ابن فضلالله عمری | |
---|---|
زادهٔ | ۱۰ ژوئن ۱۳۰۱ / ۳ شعبان ۷۰۰ق |
درگذشت | ۲۷ فوریه ۱۳۴۹ / \۹ ذیالحجه\ ۷۴۹ق در طاعون دمشق |
پیشه(ها) | جغرافیدان، تاریخنگار، ادیب، کاتب و شاعر |
آثار | المسالک و الممالک |
سبک | در ادبیات عربی: «دورهٔ اول مملوکی» |
عنوان | شهابالدین |
ابوالعبّاس، احمد بن یحیی عُمَری شهرتیافته به ابنِ فضلالله عمری (۱۰ ژوئن ۱۳۰۱–۲۷ فوریه ۱۳۴۹) جغرافیدان، تاریخنگار، ادیب، کاتب و شاعر شامی در نیمهٔ اول سدهٔ هشتم هجری بود.[۱][۲][۳][۴]
شهابالدین ابوالعباس احمد بن یحیی بن فضلالله عجلی بن دعجان قرشی عَدَوی عمری در ۳ شوال ۷۰۰ق/۱۱ ژوئن ۱۳۰۱ در دمشق زاده شد.[۵][۴]نخست نزد پدرش «یحیی بن فضلالله» و گروهی از علمای دمشق دانش آموخت. سپس به قاهره، اسکندریه و حجاز رفت.[۴]علم لغت را از اثیرالدین بن حیان، نحو را از کمالالدین بن قاضی شُهبة و شمسالدین بن مسلم، فقه را نزد شهابالدین بن مجد عبدالله و برهانالدین فزاری و ابن تیمیه، اصول فقه را نزد شمسالدین اصفهانی، عروض را از شمسالدین بن صائغ و علاءالدین وَداعی را فراگرفت.[۴] بسیاری از خاندان او (آل فضلالله عُمری، منسوب به عمر بن خطاب) در خدمت دولت بودند. پدرش کاتبِ سِر در قاهره بود. از پدرش این پیشه را برگرفت. پس از مشکلی، از منصبش عزل شد و به دمشق تبعید گشت. دوباره به او این منصب را دادند، و عزلش کردند؛ تا اینکه بیکار ماند. ابن فضلالله عمری در طاعون دمشق، در ۹ ذیالحجه ۷۴۹ق/ ۲۷ فوریه ۱۳۴۹ درگذشت.[۴]
|access-date=
را بررسی کنید (کمک)