آلباتروس بی۱
| آلباتروس بی۱ | |
|---|---|
| |
| نمونه کاغذی آلباتروس بی۱ | |
| کاربری | هواگرد شناسایی |
| تولیدکننده | آلباتروس فلوکتسایک‌ورک |
| طراح | رابرت تیلن |
| کاربر اصلی | لوفت‌اشترایت‌کرفته |
آلباتروس بی۱ (به آلمانی: Albatros_B.I) (با عنوان تولیدی ال۱) یک هواگرد دوباله تک‌موتوره شناسایی ساخت شرکت آلباتروس فلوکتسایک‌ورک در آلمان بود که در سال ۱۹۱۳ میلادی به رهبری رابرت تیلن طراحی و در جنگ جهانی اول به کار گرفته شد.
شرکت فونیکس فلوکتسایک‌ورک نیز این هواگرد را به صورت تحت لیسانس در امپراتوری اتریش-مجارستان تولید نمود.
طراحی و توسعه
[ویرایش]بی۱ یک هواگرد دم چرخ دو شرنشین با پیکربندی مرسوم بود که در آن صندلی خلبان و مشاهده‌گر پست سر هم قرار داشت. بدنه هواگرد از چوب ساخته و با تخته سه لایه پوشیده شده بود که به جهت وزن کم با استانداردهای روز عملکرد مناسبی را برای هواگرد فراهم می‌کرد. سطح بال‌ها نیز پوششی از پارچه داشت. در ابتدا بال پایین و بالا در هر طرف از سه قسمت به یکدیگر متصل بودند اما این اتصال‌ها بعداً به دو قسمت کاهش و موقعیت بال بالا و پایین دقیقاً بر روی دیگر تغییر یافت. ارابه فرود هواگرد به صورت ثابت و از جنس چوب بود و یک ترمز مکانیکی نیز به آن متصل گشته بود.
ارنست هاینکل، طراح هواگرد ارشد آلمانی نیز در کنار رابرت تیلن در طراحی این هواگرد مشارکت داشته‌است.
یک نمونه آب‌نشین نیز بر پایه بی۱ طراحی گشت که آلباتروس وی۱ (Albatros W.I) نام گرفت.
انواع
[ویرایش]- بی۱
- هواگرد تولید شده در آلمان برای نیروی هوایی امپراتوری آلمان
- فونیکس ۲۰٫۰۱
- اولین پیش‌نمونه برای تولید در اتریش
- فونیکس ۲۰٫۰۲
- دومین پیش‌نمونه برای تولید در اتریش
- بی۱(ف) سری ۲۱
- تولید توسط شرکت فونیکس فلوکتسایک‌ورک در وین برای ارتش امپراتوری اتریش-مجارستان
- بی۱(ف) سری ۲۴
- تولید توسط شرکت فونیکس فلوکتسایک‌ورک در وین برای ارتش امپراتوری اتریش-مجارستان
- بی۱(ف) سری ۲۵
- تولید توسط شرکت فونیکس فلوکتسایک‌ورک در وین برای ارتش امپراتوری اتریش-مجارستان، ۴۸ فروند سفارش داده شده، کاهش به ۱۶ فروند
تاریخچه عملیاتی
[ویرایش]آلباتروس بی۱ در سال ۱۹۱۴ میلادی توانست یک رکورد در ارتفاع پرواز از خود برجای بگذارد. همچنین در دهم و یازدهم ژوئن سال ۱۹۱۴ میلادی با خلبانی راینهولد بوهم این هواگرد موفق به ثبت رکود طول زمان پرواز به مدت ۲۴ ساعت و ۱۰ دقیقه بشود. هر دو این رکوردها با نمونه ای انجام گرفت که بین بالا و پایین سه اتصال وجود داشت.
بی۱ در سال ۱۹۱۵ میلادی به جهت ضعف در مقابل جنگنده‌های دشمن، از خدمت در خط مقدم جنگ جهانی اول کنار نهاده شد اما برخی نمونه‌های آن (نزدیک ۷۰ فروند) تا پایان جنگ در سال ۱۹۱۸ میلادی برای اهداف آموزشی استفاده گشت.
کاربران
[ویرایش]
- ارتش امپراتوری مجارستان
- نیروی هوایی بلغارستان
- نیروی هوایی سلطنتی هلند
- نیروی هوایی امپراتوری عثمانی
هواگردهای باقیمانده
[ویرایش]یک هواگرد فونیکس ۲۰٫۰۱ در موزه تاریخ نظامی اتریش در وین وجود دارد.
مشخصات فنی (بی۱)
[ویرایش]مشخصات عمومی
[ویرایش]- خدمه: ۲ نفر
- طول: ۸٫۵۷ متر
- طول بال بالا و پایین: ۱۴٫۴۸ متر
- ارتفاع: ۳٫۱۵ متر
- مساحت بال: ۴۳ متر مربع
- وزن خالی: ۷۴۷ کیلوگرم
- وزن خالص: ۱۰۸۰ کیلوگرم
- نیرومحرکه: یک موتور پیستونی خطی ۶ سیلندر مرسدس دی.۱ خنک شونده با مایعات: ۱۰۰ اسب بخار - ۷۵ کیلو وات
- پیش‌ران: ملخ ۲ تیغه چوبی با زاویه ثابت
عملکرد
[ویرایش]- حداکثر سرعت: ۱۰۵ کیلومتر بر ساعت
- طول مسافت برخاستن: ۵۰ متر
- برد: ۶۵۰ کیلومتر
- سرعت اوج‌گیری:۱ متر بر ثانیه، ۸۰۰ متر در ۱۰ دقیقه
- حداکثر طول پرواز: ۴ ساعت
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ویکیپدیای انگلیسی، آلمانی و فرانسوی
پیوند به بیرون
[ویرایش]
 | این یک مقالهٔ خرد هواگرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |