آلن پرنس (تولد ۱۹۴۶) استاد زبانشناسی دانشگاه راتگرز آمریکاست. شهرت وی به دلیل گسترش نظریه بهینگی با همکاری پل اسمولنسکی است. همچنین وی با همکاری استیون پینکر مقاله‌ای در نقد پیوندگرایی منتشر کرد که این مقاله نقطه آغاز مباحثی در این زمینه شد. از حوزه‌هایی که پرنس در آن فعالیت داشته می‌توان به واجشناسی، ساختواژه و علوم شناختی اشاره کرد.
پرنس در سال ۱۹۷۱ در رشته زبانشناسی، از دانشگاه مک‌گیل فارغ‌التحصیل شد. وی در ۱۹۷۵ موفق به کسب مدرک دکترا از دانشگاه ام‌آی تی شد. عنوان تز دکتری وی «ساختواژه و واجشناسی عبری طبری» بود که در کمیته‌ای با حضور نوآم چامسکی، موریس هله و پل کیپارسکی از آن دفاع کرد.
پرنس در سال ۱۹۸۸ با همکاری استیون پینکر مقاله‌ای را در نقد مدل پردازش گسترده موازی که توسط راملهارت و مک‌کللند طراحی شده بود، منتشر کرد. این مقاله آغازگر مجموعه مباحثی شد که از آن با نام «مناظره زمان گذشته» نام برده می‌شود.
- نظریه بهینگی: تعامل محدودیت در دستور زایشی[۱] (با همکاری اسمولنسکی) - ۲۰۰۴
- ترجمه ژاپنی[۲] - ۲۰۰۸
- دربارهٔ زبان و پیوندگرایی: تحلیل مدل پردازش گسترده موازی از فراگیری زبان[۳] (همراه با استیون پینکر) - ۱۹۸۸
- جایزه هیئت امنای دانشگاه راتگرز برای برتری در تحقیق - ۲۰۰۷
- بورس گوگنهایم - ۱۹۹۸
- ↑ Prince, A. and P. Smolensky. 2004. Optimality Theory: Constraint Interaction in Generative Grammar. Blackwell.
- ↑ Japanese translation of. 2008. Iwanami Shoten, Tokyo.
- ↑ Pinker, Steven and Alan Prince. 1988. On language and connectionism: Analysis of a Parallel Distributed Processing model of language acquisition. Cognition 28, 73-193. Reprinted in Connections and Symbols, ed. Steven Pinker and Jacques Mehler. Cambridge, MA: Bradford Books, MIT Press. Reprinted 1989 in Parallel Distributed Processing: Implications for Psychology and Neurobiology, ed, R.G.M. Morris, 182-199. NY: Oxford University Press.