سرهنگآرچیبالد کری (Archibald Cary) (زادهٔ ۲۴ ژانویه ۱۷۲۱ – درگذشتهٔ ۲۶ فوریه ۱۷۸۷)،[۱]مزرعهدار، سرباز، سیاستمدار و زمیندار بزرگ اهل ویرجینیا بود. وی یکی از شخصیتهای سیاسی مستعمره ویرجینیا بود.[۲]
سرهنگ آرچیبالد در ۲۴ ژانویه ۱۷۲۱ متولد شد. او پسر هنری کری جونیور و آن ادواردز کری بود.[۳] او در ویلیامزبرگ و آمپتهیل، ویرجینیا آموزش دیده و تصور میشود که در کالج ویلیام و مری درس خواندهاست.[۴]
هنگام مرگ پدر خود در ۱۷۴۲ میلادی، کری بیش از ۴٬۰۰۰ آکر زمین در دو سوی رود ویلیز به ارث برد، منطقهای که در نهایت شهرستانهای کامبرلند و باکینگهام در آن تأسیس گردید.[۵] مزرعه وی، معروف به باکینگهام، در نقشه جوشوآ فرای-پیتر جفرسون (۱۷۵۲ میلادی) قرار داشت.[۶]
کری از ۱۷۵۶ تا ۱۷۷۶ میلادی عضو مجلس ایالتی ویرجینیا بود.[۷][۸] در ۱۷۶۴ میلادی، وی عضو کمیتهای از مجلس ایالتی ویرجینیا بود که قطعنامههای مخالف قانون تمبر پیشنهادشده را نوشت، اما سال بعدی او بر علیه قطعنامههای ویرجینیای پاتریک هنری رأی داد، چون آنها را شتابآمیز و بسیار تحریکآمیز میدانست.
با بالارفتن تنشها با کشور مادر، کاری در ۱۷۷۳ میلادی به عنوان عضو کمیته مراسلات ویرجینیا خدمت کرد. زمانی که مجلس ایالتی ویرجینیا در آغاز جنگ انقلاب آمریکا توسط پارلمان بریتانیا ملغا شد، وی به عنوان نماینده در کنوانسیونهای ویرجینیا خدمت کرد. در پنجمین کنوانسیون ویرجینیا در ماه مه ۱۷۷۶، وی به عنوان رئیس کمیتهای خدمت میکرد که قطعنامه استقلال را تأیید نمود، چیزی که نمایندگان ویرجینیا را به دومین کنگره قارهای برای پیشنهاد اعلامیه استقلال راهنمایی کرد. پس از اینکه ویرجینیا در ۱۷۷۶ میلادی یک ایالت مستقل شد، کری نخستین رئیس مجلس سنای ویرجینیا شده و تا زمان مرگ خود در این سمت باقی ماند.
در جریان جنگ انقلاب آمریکا، کری به عنوان مسئول استخدام و تأمینات در ویرجینیای مرکزی گماشته شد. توماس جفرسون، همکار وی در مجلس ایالتی ویرجینیا و همدانشگاهی او در کالج ویلیام و مری، از وی درخواست نمود تا برای تأمین هزینه شبهنظامیان ویرجینیا به مستعمره ویرجینیا پول قرض دهد و جفرسون وعده سپرد که دین وی بعدتر پرداخت شود، هرچند هرگز دوباره پرداخت نشد. وی بنا بر دلایل زیر از شبهنظامیان ویرجینیا حمایت مالی کرد: هرچند وی همیشه به تاج و تخت بریتانیا وفادار بود (او فرمانی از تاج و تخت برای هزاران جریب فرنگی ملک خود در مزرعه آمپتهیل داشت)، اما او بهطور روزافزونی از تلاشهای بریتانیا برای ادامه فروش برده در آمریکا خسته شده بود. هرچند او مالک حدود ۲۰۰ بود، اما به این نتیجه رسیده بود که همه چیز در رابطه با تجارت برده و مالکیت بردههای آفریقایی تنها مشکلات بزرگتری در آمریکا ایجاد میکرد.
کری، در میان باپتیستها به دستگیری تعدادی زیادی از باپتیستها بهخاطر موعظه بدون مجوز، معروف بود. در یک رویداد، یک واعظ باپتیست به موعظه خود از دریچه سلول زندان ادامه میداد. برای حل این مشک، کری دیواری در اطراف زندان بلند کرد.
لقب کری، «آهن کهنه» بود. او مدیریت کارخانه ساخت آهن بهنام چسترفیلد فورج را پیش میبرد، کارخانهای که کار خود را در ۱۷۵۰ میلادی آغاز نموده و در ۱۷۸۱ میلادی، زمانی که بندکت آرنولد آنرا به آتش کشید، پایان داد.[۹] او مالک اسبهای خوش نژاد انگلیسی بود و با انگلستان تجارت میکرد.
کری در ۳۱ مه ۱۷۴۴ با مری راندولف ازدواج کرد، مری دختر ریچارد راندولف از کورلز[۱۰] و خواهر ویلیام راندولف از توکهو (۱۷۱۳ – ۱۷۴۶ میلادی) بود، کسی که با ماریا پیج (دختر مان پیج) ازدواج کرده بود.[۱۱] این زوج صاحب نُه فرزند بودند و از طریق ازدواج وی، فرزندان کری نوادگان خوبی پوکاهانتس بودند.[۱۲] فرزندان آنها مشتمل بود بر:[۱۳][۱۴]
آن کری (۱۷۴۵ – ۱۷۸۹ میلادی)، کسی که با توماس مان راندولف (۱۷۴۱ – ۱۷۹۳ میلادی)، پسر عموی خود، ازدواج کرد.[۱۵]
جین کری (۱۷۵۱ – ۱۷۷۴ میلادی)، کسی که در ۱۷۶۸ میلادی با توماس ایشام راندولف (۱۷۲۲ – ۱۷۷۸ میلادی)، پسر ایشام راندولف و دایی رئیسجمهور ایالات متحده توماس جفرسون، ازدواج کرد.[۱۶][۱۷]
هنری کری (۱۷۵۲ – ۱۷۵۸ میلادی)، در نوجوانی درگذشت.
سارا کری (۱۷۵۳ – ۱۷۷۳ میلادی)، کسی که با آرچیبالد بولنگ دوم (۱۷۴۸ – ۱۸۲۷ میلادی) ازدواج کرد.
الیزابت کری (۱۷۶۰ – ۱۷۷۵ میلادی)، کسی که با رابرت کینکید (۱۷۵۱ – ۱۸۰۱ میلادی) ازدواج کرد.
مری «پولی» کری (۱۷۶۶ – ۱۷۹۷ میلادی)، کسی که با کارتر پیج (۱۷۵۸ – ۱۸۲۵ میلادی) ازدواج نمود.
↑Lancaster, Robert Alexander (1915). Historic Virginia homes and churches (به انگلیسی). Lippincott. p. 106. Retrieved 20 March 2017. Archibald Cary (1721–1787).