آرتور لندن | |
---|---|
زادهٔ | ۱ فوریهٔ ۱۹۱۵ |
درگذشت | ۸ نوامبر ۱۹۸۶ |
ملیت | جمهوری چک |
آرتور لندن (به انگلیسی: Artur London؛ زادهٔ ۱ فوریهٔ ۱۹۱۵ – درگذشتهٔ ۸ نوامبر ۱۹۸۶) نویسنده، و سیاستمدار اهل جمهوری چک و متهم در دادگاه اسلنسکی بود. او در استراوا واقع در منطقه مرزی موراویا در مرز اتریش-مجارستان در یک خانواده یهودی به دنیا آمد.
لندن سال ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۷ را در مسکو گذراند. در سال ۱۹۳۷، در طول جنگ داخلی اسپانیا، او به بارسلونا رفت و در آنجا او وارد خدمت نظامی شد، وی در کمیساریای خلق در امور داخلی که تحت کنترل وزارت کشور شوروی بود، کار میکرد. او پس از شکست جمهوریخواهان به فرانسه نقل مکان کرد. در جنگ جهانی دوم او در مقاومت فرانسه فعال بود، در همین ارتباط وی توسط نازیها دستگیرشده و به اردوگاه کار اجباری ماوتهاوزن فرستاده شد.
پس از جنگ، او در سوئیس زندگی کرد، اما به زودی با خانواده اش به پراگ نقل مکان کرد، جایی که او رهبر حزب کمونیست چکسلواکی شده و در سال ۱۹۴۸ معاون وزیر امور خارجه شد.
در سال ۱۹۵۱، او در چکسلواکی بازداشت شد و همزمان با متهم رودولف اسلنسکی در دادگاه اسلنسکی، یکی از چندین دادگاههای نمایشی که در آن زمان علیه کمونیستهای اروپای شرقی راه اندازی شد، شرکت کرد. او که به صهیونیسم، تروتسکیسم و تیتویست متهم شده، مجبور شد اعتراف کند و به زندان ابد محکوم شد. پس از محاکمه اسلنسکی، لندن با مقامات همکاری کرد و به عنوان یکی از شاهدان اصلی در سایر فرایندهای سیاسی علیه دیگر کمونیستهای چکسلواکی، مانند ادوارد گولداستوکر، جوزف پاول، اوسوالد زاوادسکی، گوستاو هوشاک، اوتاکار هرمادکو و دیگران، خدمت کرد. پس از مرگ ژوزف استالین در سال ۱۹۵۳، لندن در سال ۱۹۵۵ آزاد شد.
پس از اعاده حیثیت او در سال ۱۹۶۳، با همسرش لیز لندن، یک کمونیست فرانسوی که در مسکو با وی آشنا شده بود، به فرانسه رفت.
آرتور لندن در سال ۱۹۸۶ در پاریس در سن ۷۱ سالگی درگذشت. لیز همسرش بعداً در سال ۲۰۱۲ در سن ۹۶ سالگی درگذشت.[۱][۲]