| ابواحمد عبیدالله بن عبدالله بن طاهر | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| عبیدالله بن عبدالله بن طاهر | |||||
| سلطنت | طاهریان | ||||
| پیشین | محمد بن عبدالله بن طاهر | ||||
| زاده | ۲۳۳هجری قمری | ||||
| درگذشته | ۳۰۰ هجری قمری | ||||
| |||||
| دودمان | طاهری | ||||
| پدر | عبدالله ابن طاهر | ||||
عبیدالله بن عبدالله بن طاهر، یکی از امرای خاندان طاهری بود و در بغداد به عنوان شیخ و امیر به موقعیت برجسته‌ای رسید.
وی در سال ۲۳۳ هجری/۸۳۷ میلادی دیده به جهان گشود. در زمان امارت برادرش محمد بن عبدالله بن طاهر در انجام امور کشوری و لشکری به او کمک می‌کرد به همین دلیل جایگاه و منزلت والایی نزد برادرش پیدا کرد و باعث شد تا برادرش او را به عنوان جانشین خود منصوب کند. خلیفه معتضد نیز جانشینی او را تأیید کرد.[۱] در مقایسه با سایر اعضای خاندان طاهری موقعیت فرهنگی عبیدالله نسبت به موقعیت سیاسی او برجسته‌تر بود و از او به عنوان آخرین شخصیت معروف در زمینه ادبیات در نیمه دوم قرن سوم یاد می‌شود. عبیدالله همچنین دارای دیوان شعری بالغ بر صد ورق بوده‌است.[۱] اشعار او بیشتر در زمینه‌های :غزل، مدیحه سرایی، زهد، و… بوده‌است. در به کار بردن تشبیهات در شعر هم بسیار مهارت داشت.[۱] عبیدالله در حالی که خود شاعر بود و شعر نیکو می‌نوشت به اشعار دیگر شاعران نیز علاقه نشان می‌داد و شعرای دیگر وقتی برای او شعر می‌خواندند عبیدالله به آنها انعام می‌داد. او در زمان خلافت معتمد اندکی دچار تنگدستی شد و هنگامی که شعرا برای خواندن شعر و گرفتن انعام به خانهٔ وی مراجعه کردند او از خانه بیرون نیامد و شعرا برای او چنین نوشتند که:
وقتی کریم در حجاب باشد پس فضل کریم بر لئیم چیست
و عبیدالله در جواب نوشت:
وقتی کریم مال کمی داشته باشد اورا عذری برای در حجاب بودنش نیست
عبیدالله در غنا نیز بسیار زبردست بود و بهترین آهنگها و آوازها را می‌ساخت، خلیفه معتضد هرگاه می‌خواست برای شعری آواز بسازد به عبیدالله مراجعه می‌کرد.[۱] عبیدالله چندین کتاب نوشته که معروف‌ترین آنها عبارتند از:الآداب الرفعیه، الاشاره فی اختیار الشعر، البراعه و الفصاحه، و…
عبیدالله بن عبدالله بن طاهر سرانجام در سال۳۰۰ه/۹۱۲م درگذشت و پس از مرگ وی دوران عظمت و افتخار این خاندان (طاهریان) در بغداد رو به کاستی نهاد.[۱]
|شابک= را بررسی کنید: invalid character (کمک).