آخرین وصیتنامه خود هم به آن اشاره کرد. این پیشگویی که اغلب توسط رهبران نازی در هنگام اشاره به کشتار سیستماتیک یهودیان مورد استفاده قرار میگرفت، تبدیل به نغمه معرفراه حل نهایی شد و شاید معروفترین عبارت از سخنرانیهای هیتلر باشد.
اهمیت تاریخی پیشگویی بین مکاتب کارکردگرایی و نیتگرایی مورد بحث است؛ نیتگرایان آن را بهعنوان دلیلی بر طرح جامع قبلی هیتلر برای کشتار سیستماتیک یهودیان اروپایی میدانند، در حالی که کارکردگرایان استدلال میکنند که «نابودی» حداقل در ابتدا به معنای کشتار دستهجمعی نبودهاست. این پیشگویی توسط مورخان بهعنوان نمونهای از اعتقاد نازیها به یک توطئه بینالمللی یهودی که ظاهراً جنگ را آغاز کردهاست، پنداشته میشود. علاوه بر این، با وجود ابهام در آن،[الف] این پیشگویی بهعنوان مدرکی شناخته میشود که آلمانیها از نابودی یهودیان مطلع بودند.
پس از بهدستگرفتن قدرت توسط آدولف هیتلر، رهبر حزب نازی در ۳۰ ژانویه ۱۹۳۳، جنبش تودهای نازی پیش از این بهصورت «نسلکشی اولیه» بوده و با دیدگاه آرمانی نجات ملی که از طریق پاکسازی نژادی بهدست میآمد و هسته اصلی آن «حذف» یهودیان بود، همراه بود.[۳] در آوریل ۱۹۳۳، نازیهاتحریم یکروزه کسبوکار یهودیان را اعلام کردند و اسآ[ب] برای اجرای تحریم، در اطراف مشاغل یهودیان مستقر شد. بین سالهای ۱۹۳۳ تا ۱۹۳۹ بیش از چهارصد قانون و فرمان ضد یهودی وضع شد. در سال ۱۹۳۵، قوانین نورنبرگ، یهودیان را بر اساس اصل و نسب آنها بهجای مذهب تعریف کرد، طرد آنها از جامعه را رسمیت داد و ازدواج و روابط جنسی بین یهودیان و مردم دارای «خون آلمانی» را غیرقانونی اعلام کرد. قوانین دیگر یهودیان را از داشتن دارایی یا کسب درآمد منع میکرد.
هیتلر قبل از سال ۱۹۳۹ در چندین سخنرانی، یهودیان و جنگ را با هم مرتبط دانسته بود.[۴] در سال ۱۹۳۱، هیتلر گفت در صورت وقوع جنگ، یهودیان «با چرخهای تاریخ له خواهند شد.»[۵] همچنین او تحریم ضد نازی در سال ۱۹۳۳ را بهعنوان اعلان جنگ یهودیان علیه آلمان توصیف کرد.[۶] هیتلر بین قدرتگرفتن در سال ۱۹۳۳ و سخنرانی پیشگویی خود در ژانویه ۱۹۳۹، تنها در دو موقعیت آشکارا نفرت خود را از یهودیان ابراز کرد؛ نخستین بار طی یک سخنرانی در سال ۱۹۳۵ که قوانین نورنبرگ را اعلام کرد و بعدی در راهپیمایی نورنبرگ در سپتامبر ۱۹۳۷ از آنها اظهار تنفر کرد. اگرچه نژاد در گفتمان او در دهه ۱۹۳۰ برجسته نبود، اما هیتلر راههای ظریفی برای نشاندادن یهودستیزی به پیروان اصلی خود پیدا کرد و در عین حال وجهه عمومی متوسطی داشت.[۷] در دهه ۱۹۳۰، در بحثهای مربوط به راهحل مناسب در مورد مسئله یهود، نابودی، اغلب بهعنوان یک گزینه توسط مقامات اساس[پ] مورد بحث قرار میگرفت و معمولاً کنار گذاشته میشد.[۹]
Browning, Christopher R. (2007). The Origins of the Final Solution: The Evolution of Nazi Jewish Policy, September 1939 – March 1942. University of Nebraska Press. ISBN978-0-8032-0392-1.
Goldhagen, Daniel Jonah (1996). Hitler's Willing Executioners: Ordinary Germans and the Holocaust (به انگلیسی). Alfred A. Knopf. ISBN978-0-679-44695-8.
Longerich, Peter (2009). "Davon haben wir nichts gewusst!": Die Deutschen und die Judenverfolgung 1933–1945 ["We didn't know about that!": The Germans and the persecution of the Jews 1933–1945] (به آلمانی). Siedler Verlag. ISBN978-3-641-02398-0.
Bergen, Doris L. (2010). "Antisemitism in the Nazi Era". In Lindemann, Albert S.; Levy, Richard S. (eds.). Antisemitism: A History (به انگلیسی). Oxford University Press. ISBN978-0-19-150110-4.
Domeier, Norman (2019). "A Scream, Then Silence. Kristallnacht and the American Journalists in Nazi Germany". In Gruner, Wolf; Ross, Steven Joseph (eds.). New Perspectives on Kristallnacht (به انگلیسی). Purdue University Press. pp. 91–114. ISBN978-1-61249-616-0.
Hitler, Adolf (2008). "Speech to the Old Guard in Munich: 8 November 1941". In Bytwerk, Randall L. (ed.). Landmark Speeches of National Socialism. Texas A&M University Press. ISBN978-1-60344-015-8.
Hornshøj-Møller, Stig (1999). "Hitler and the Nazi decision-making process to commit the Holocaust: a new proposal". In Charny, Israel W. (ed.). Encyclopedia of Genocide: A-H. ABC-CLIO. pp. 313–315. ISBN978-0-87436-928-1.
Jersak, Tobias (2008) [2004]. "Decisions to Murder and to Lie: German War Society and the Holocaust". In Blank, Ralf (ed.). German Wartime Society 1939–1945: Politicization, Disintegration, and the Struggle for Survival. Germany and the Second World War (به انگلیسی). Vol. IX/I. Clarendon Press. pp. 287–370. ISBN978-0-19-160860-5.
Herf, Jeffrey (2005). "The "Jewish War": Goebbels and the Antisemitic Campaigns of the Nazi Propaganda Ministry". Holocaust and Genocide Studies. 19 (1): 51–80. doi:10.1093/hgs/dci003. S2CID143944355.
Kley, Stefan (2000). "Intention, Verkündung, Implementierung: Hitlers Reichstagsrede vom 30. Januar 1939" [Intention, announcement, implementation: Hitler's Reichstag speech of 30 January 1939]. Zeitschrift für die Geschichtswissenschaft (به آلمانی). 48 (3): 197–213. ISSN0044-2828. OCLC224453284.
Reynolds, David (2016). "The Origins of the Two 'World Wars': Historical Discourse and International Politics". Journal of Contemporary History. 38 (1): 29–44. doi:10.1177/0022009403038001962. S2CID154690337.