آباد

آباد واژه‌ای در زبان‌های ایرانی از کلمه پهلوی آپاتان، شاید مرکب از آو + پاته باشد.

واژه آباد مرکب از آب + پسوند مکان ساز (اد) و به معنای جایی که دارای آب است می باشد.

آباد ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد: