ارلوتینیب

ارلوتینیب
داده‌های بالینی
نام‌های تجاریTarceva
AHFS/Drugs.commonograph
مدلاین پلاسa605008
داده‌ها
روش مصرف داروخوراکی (قرص)
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمی۵۹٪
پیوند پروتئینی۹۵٪
متابولیسمکبدی (بیشتر CYP3A4 و کمتر CYP1A2)
نیمه‌عمر حذف۳۶٫۲ ساعت (میانه)
دفع>۹۸٪ به‌صورت متابولیت‌هایش که از این میان>۹۰٪ از طریق مدفوع و ۹٪ از طریق ادرار
شناسه‌ها
  • N-(3-ethynylphenyl)-6,7-bis(2-methoxyethoxy)
    quinazolin-4-amine
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
IUPHAR/BPS
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.216.020 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC22H23N3O۴
جرم مولی393.436 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • COCCOc1cc2c(cc1OCCOC)ncnc2Nc3cccc(c3)C#C
  • InChI=1S/C22H23N3O4/c1-4-16-6-5-7-17(12-16)25-22-18-13-20(28-10-8-26-2)21(29-11-9-27-3)14-19(18)23-15-24-22/h1,5-7,12-15H,8-11H2,2-3H3,(H,۲۳٬۲۴٬۲۵) ✔Y
  • Key:AAKJLRGGTJKAMG-UHFFFAOYSA-N ✔Y
  (صحت‌سنجی)

ارلوتینیب هیدروکلراید (انگلیسی: Erlotinib hydrochloride) با نام تجاری تارسِـوا (Tarceva) دارویی است که در درمان برخی سرطان‌ها کاربرد دارد.

این دارو یک بازدارنده تیروزین-کیناز که بر روی EGFR اثر می‌کند.

در سال ۲۰۱۵ میلادی هر قرص ۱۵۰ میلی‌گرمی این دارو در ایالات متحده آمریکا بین ۲۰۰ تا ۲۴۲ دلار آمریکا قیمت داشت.[۱]

سازمان غذا و دارو آمریکا این دارو را برای درمان «سرطان ریه از نوعِ سلولِ غیر کوچک» (NSCLC) که دست‌کم به یک دوره شیمی‌درمانی پاسخ نداده باشد، تأیید کرده‌است. همچنین در سال ۲۰۰۵ میلادی این سازمان، ارلوتینیب را در ترکیب با جمسیتابین برای درمان سرطان لوزالمعده با پیشرفت موضعی و غیرقابل جراحی مورد پذیرش قرار داد.[۲]

در مورد سرطان ریه، این دارو در بیماران با و بدون جهش EGFR مؤثر است، اما در کسانی که دارای جهش EGFR باشند، تأثیر بهتری دارد.[۳][۴]

عوارض جانبی شایع دارو شامل راش (ضایعه پوستی)، اسهال، خستگی، بی‌اشتهایی و گاهی هم ریزش مو است.

منابع

[ویرایش]
  1. Langreth, Robert (June 29, 2016). "Decoding Big Pharma's Secret Drug Pricing Practices". Bloomberg. Retrieved 15 July 2016.
  2. Takimoto CH, Calvo E. "Principles of Oncologic Pharmacotherapy" بایگانی‌شده در ۱۵ مه ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine in Pazdur R, Wagman LD, Camphausen KA, Hoskins WJ (Eds) Cancer Management: A Multidisciplinary Approach بایگانی‌شده در ۲۰۱۳-۱۰-۰۴ توسط Wayback Machine. 11 ed. 2008.
  3. Kobayashi, K.; Hagiwara, K. (2013). "Epidermal growth factor receptor (EGFR) mutation and personalized therapy in advanced nonsmall cell lung cancer (NSCLC)". Targeted Oncology. 8 (1): 27–33. doi:10.1007/s11523-013-0258-9. PMC 3591525. PMID 23361373.
  4. Qi, W. X.; Shen, Z.; Lin, F.; Sun, Y. J.; Min, D. L.; Tang, L. N.; He, A. N.; Yao, Y. (2012). "Comparison of the efficacy and safety of EFGR tyrosine kinase inhibitor monotherapy with standard second-line chemotherapy in previously treated advanced non-small-cell lung cancer: A systematic review and meta-analysis". Asian Pacific Journal of Cancer Prevention. 13 (10): 5177–5182. doi:10.7314/APJCP.2012.13.10.5177. PMID 23244131.

پیوند به بیرون

[ویرایش]