آلاشیا (آلاسیا)
آلاشیا یا آلاسیا ( اکدی: 𒀀𒆷𒅆𒅀 آلاشیا [a-la-ši-ia]; اوگاریتی: 𐎀𐎍𐎘𐎊 ẢLṮY ؛ خط B : 𐀀𐀨𐀯𐀍 آلاسیوس [a-ra-si-jo]؛ هیراتیک "'irs3")، همچنین به عنوان پادشاهی آلاسیا شناخته می شود.[۱] آلاسیا دولتی بود که در قرون برنز میانه و اواخر آن وجود داشت و در مکانی در مدیترانه شرقی قرار داشت. این منطقه منبع اصلی کالاها، به ویژه مس، برای مصر باستان و سایر ایالات در خاور نزدیک باستان بود. در تعدادی از متون باقی مانده به آن اشاره شده است و اکنون تصور می شود آلاسیا نام باستانی قبرس یا منطقه ای از قبرس باشد. این امر با تجزیه و تحلیل علمی انجام شده در دانشگاه تل آویو از الواح گلی که از آلاشیا برای سایر حاکمان ارسال شده بود تأیید شد. [۲]
مراجع
[ویرایش]- ↑ Knapp, A. Bernard. (1985). "J Article Alashiya, Caphtor/Keftiu, and Eastern Mediterranean Trade: Recent Studies in Cypriote Archaeology and History". Journal of Field Archaeology. 12 (2): 231–250. doi:10.2307/530294. JSTOR 530294.
- ↑ https://www.researchgate.net/publication/332359864_Alashiya_A_Scientific_Quest_for_Its_Location
منابع
[ویرایش]- آرمسترانگ، KM 2003. سلسله مراتب استقرار و موقعیت آلاشیه در قبرس . پیش چاپ پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه سینسیناتی .
- Buttrick, GA و CM Laymon. 1971. تفسیر یک جلدی The Interpreter's One Volume on the Bible, pp. 13-14.شابک ۰−۶۸۷−۱۹۲۹۹−۴شابک 0-687-19299-4 .
- Goren, Y., Bunimovitz, S., Finkelstein, I. and Naaman, N. 1993. موقعیت آلاشیه، تحلیل سنگ نگاری الواح . مجله آمریکایی باستان شناسی ۱۰۷:۲۳۳-۲۵۵
- کنپ، آ. برنارد. (۱۹۸۵). "ج مقاله آلاشیا، کافتور/کفتیو، و تجارت مدیترانه شرقی: مطالعات اخیر در باستان شناسی و تاریخ قبرس". مجله باستان شناسی میدانی. ۱2 (2).
- Knapp, AB ed. 1996. متون خاور نزدیک و دریای اژه از هزاره سوم تا اول پیش از میلاد. (ترجمه تمام ۱۲۲ متون عصر مفرغ و اوایل عصر آهن با اشاره به «الاشیه»).شابک ۰−۹۶۵۱۷۰۴−۲-Xشابک 0-9651704-2-X
- Knapp, AB 1997. باستان شناسی جامعه قبرس اواخر عصر برنز .شابک ۰−۸۵۲۶۱−۵۷۳−۶شابک 0-85261-573-6
- شومر، دی. 2008. طوفان-خدایان خاور نزدیک باستان: خلاصه، ترکیب، مطالعات اخیر (بخش دوم) . Koninklijke Brill NV، لیدن، ۲۰۰۸.
- Wachsmann, S. 1986. آیا قبرس آلاشیه باستانی است؟ شواهد جدید از یک لوح مصری . باستان شناس کتاب مقدس ۴9 (1): ۳۷-۴۰