«آخر خط» | ||||
---|---|---|---|---|
تکآهنگ ترولینگ ویلبریز | ||||
از آلبوم ترولینگ ویلبریز شماره ۱ | ||||
بی-ساید | «تبریک میگم» | |||
تاریخ پخش | ۲۳ ژانویه ۱۹۸۹ | |||
ژانر | فولک راک، کانتری راک | |||
زمان | ۳:۳۰ | |||
ناشر | ویلبری رکوردز | |||
ترانهنویس(ها) | ||||
تهیهکننده(ها) | اوتیس ویلبری، نلسون ویلبری | |||
گاهنگاری تکآهنگهای ترولینگ ویلبریز | ||||
| ||||
نمونهٔ صوتی | ||||
"End Of The Line " | ||||
موزیک ویدئو | ||||
"End of the Line" در یوتیوب |
«آخر خط» (به انگلیسی: End of the Line) ترانهای از ابرگروه آمریکایی/انگلیسی ترولینگ ویلبریز است. این یکی از قطعات اولین آلبوم استودیویی آنها با نام ترولینگ ویلبریز شماره ۱ بود که در اکتبر ۱۹۸۸ منتشر شد. «آخر خط» در ژانویهٔ ۱۹۸۹ بهعنوان دومین تکآهنگ آن آلبوم منتشر شد.
ملودی «آخر خط» حول یک سری آکوردهای معمول پاپ/راک ساخته شدهاست. این قطعه به همهٔ خوانندهها اجازه میدهد یک دور بخوانند و فضایی سرگرمکننده و تقریباً هوتننی ایجاد میکند. سطر پایانی اشعار به «عاشق بودن و وفادار ماندن به خود و همنوعان» اشاره دارد؛ ایدهآلهایی که معمولاً در آثار دهه ۸۰ میلادی مطرح میشدند.[۲] تمام ویلبریها به جز باب دیلن به عنوان خواننده اصلی در آواز مشارکت دارند: تام پتی اشعار بین بند برگردانها را میخواند در حالی که جرج هریسون، جف لین و روی اوربیسن به نوبت بند برگردانها را میخوانند.
موزیک ویدئوی «آخر خط» که توسط ویلی اسمکس کارگردانی شده در دسامبر ۱۹۸۸ در لس آنجلس فیلمبرداری شد. اعضای گروه در یک کالسکه که توسط یک لوکوموتیو بخار کشیده میشود نشستهاند و ترانه را اجرا میکنند. از آنجایی که اوربیسن پس از ضبط آوازش در استودیو و پیش از فیلمبرداری درگذشت، زمانی که صدایش شنیده میشود تصاویری از گیتارش که روی صندلی گهوارهای در حال تاب خوردن است و قاب عکسی از او نشان داده میشود.
تکآهنگ نسخهٔ کاست و صفحهٔ ۷ اینچی
'تکآهنگ نسخهٔ سیدی و صفحهٔ ۱۲ اینچی
جدولهای هفتگی[ویرایش]
|
جدولهای پایان سال[ویرایش]
|
منطقه | گواهی | واحد گواهیشده/فروش |
---|---|---|
بریتانیا (بیپیآی)[۱۵] | نقره | ۲۰۰٬۰۰۰ |
رقم فروش+پخش جاری تنها بر پایهٔ گواهیها. |
{{cite magazine}}
: نگهداری یادکرد:پیوند نامناسب (link)