آشیانهیابی راداری فعال (ARH) یک روش هدایت موشکی است که در آن، یک موشک حاوی یک فرستنده-گیرنده راداری و وسایل الکترونیکی لازم برای یافتن و ردیابی هدف خود، بهطور مستقل است. کد مختصر ناتو برای پرتاب موشکهای راداری فعال هوابههوا، فاکس سه (fox three) است.[۱]
آشیانهیابی راداری، فعال دو مزیت عمده دارد:
آشیانهیابی راداری فعال، به ندرت به عنوان تنها روش هدایت موشک استفاده میشود. این روش اغلب در مرحله پایانی درگیریها فعال میشود. دلیل این موضوع، عمدتاً این است که قطعهٔ راداری موشک باید به اندازه کافی کوچک باشد تا در داخل موشک قرار گیرد و باید از باتری تغذیه شود؛ بنابراین موشکهای راداری فعال دارای شاخصERP نسبتاً پایینی بوده و بُرد آنها محدود است.[۲] برای غلبه بر این مشکل، اکثر این موشکها از ترکیبی از هدایت بر مبنای دستور و یک سیستم ناوبری اینرسیایی (INS) استفاده میکنند تا از نقطهٔ پرتاب تا زمانی که هدف به اندازه کافی نزدیک شود تا توسط موشک شناسایی و ردیابی شود، پرواز کنند؛ بنابراین موشک نیاز به بهروزرسانیهای هدایتی از طریق پیوند داده (Data Link) از سکوی پرتاب تا این مرحله دارد و ممکن است در صورتی که هدف در حال مانور دادن باشد، موشک به نقطهٔ رهگیری پیشبینیشده برسد و متوجه شود که هدف در آنجا نیست. گاهی اوقات سکوی پرتاب (مخصوصاً اگر هواپیما باشد) ممکن است در خطر باشد، در حالی که به هدایت موشک پرتابشده به این روش، تا زمانی که «فعال شود» ادامه میدهد. در این صورت ممکن است هواپیما تغییر مسیر داده یا دور بزند و این را به شانس بسپارد که وقتی موشک فعال میشود، هدف در نقطهٔ پیشبینی شده قرار گیرد. این امکان همچنین وجود دارد که سیستمی غیر از سکوی پرتاب مورد استفاده، موشک را پیش از روشن شدن رادار خود هدایت کند. این سیستم میتواند هواگرد جنگندهای دیگر یا شاید یک آواکس باشد.
بیشتر موشکهای ضدکشتی از هدایت راداری فعال برای هدایت در مرحلهٔ پایانی حرکت موشک استفاده میکنند.
بسیاری از موشکهای راداری فعال نیز با اهدافی در خشکی یا دریا از روش بسامد بسبالا (موج میلیمتری) استفاده میکنند.
نمونههایی از موشکهای شناختهشده برای استفاده از رادار فعال (همه در فاز پایانی خود) عبارتاند از: