| اطلاعات شخصی | |||
|---|---|---|---|
| نام کامل | آگوستو سوارس ایناسیو | ||
| زادروز | ۱ فوریهٔ ۱۹۵۵ (۶۹ سال) | ||
| زادگاه | لیسبون | ||
| قد | ۱٫۷۹ متر (۵ فوت ۱۰ ۱⁄۲ اینچ) | ||
| پست | مدافع چپ | ||
| باشگاه‌های جوانان | |||
| اسپورتینگ | |||
| باشگاه‌های حرفه‌ای* | |||
| سال‌ها | باشگاه‌ها | بازی† | (گل)† |
| ۱۹۷۴–۱۹۸۲ | اسپورتینگ | ۱۵۷ | (۵) |
| ۱۹۸۲–۱۹۸۹ | پورتو | ۱۴۲ | (۴) |
| مجموع | ۲۹۹ | (۹) | |
| تیم ملی | |||
| ۱۹۷۶–۱۹۸۶ | تیم ملی پرتغال | 25 | (0) |
| دوران مربیگری | |||
| ۱۹۹۰–۱۹۹۱ | ریوآو | ||
| ۱۹۹۴–۱۹۹۶ | پورتو (دستیار) | ||
| ۱۹۹۶ | ماریتیمو | ||
| ۱۹۹۶–۱۹۹۷ | فلگویراس | ||
| ۱۹۹۷–۱۹۹۹ | ماریتیمو | ||
| ۱۹۹۹ | چاوس | ||
| ۱۹۹۹–۲۰۰۱ | اسپورتینگ | ||
| ۲۰۰۱–۲۰۰۳ | ویتوریا گیمارش | ||
| ۲۰۰۴ | بلننسس | ||
| ۲۰۰۴ | الاهلی | ||
| ۲۰۰۵–۲۰۰۶ | بیرامار | ||
| ۲۰۰۶–۲۰۰۷ | یونیکوس | ||
| ۲۰۰۷–۲۰۰۸ | فولاد | ||
| ۲۰۰۸–۲۰۰۹ | اینترکلاب | ||
| ۲۰۰۹–۲۰۱۰ | ناوال | ||
| ۲۰۱۰–۲۰۱۱ | لیژوس | ||
| ۲۰۱۲ | واسلوی | ||
| ۲۰۱۳ | موریرنز | ||
| ۲۰۱۶–۲۰۱۷ | موریرنز | ||
| ۲۰۱۷ | زمالک | ||
| ۲۰۱۹ | آوش | ||
| ۲۰۲۰ | آوای | ||
| |||
آگوستو ایناسیو (به پرتغالی:Augusto Inácio) (متولد ۱ فوریه ۱۹۵۵ در لیسبون، پرتغال) بازیکن بازنشسته و مربی فوتبال اهل پرتغال است. آگوستو ایناسیو سابقهٔ بازی و مربیگری در باشگاه‌های مطرح اروپایی را دارا می‌باشد.
ایناسیو فوتبال را با بازی برای تیم‌های پایه اسپورتینگ آغاز کرد و در ۲۷ سالگی به پورتو پیوست. او برای هر یک از این دو باشگاه ۷ سال در لیگ برتر پرتغال بازی کرد و در این سال‌ها موفق به کسب عناوین متعدد کشوری و اروپایی شد. در سال ۱۹۷۸ او به همراه تیم ملی پرتغال به دور ۱/۴ پایانی جام جهانی آرژانتین راه یافت.
آگوستو ایناسیو چند سال پس از اتمام دوران بازیگری اش مربیگری را در ریوآو آغاز کرد. او سال بعد به پورتو رفت تا به عنوان دستیار بابی رابسون در این تیم فعالیت کند. این همکاری با قهرمانی پورتو در لیگ برتر همراه بود.
او در دیگر باشگاه دوران بازی خود هم حضور یافت. در فصل ۱۹۹۹−۲۰۰۰ اسپورتینگ با سرمربیگری آگوستو ایناسیو به اولین قهرمانی خود در طول ۱۸ سال گذشته دست یافت.[۱]
در فصل ۲۰۰۵−۲۰۰۶ بیرامار با هدایت ایناسیو قهرمان لیگ دسته دوم پرتغال شد. در نتیجه این قهرمانی، بیرامار به لیگ برتر صعود کرد. در فصل بعد ایناسیو هدایت بیرامار را در لیگ برتر بر عهده داشت اما او در حالی که در طول ۹ هفته تنها ۶ امتیاز کسب کرده بود از تیم اخراج شد. او سپس به یونیکوس یونان رفت اما در ۱۵ ژوئیه ۲۰۰۷ پس از کسب شکستی سنگین مقابل تیم پاناتینایکوس استعفا داد.
تنها ۱۰ روز بعد ایناسیو به ایران آمد و تیم فولاد را در حالی که در اواخر فصل در انتهای جدول قرار داشت تحویل گرفت اما نتوانست این تیم را از سقوط نجات دهد. در حالی که تیم فولاد به دسته یک سقوط کرده بود او قرارداد هدایت این تیم در فصل بعد را امضا نمود.[۲] در پایان فصل ۱۳۸۶−۸۷ فولاد در رتبه اول گروه یک رقابت‌های لیگ دسته یک قرار داشت، اما عمل‌کرد خوب ایناسیو کامل نشد. او در دو بازی پلی‌آف با تیم پیام خراسان دو تساوی به دست آورد و فولاد با قانون گل زده در خانهٔ حریف از صعود به لیگ برتر باز ماند.
ایناسیو که از کیفیت امکانات لیگ دسته یک بسیار ناراضی بود[۳]، با اتمام قراردادش ایران را ترک کرد. مقصد بعدی او باشگاه آنگولایی اینترکلاب بود. در تابستان ۲۰۰۹ او اخراج شد و در ۱۲ سپتامبر در یک قرارداد یک ساله با باشگاه ناوال برای بازگشت به پرتغال به توافق رسید.[۴] زمانی ایناسیو به ناوال پیوست که در پایان هفته چهارم ناوال با یک امتیاز در قعر جدول قرار داشت. اما ایناسیو نهایتاً این تیم را به رتبه هشتم جدول رساند.
در سال ۲۰۱۲ این مربی به عضویت تیم رومانیایی واسلوی در آمد و به همراه این تیم به نایب‌قهرمانی دسته اول فوتبال رومانی رسید.[۵]
(۱۹۷۶−۱۹۷۷ و ۱۹۸۲−۱۹۸۳ و ۱۹۸۳−۱۹۸۴ و ۱۹۸۶−۱۹۸۷ و ۱۹۸۸−۱۹۸۹)، ۳ سومی (۱۹۷۷−۱۹۷۸ و ۱۹۷۸−۱۹۷۹ و ۱۹۸۰−۱۹۸۱)