آسارولودو

در افسانه‌های سومری و اکدی آسارولودو یکی از آنوناکی‌ها است. نام او همچنین آسارلودو، آسازلوهی و نامشوب نیز گفته/نوشته می‌شود. ریشه‌شناسی و معنی نام او ناشناخته است.[۱]

آسارولودو به عنوان یک جن‌گیر در آیین‌های مذهبی سومری کارکرد داشته است.[۱]

او به عنوان نامشوب (درخشان)، یک خدای نگهبان شناخته می‌شود: «خدایی درخشان که راه ما را روشن می‌کند». انوما الیش، آسارولودو را «درخشش خدایان» توصیف می‌کند. در داستان دیگری آمده است که وی «زخم شمشیر آتشین» است و «کاملترین ایمنی را تضمین می‌کند».[نیازمند منبع]

هنگامه (تاریخچه)

[ویرایش]

شواهد نخستین، آسارولودو را نه با افسون و جادو، بلکه با نگهبانی شهر کوارا مربوط می‌کند.[۱] آسارولودو، به عنوان خدای پشتیبان کوارا، ممکن است در پانتئون اریدو (شهر انکی) قرار داشته و به همین خاطر یک خدای پلید باشد. گاهی آسالوهی نقشی میانی دارد و بیمار را با انکی/ ائا آشنا می‌کند.

نوشته‌های پسین، آسارولودو را پسر انکی می‌خواند،[۲] که دارای ویژگی‌های انکی مانند هوش، رایزنی و «دانش گسترده» است، و همچنین در افسون هم دست دارد.[۱] آسارولودو بیشتر به لقب‌هایش یعنی "پسر اریدو" یا "پسر آبزو " خوانده می‌شود.

بعدها آسارولودو با مردوک یکسان می‌شود.[۳][۴][۵] در انوما الیش، آسالوهی یکی از پنجاه نام مردوک است.[۶]

دوره‌های زمانی

[ویرایش]

آسارولودو نخستین بار در دوره سلسله سوم اور نام برده شده است،[۷][۸] و با بسامد بیشتر در امپراتوری آشوری نو، هخامنشیان و سلوکی پیدا می‌شود.[۱] در کتاب «فهرست خدایان ویدنر»، آسارولودو درست پیش از مردوک نام برده شده است.[۹]

در فرهنگ عامه

[ویرایش]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]

این صفحه شامل نوشته اقتباسی از پروژه خدایان و ایزدبانوان میان رودان، محصولی از کانون موضوعی تاریخ، کلاسیک و باستان‌شناسی آکادمی آموزش عالی انگلستان است.

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ (Heffron و Brisch 2016).
  2. Edzard, D.O. 1965. "Mesopotamien. Die Mythologie der Sumerer und Akkader." In H.W. Haussig (ed.), Götter und Mythen im Vorderen Orient. Wörterbuch der Mythologie, erste Abteilung, Bd. I, p. 43. Stuttgart: Ernst Klett Verlag.
  3. Sommerfeld, W. 1987-90. "Marduk. A. Philologisch. I. In Mesopotamien." In: Reallexikon der Assyriologie und Vorderasiatischen Archäologie 7, p. 362. Berlin: de Gruyter.
  4. Brisch, N. 2007. Tradition and the Poetics of Innovation: Sumerian Court Poetry from the Larsa Dynasty (ca. 2003-1763 BCE). Alter Orient und Altes Testament, 339. Münster: Ugarit-Verlag. pp.142-56.
  5. Richter, T. 2004. Untersuchungen zu den lokalen Panthea Süd- und Mittelbabyloniens in altbabylonischer Zeit. 2. , verbesserte und erweiterte Auflage. Alter Orient und Altes Testament, 257. Münster: Ugarit-Verlag. p.462 n.1956.
  6. Foster, B.R. 2005. Before the Muses: an Anthology of Akkadian Literature. 3rd edition. Bethesda, MD: CDL Press. pp.472, 475.
  7. (Geller 1985)
  8. Cunningham, G. 1997. Deliver Me From Evil: Mesopotamian Incantations 2500-1500 BC. Rome. p.65
  9. "cams/gkab". oracc.museum.upenn.edu. Retrieved 2018-11-14.

برای مطالعهٔ بیشتر

[ویرایش]