آرایش به معنی افزودن برای زیبایی و از سادگی بیرون در اوردن صورت و زیبا تر شدن است و در اصل، در برابر واژه پیرایش قرار میگیرد که به معنی کم کردن است. امروزه، در اصطلاح عام، هر دو واژه به غلط در مورد زیبایی چهره یا بدن به کار میروند و به معنی عملیاتی هستند که ظاهر فرد (بیشتر صورت و مو) را زیباتر جلوه دهد. معمولاً در ایران آرایش[۱] برای بانوان و پیرایش[۲] برای مردان به کار میرود. آرایش و پیرایش اغلب در مکانی به نام سلمانی یا سالنهای زیبایی (آرایشگاه) توسط آرایشگر انجام میگیرد و لوازم آرایش نیز در فروشگاههایی با همین عنوان یا در داروخانهها فروخته میشود. در ایران، آرایشگرهای رسمی باید دورههای فنی حرفهای مربوطه را که مهمترین آنها دوره «آرایش - پیرایش» است، با موفقیت گذرانده باشند.[۳]
در طول تاریخ زیبایی و آراستگی ظاهر مورد توجه بوده و در زمانهایی این آراستگی افراطی و برای تفاخر و جلب توجه بیشتر در بین طبقات خاصی بودهاست. در طول زمان آرایش نزد مصریان باستان را میتوان مشاهده کرد که عمدتاً تا اطراف چشمان را با رنگهای سبز و خطوط سیاه رنگ آمیزی میکردند؛ مثلاً ملکه کلئوپاترا با کشیدن سرمه به دور چشمانش میخواست به آن قدرت نفوذ بیشتری ببخشد. پادشاهان و درباریان ایرانی و عرب با گذاشتن زیورآلات به گوشها و ریشهایشان و پادشاهان و درباریان فرانسوی و انگلیسی با گذاشتن کلاهگیس بلند خود را از طبقات پایینتر متمایز میکردند. مردم قبایل سیاهپوست و سرخپوست علاوه بر بکار بردن رنگهای شاد و زنده در چهره، خود را برای جشنها میآراستند.
خدمات زیبایی زنان از قبیل قرینهسازی ابرو، کوپ، آرایش چهره، شنیون، براشینگ، رنگ و مش و لایت، فر و بافت مو، خدمات ناخن، پدیکور، مانیکور، وکس صورت، اپیلاسیون، گریم و آرایش عروس. معمولاً تالارهای آرایش زنان در ایران در مغازههای بدون دید و بسته یا در منازل مسکونی یا در سالنهایی با دکوراسیون دایر است.[۴] معمولاً آرایش و زیبایی در زنان خیلی ملموستر از مردان است.[۵]
خدمات زیبایی مردان از قبیل آرایش مو، ابرو، ریش و سبیل به شکل خاص، رنگ و مش و لایت، فر و بافت مو، وکس صورت، انواع مدل مدرسه ای، ساده کلاسیک، فرق از بقل، آلمانی، خامه ای، فشن، بکسوری، تیفوسی، قارچی، انجام میگیرد. آرایشگاههای مردانه دارای سالن حرفهای میباشد.[۹]