آریل دورفمان

آریل دورفمان
نام اصلی
ولادیمیرو آریل دورفمان
زاده۶ مهٔ ۱۹۴۲ ‏(۸۲ سال)
بوئنوس آیرس، آرژانتین
پیشهنویسنده، نمایشنامه‌نویس، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر
ملیتشیلی شیلیایی
ایالات متحده آمریکا آمریکایی
دانشگاهدانشگاه کالیفرنیا، برکلی
سال‌های فعالیت۱۹۶۸-اکنون
همسر(ها)آنگلیکا مالیناریچ
وبگاه

ولادیمیرو آریل دورفمان (به انگلیسی: Vladimiro Ariel Dorfman) (زاده ۶ مه ۱۹۴۲، بوئنوس آیرس) نویسنده، نمایشنامه‌نویس، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر است.

زندگی

[ویرایش]

دورفمان در ۶ مه ۱۹۴۲ در بوینس‌آیرس چشم به جهان گشود. پدرش از اهالی اودسا در اوکراین بود و در دانشگاه اقتصاد تدریس می‌کرد و مادرش فنی زلوکوویچ از یهودیان رومانی-مولداوی بود. کمی پس از تولد خانواده‌اش به آمریکا نقل مکان کردند و او ده سال از دوران کودکی خود را در ایالات متحده گذراند. او و خانواده در سال ۱۹۵۴ به شیلی رفتند. آریل دورفمان پس از حضور در دانشگاه شیلی در سال ۱۹۶۶ با آنگلیکا مالیناریچ ازدواج کرد و در سال ۱۹۶۷ به شهروندی شیلی درآمد به همین خاطر او بیشتر به عنوان یک نویسنده شیلیایی معروف است. در سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۶۹ برای تحصیلات تکمیلی به دانشگاه کالیفرنیا، برکلی رفت و سپس به شیلی بازگشت.
دورفمان بعد از روی کار آمدن سالوادور آلنده در شمار مشاوران فرهنگی او جای گرفت. در شب کودتای پینوشه مقرر بود که او به عنوان شیفت شب در کاخ ریاست جمهوری حضور داشته باشد، اما دورفمان شیفت کاریش را با همکارش جابجا کرد و به این ترتیب از مهلکه جان سالم به در برد. پس از کودتای ۱۹۷۳ چندین ماه به صورت مخفیانه زندگی کرد تا در یک فرصت مناسب توانست به اروپا فرار کند و پس از مدتی اقامت در آمستردام و پاریس به آمریکا رفت. او از سال ۱۹۸۵ در دانشگاه دوک تدریس می‌کند.

دورفمان زندگی ادبی خود را با انتشار کتاب «تخیل و خشونت» در سال ۱۹۶۸ آغاز کرد. این کتاب که در آمریکا منتشر شد مجموعه مقالاتی است دربارهٔ ادبیات آمریکای لاتین در قرن بیستم و نقش آن به عنوان ابزار مقاومت در برابر انواع ارعاب فشارهایی که ملت‌های آمریکای لاتین تجربه می‌کنند.

دورفمان را کنار گابریل گارسیا مارکز، کارلوس فوئنتس و میگل آنخل آستوریاس از سرشناس‌ترین نویسندگان آمریکای لاتین می‌شناسند.

کتاب‌شناسی

[ویرایش]

از آریل دورفمان تاکنون بیش از ۲۰ عنوان کتاب رمان، شعر، نمایشنامه، سفرنامه، مقاله سیاسی و نقد ادبی منتشر شده که به ۳۰ زبان ترجمه شده‌اند.

  • آلگرو، ترجمه حسام امامی، نشر برج [۱]
  • بیوه‌ها، ترجمه بهمن دارالشفایی، نشر ماهی
  • شکستن طلسم وحشت، ترجمه زهرا شمس، نشر کرگدن
  • ناپدیدشدگان، ترجمه احمد گلشیری
  • بیوه‌ها (۱۹۸۱)، ترجمه جمشید نوایی
  • اعتماد، ترجمه عبدالله کوثری
  • پ‍ی‍ام‍ی ب‍ه ش‍ش م‍ی‍ل‍ی‍اردم‍ی‍ن ک‍ودک ج‍ه‍ان: م‍وی‍ه ک‍ن دل‍ب‍ن‍دم، ترجمه کافیه نصیری
  • شورش خرگوش‌ها (۲۰۰۱)، ترجمه امیلی امرایی
  • مرگ و دختر جوان (۱۹۹۱)، ترجمه حشمت کامرانی؛ مرگ و دختر، ترجمه محمود کیانوش، انتشارات فرهنگ جاوید، ۱۳۹۷
  • خانه‌ام آتش گرفته است (۱۹۹۰)
  • خاطرات صحرا (۲۰۰۴)
  • آخرین آواز مانوئل سندرو (۱۹۸۲)
  • آخرین والس در سانتیاگو و دیگر اشعار تبعید و غیبت (۱۹۸۸)
  • اشباحِ داروین، ترجمهٔ فرزانه دوستی

نمایشنامه‌ها

[ویرایش]

دورفمان نمایشنامه‌نویس هم هست و مهمترین اثر او نمایشنامه مرگ و دوشیزه است که رومن پولانسکی فیلم موفقی نیز بر اساس آن ساخته‌است.

جایزه‌ها

[ویرایش]

او تاکنون جوایز متعددی را برای آثارش به دست آورده که جایزه لارنس اولیویه، جایزه انجمن نویسندگان بریتانیا از جمله آنهاست.

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ «آلگرو». نشر برج. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ نوامبر ۲۰۲۲. دریافت‌شده در ۳۰ نوامبر ۲۰۲۲.
  • "Ariel Dorfman - Biography" (به انگلیسی). Duke University. Archived from the original on 29 September 2003. Retrieved 13 August 2008.
  • The Columbia Encyclopedia (ویراست ۶th Edition)، Columbia University Press.، ۲۰۰۷

پیوند به بیرون

[ویرایش]
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به آریل دورفمان در ویکی‌گفتاورد موجود است.