آباره لس آنجلس | |
---|---|
مختصات | ۳۶°۵۸′۳۲″شمالی ۱۱۸°۱۲′۳۷″غربی / ۳۶٫۹۷۵۶°شمالی ۱۱۸٫۲۱۰۳°غربی |
آغاز | آباره اول رود اوئنز، شهرستان اینیو، کالیفرنیا ۳۶°۵۸′۳۲″شمالی ۱۱۸°۱۲′۳۸″غربی / ۳۶٫۹۷۵۶۷۸°شمالی ۱۱۸٫۲۱۰۵۴۱°غربی آباره دوم Haiwee Reservoir, Inyo County ۳۶°۱۰′۵۷″شمالی ۱۱۷°۵۷′۳۰″غربی / ۳۶٫۱۸۲۶۰۰°شمالی ۱۱۷٫۹۵۸۴۷۰°غربی Mono Extension Upper Lee Vining Creek, Mono County ۳۷°۵۶′۱۰″شمالی ۱۱۹°۰۸′۰۴″غربی / ۳۷٫۹۳۶۱۵۱°شمالی ۱۱۹٫۱۳۴۴۲۶°غربی |
پایان | دوم آباره اول و Upper Van Norman Lake (Los Angeles Reservoir), Granada Hills, Los Angeles ۳۴°۱۸′۴۶″شمالی ۱۱۸°۲۹′۳۵″غربی / ۳۴٫۳۱۲۸۶۰°شمالی ۱۱۸٫۴۹۲۹۸۸°غربی تکمیل مونو Owens River, Mono County ۳۷°۴۵′۲۵″شمالی ۱۱۸°۵۳′۲۷″غربی / ۳۷٫۷۵۶۹۱۰°شمالی ۱۱۸٫۸۹۰۹۱۱°غربی |
نام رسمی | Los Angeles Aqueduct Second Los Angeles Aqueduct Mono Extension |
نگهداریکننده | اداره آب و برق لس آنجلس |
ویژگیها | |
درازای کل | ۴۱۹ مایل (۶۷۴ کیلومتر) |
قطر | ۱۲ فوت (۳٫۷ متر) |
درازای نخستین بخش | ۲۳۳ مایل (۳۷۵ کیلومتر) |
درازای دومین بخش | ۱۳۷ مایل (۲۲۰ کیلومتر) |
گنجایش | آباره اول ۴۲۲ فوت مکعب بر ثانیه (۱۱٫۹ متر مکعب بر ثانیه) Second Aqueduct ۲۹۰ فوت مکعب بر ثانیه (۸٫۲ متر مکعب بر ثانیه) |
پیشینه | |
آغاز ساخت | آباره اول October 1908 آباره دوم سپتامبر 1965 |
گشایش | آباره اول November 1913 Second Aqueduct ژوئن 1970 |
مکان | |
منابع | |
[۱][۲][۳][۴][۵] |
سیستم آباره لس آنجلس، متشکل از آباره لس آنجلس (آباره اوئنز ولی) و آباره دوم لس آنجلس، یک سیستم انتقال آب است که توسط اداره آب و برق لس آنجلس ساخته و اداره میشود.[۶] آباره اوئنز ولی توسط اداره آب این شهر، که در آن زمان دفتر آباره لس آنجلس نام داشت، تحت نظارت مهندس ارشد این اداره ویلیام مالهالند طراحی و ساخته شد.[۷] این سیستم آب را از رودخانه اوئنز در کوههای سیرا نوادای شرقی به لس آنجلس، کالیفرنیا منتقل میکند.
ساخت این آباره از ابتدا به عنوان جنگهای آبی کالیفرنیا مشهور، و از همان ابتدا بحثبرانگیز بود، زیرا انحراف آب به لس آنجلس اوونز ولی را به عنوان یک جامعه مناسب کشاورزی از بین برد. ادامه عملیات منجر به بحث عمومی، قانونگذاری و دعویها در دادگاه بر سر تأثیرات زیستمحیطی آباره بر دریاچه مونو و سایر اکوسیستمها شدهاست.
بین سالهای ۱۹۰۹ و ۱۹۲۸، شهر لس آنجلس از ۶۱ مایل مربع به ۴۴۰ مایل مربع رشد کرد. این رشد عمدتاً به دلیل آباره بود و منشور شهر به گونه ای نوشته شده بود که در آن آمده بود که شهر لس آنجلس نمیتواند آب مازاد خود را به هیچ منطقه ای خارج از این شهر را بفروشد یا بدهد.[۸] مناطق پیرامونی برای آب به چاهها و نهرها متکی بودند و با خشک شدن آنها، مردم این مناطق فهمیدند که اگر میخواهند آبیاری مزارع خود را ادامه دهند و آب خانگی خود را تأمین کنند، باید خود را به شهر لس آنجلس ضمیمه کنند.[۸]
رشد آن چنان سریع بود که به نظر میرسید نهایتاً شهر لس آنجلس به اندازه کل این شهرستان خواهد شد. ویلیام مالهالند با افزودن ظرفیت به آباره، با ساخت سد سینت فرانسیس که باعث ایجاد آب در مخزن سن فرنسیسکیتو شد، درخواست آب اضافی از رودخانه کلرادو را داد و شروع به گسیل داشتن مهندسین و معدن کاران برای پاکسازی مسیر تونل سن هاسینتو کرد که میدانست در ساخت قنات رودخانه کلرادو کلیدی است.[۹][۱۰]
<ref>
غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام USGS1
وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
<ref>
غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام USGS2
وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
<ref>
غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام USGS3
وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
<ref>
غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Merritt
وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
<ref>
غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Facts
وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
|dead-url=dead
نامعتبر (کمک); تاریخ وارد شده در |تاریخ بایگانی=
را بررسی کنید (کمک)