ادبیات سومری نخستین پوسته شناخته شده ادبیات ضبط شده، از جمله نوشتارهای مذهبی و دیگر داستانهای سنتی است که توسط تمدن سومری نگهداری میشود و تا حد زیادی توسط امپراطوریهای بعدی اکدیان و بابل حفظ میشود. این پیشینهها به زبان سومری در دوره برنز میانه نوشته شده است.
سومریها یکی از نخستین سیستمهای نوشتن را اختراع کردند و خط میخی سومری را که از سیستمهای اولیه نوشتن نسختین در حدود قرن ۳۰ قبل از میلاد ساخته شده بود، گسترش دادند. زبان سومری حتی در امپراتوریهای اکدیان و بابل در استفاده رسمی و ادبی باقی مانده است، حتی پس از ناپدید شدن زبان گفتاری از جمعیت. سواد خواندن و نوشتن به سومری گسترده بود، و متون سومری که دانش آموزان آنها را کپی میکردند، تأثیر زیادی بر ادبیات بابل میگذارد.
بیشتر ادبیات سومری از چپ به راست نوشته شده است،[۱] و میتواند شامل سازمانی مبتنی بر خط مانند کوپل یا تنگه باشد،[۲] اما تعریف سومری از شعر ناشناخته است. قافیه وجود ندارد،[۳][۴] اگرچه «اثرات مقایسه گاهی مورد سوء استفاده قرار میگرفت.»[۵] این برنامه از طرح بندی هجومی استفاده نمیکند،[۶] و سیستم نوشتاری مانع از شناسایی ریتم، متر، قافیه،[۷][۸] یا واجآرایی میشود.[۹] به نظر میرسد تحلیل کمی از دیگر ویژگیهای شاعرانه ممکن نیست یا به طرز مخفی توسط کاتبان که این نگارش را ثبت کردهاند پنهان شده است.
کارهای مهم شامل موارد زیر است: