نسب کامل او «کمالالدین ابوالقاسم عمر بن احمد بن هبة الله بن أبی جرادة العُقیلی الحلبی» ذکر شده که با نام «ابن العدیم» شناخته شد. خاستگاه خانوادگیاش بصره بود و در دسامبر ۱۱۹۲/ ذی الحجه ۵۸۸ق در حلب زاده شد. نخست از پدرش و عمویش دانش آموخت، نزد کندی در بغداد درس آموخت و به قدس، حجاز و عراق سفر کرد. در حلب، به مدرسی، قضاوت و فتوا رسید و وزیر گشت. هنگام محاصرهٔ حلب از سوی امپراتوری مغولان در ۸ صفر۶۵۸ق به قاهره گریخت؛ اما بهزودی برگشت چرا که هولاکو او را به قضاوت شام گماشت. ابن العدیم در ۲۸ مه۱۲۶۲/ ۲۹ جمادیالثانی۶۶۰ق در قاهره درگذشت.[۱]