کریستین دل | |
---|---|
زادهٔ | ۲۴ فوریهٔ ۱۸۹۳ |
درگذشت | ۱۸ ژوئیهٔ ۱۹۷۴ |
ملیت | آلمانی |
پیشه(ها) | طراح صنعتی و نقرهکار |
کریستین دل (به آلمانی: Christian Dell)؛ (زادۀ ۲۴ فوریهٔ ۱۸۹۳ میلادی – درگذشتۀ ۱۸ ژوئیهٔ ۱۹۷۴ میلادی) طراح، و نقرهکار اهل آلمان بود.[۱][۲]
دل در افنباخ آم ماین در هسن به دنیا آمد. از سال ۱۹۰۷ تا ۱۹۱۱ میلادی او تحصیلات آهنگری نقره را در آکادمی به پایان رساند. در سالهای ۱۳–۱۹۱۲ میلادی در کالج هنر و صنایع دستی ساکسون در وایمار تحصیل کرد. از سال ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۵ میلادی به عنوان سرکارگر کارگاه فلزی در باوهاوس در وایمار کار کرد. در سال ۱۹۲۶ میلادی به مدرسۀ هنر فرانکفورت (مدرسۀ اشتدل) تغییر کرد. حزب نازی در سال ۱۹۳۳ میلادی به او اجازۀ اقامت در آنجا را نداد، اما والتر گروپیوس به او پیشنهاد شغلی در ایالات متحدۀ آمریکا داد. با این حال، دل تصمیم گرفت در آلمان بماند.[۳]
پس از جنگ جهانی دوم، دل به تولید اجناس نقره پرداخت و در سال ۱۹۴۸ میلادی یک جواهر فروشی در ویسبادن افتتاح کرد که تا سال ۱۹۵۵ میلادی آن را اداره کرد. او در سال ۱۹۷۴ میلادی در ویسبادن درگذشت.
در آغاز سال ۱۹۲۶ میلادی، دل چراغها را در ابتدا برای پروژۀ فرانکفورت جدید طراحی کرد. دل به عنوان یک طراح صنعتی اولیه و پیشگام در طراحی پلاستیک، از باکالیت و آمینوپلاستیک به عنوان مواد برای کارهای خود برای چراغهای کاربردی مولیتور در سالهای ۳۰–۱۹۲۹ میلادی استفاده کرد. چراغهای کارخانۀ برادران کایزر و شرکت (آغاز به کار در نیهایم هوستن از ۱۹۳۴–۱۹۳۳ میلادی)، شناخته شده بودند؛ که در مقادیر زیادی تولید میشدند.[۴] برندِ کایزر آیدل و تولید لامپها، متعلق به شرکت طراحی دانمارکی فریتز هانسن است.
{{cite web}}
: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)