ویتورینو در رشته حقوق دانشگاه لیسبونفارغالتحصیل شد. او وکیل است و برای اولین بار در انتخابات ۱۹۸۰ برای عضویت مجلس جمهوری (پرتغال) در پارلمان ملی این کشور انتخاب شد. در سال ۱۹۸۳ بهعنوان وزیر امور خارجی در امور پارلمانی، یک نقش وزیر کوچک را در دولت ائتلاف بزرگ به رهبری نخستوزیرماریو سوارز برعهده داشت. پس از شکست دولت در انتخابات ۱۹۸۵، ویتورینو معاون فرماندار ماکائو شد.
در سال ۱۹۸۹، ویتورینو به لیسبون بازگشت تا قاضی دادگاه قانون اساسی شود و در سال ۱۹۹۴ دوره او به پایان رسید.[۲]
در سال ۱۹۹۵، ویتورینو وزیر دفاع ملی[۳] شد و سمت معاون نخستوزیر در اولین دولت آنتونیو گوترش را بهدستآورد. او در سال ۱۹۹۷ بهدلیل مظنون شدن به فرار مالیاتی استعفا داد.[۴]
پس از تبرئه شدن از اتهامات، ویتورینو بهعنوان کمیسر اروپا در امور دادگستری و امور داخلی منصوب شد، در کمیسیونی که به رهبری رئیسجمهوررومانو پرودی اداره میشد،[۵] وی به@عنوان نماینده کمیسیون اروپا در گفتگوهایی که منشور حقوق اساسی اتحادیه اروپا و کنوانسیون آینده اروپا را تنظیم کرد، شرکت کرد. در این کنوانسیون، او ریاست یک گروه تعامل در دیوان دادگستری اروپا را بر عهده داشت.[۶]
زمانی که گوترش در ژوئن ۲۰۰۴ از رقابت برای ریاست کمیسیون اروپا کنارهگیری کرد، در عوض از ویتورینو از آن حمایت نمود. این پست در نهایت به ژوزه مانوئل باروزو رسید. خوزه سوکراتس به جای ویتورینو رهبر جدید حزب شد و در انتخابات عمومی سال ۲۰۰۵ اکثریت را به دست آورد.[۷]
در دسامبر ۲۰۱۷، دولت پرتغال تحت رهبری نخستوزیر آنتونیو کوستا، ویتورینو را برای پست مدیرکلسازمان بینالمللی مهاجرت (IOM) بهعنوان جانشین ویلیام لیسی سوینگ معرفی کرد.[۸][۹] در ۲۹ ژوئن ۲۰۱۸ کشورهای عضو سازمان بینالمللی مهاجرت، ویتورینو را بهعنوان مدیرکل انتخاب کردند که از اکتبر ۲۰۱۸ اجرایی شد.[۱۰] او برتر از کن ایزاکس آمریکایی، که در دورهای اولیه رأیگیری حذف شد، و با تعامل با لورا تامپسون نفر دوم انتخابات از کاستاریکا انتخاب شد.[۱۱]
وی در پیامی روز ۱۸ دسامبر ۲۰۲۰ به مناسبت روز بینالمللی مهاجران گفته است: «پاسخ جهانی به کووید۱۹ موقعیت منحصربهفردی را فراهم مینماید که پویایی انسانی را مجدداً از پایه تا اجرای تحقق دورنمای معاهده جهانی مهاجرت ایمن، نظاممند و متعارف به تصویر بکشیم و جوامعی موفق، سلامت و تاب آور ایجاد نماییم.»[۱۲]