دادههای بالینی | |
---|---|
نامهای تجاری | Savaysa, Lixiana, Roteas, others |
نامهای دیگر | DU-176b |
AHFS/Drugs.com | monograph |
مدلاین پلاس | a614055 |
دادهها | |
روش مصرف دارو | خوراکی |
کد ATC | |
وضعیت قانونی | |
وضعیت قانونی | |
دادههای فارماکوکینتیک | |
زیست فراهمی | ۶۲٪; Tmax ۱–۲ ساعت[۴] |
پیوند پروتئینی | ۵۵٪[۴] |
متابولیسم | حداقل کربوکسیلاستراز ۱، CYP3A4/5، هیدرولیز، گلوکورونیداسیون[۴] |
نیمهعمر حذف | ۱۰–۱۴ ساعت[۴] |
دفع | ۶۲٪ مدفوع، ۳۵٪ ادرار |
شناسهها | |
| |
شمارهٔ سیایاس | |
پابکم CID | |
IUPHAR/BPS | |
دراگبنک | |
کماسپایدر | |
UNII | |
KEGG | |
ChEBI | |
CompTox Dashboard (EPA) | |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C24H30ClN7O4S۱ |
جرم مولی | ۵۴۸٫۰۶ g·mol−1 |
مدل سه بعدی (جیمول) | |
| |
| |
(این چیست؟) (صحتسنجی) |
ادوکسابان (انگلیسی: Edoxaban) (با نام تجاری Lixiana)، یک داروی ضدانعقاد و یک مهارکننده مستقیم فاکتور Xa است. ادوکسابان از راه دهان تجویز میشود.[۱]
ترکیبآان با وارفارین عوارض جانبی دارویی کمتری دارد.[۴]
این دارو در ژوئیه ۲۰۱۱ در ژاپن برای پیشگیری از ترومبوآمبولی وریدی به دنبال جراحی ارتوپدی اندام تحتانی تأیید شد.[۶] همچنین در ژانویه ۲۰۱۵ توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای پیشگیری از سکته مغزی و آمبولی سیستمیک سیستم عصبی غیر مرکزی تأیید شد.[۷][۸] در ژوئن ۲۰۱۵ برای استفاده در اتحادیه اروپا تأیید شد. ادوکسابان در فهرست داروهای ضروری سازمان بهداشت جهانی قرار دارد.[۹]
در ایالات متحده، ادوکسابان برای درمان ترومبوز ورید عمقی و آمبولی ریوی پس از پنج تا ده روز درمان اولیه با یک ضد انعقاد تزریقی تجویز ممیشود. همچنین برای کاهش خطر لخته شدن خون در افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی بدون دریچه نشان داده شدهاست.[۱۰]
در اتحادیه اروپا، ادوکسابان برای جلوگیری از لخته شدن خون در افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی غیر دریچهای که حداقل یک عامل خطر مانند سکته قبلی، فشار خون بالا (فشار خون بالا)، دیابت، نارسایی احتقانی قلب یا وجود دارند در سن ۷۵ سال یا بیشتر و همچنین برای درمان ترومبوز ورید عمقی و آمبولی ریه و جلوگیری از بروز دوباره هر یک از اینها به کار میرود.[۲]
ادوکسابان اغلب در افراد منع مصرف دارد:
ادوکسابان توسط مهارکنندههای قوی P-glycoprotein (P-gp) زیر تقویت میشود: سیکلوسپورین، دروندارون یا اریترومایسین یا کتوکونازول. مصرف همزمان این داروها و ادوکسابان ممکن است به دوزهای ۳۰ میلیگرمی ادوکسابان (به جای ۶۰ میلیگرم) نیاز داشته باشد. اثربخشی ادوکسابان ممکن است در صورت استفاده از القاء کنندههای قوی P-gp مانند فنیتوئین، کاربامازپین، فنوباربیتال یا خار مریم کاهش یابد. در صورت استفاده از این داروها با ادوکسابان، احتیاط توصیه میشود.
با ضد پلاکتها، NSAIDها، SSRIها و SNRIها تعامل دارد.
پایینتر از وارفارین در فیبریلاسیون دهلیزی غیردریچهای با کلیرانس کراتینین (CrCl) بیشتر از ۹۵ میلیلیتر در دقیقه.
ممکن است از هر ۱۰ نفر ۱ نفر را تحت تأثیر قرار دهد:[۱۱]
ممکن است از هر ۱۰۰ نفر ۱ نفر را تحت تأثیر قرار دهد:
ممکن است از هر ۱۰۰۰ نفر ۱ نفر را تحت تأثیر قرار دهد: خونریزی در عضلات، مفاصل، شکم، قلب یا درون جمجمه.
مصرف بیش از حد ادوکسابان میتواند باعث خونریزی جدی شود. تا آوریل ۲۰۲۱ هیچ پادزهر تأیید شدهای برای مصرف بیش از حد ادوکسابان وجود ندارد. همودیالیز به میزان قابل توجهی در پاکسازی ادوکسابان کمک نمیکند. آندگزانت آلفا به عنوان یک پادزهر برای مصرف بیش از حد ادوکسابان مورد مطالعه قرار گرفتهاست، اما تنها از سال ۲۰۱۹ برای معکوس کردن اثرات ریواروکسابان و آپیکسابان توسط FDA و EMA تأیید شدهاست.
ادوکسابان یک مهارکننده مستقیم، انتخابی، برگشتپذیر و رقابتی عامل انسانی Xa با مقدار ثابت مهاری (Ki) ۰٫۵۶۱ نانومولار است. در انعقاد، فاکتور مهار نشده Xa یک کمپلکس پروترومبیناز با فاکتور Va روی سطوح پلاکتی تشکیل میدهد. پروترومبینازها پروترومبینها را به ترومبین تبدیل میکنند. ترومبینها فیبرینوژنهای محلول در خون را به فیبرینهای نامحلول تبدیل میکنند که اجزای اصلی لختههای خون هستند.
در انسان، دوزهای خوراکی ۱۵۰–۱۵ میلیگرم ادوکسابان ۱–۲ ساعت پس از مصرف به بیشینه غلظت خود در خون میرسد. با دوزهای ۶۰ میلیگرمی از ایزوتوپ نشاندار ادوکسابان، ۹۷ درصد از کل تابش پس از تجویز خوراکی، ۶۲ درصد از مدفوع و ۳۵ درصد از ادرار شناسایی شد. ۴۹٪ از کل تشعشعات مدفوع و ۲۴٪ از ادرار از ادوکسابان و بقیه از متابولیتهای آن بود.[۱۲][۱۳]
متابولیسم بیشتر از طریق CES1، CYP3A4، CYP3A5 و هیدرولیز آنزیمی انجام میشود. CES1 کربنهای آمید ثالثیه کربونیل ادوکسابانها را به گروههای اسید کربوکسیلیک اکسید میکند. CYP3A4 و CYP3A5 ادوکسابانها را از طریق هیدروکسیلاسیون یا دی متیلاسیون اکسید میکنند. در هیدرولیز، بخش ۲-آمینو-۵~کلروپیریدین ادوکسابان حذف میشود. گلوکورونیداسیون به میزان کمتری از طریق گلوکورونوزیل ترانسفرازها رخ میدهد.