آزادان (پارسی میانه: āzādān، پارتی: āzātān) یکی از طبقات اشراف ایران بودند.[۱][۲] به گفته یوسف فلاویارتش اشکانی به رهبری شاهزاده پاکور یکم در طی حمله یهودا از آزادان تشکیل شده بود.[۱]ساسانیان همین تقسیمبندی از اشراف را حفظ کردند.[۱] در این دوره آزادان چهارمین و آخرین گروه از طبقه اشراف بودند. این چهار طبقه شامل شهرداران (شاهان دستنشانده)، ویسپوران (شاهزادگان سلطنتی)، وزرگان (بزرگان) و آزادان (اشراف طبقه پایین) بودند.
به نوعی نجیب زادگان ایران همان زارع زادگان هستند که به عنوان دهقانان هم مشهور بودند [۳][۴][۵]