ارمنی‌های بریتانیا

ارمنی‌های بریتانیا
کل جمعیت
۱٬۲۳۵ (متولد ارمنستان، تخمین‌های ۲۰۱۳)
۱٬۷۲۰ (دارای ملیت ارمنی، تخمین‌های ۲۰۱۳)
مناطق با جمعیت چشمگیر
لندن، منچستر، لیورپول، بیرمنگام، ادینبرا
زبان‌ها
زبان ارمنی، زبان انگلیسی، زبان روسی، زبان فارسی، زبان عربی، زبان ترکی، زبان فرانسوی، زبان یونانی
دین
مسیحیت (عمدتاً کلیسای حواری ارمنی، کلیسای کاتولیک ارمنی و Evangelical اقلیت)؛ بی‌دین

ارمنی‌های بریتانیا به شهروندان و دارندگان اقامت دائم بریتانیا با پس زمینه قومی ارمنی گفته می‌شود. از قرن هجدهم میلادی مهاجرت پراکنده‌ای از ارمنستان به بریتانیا صورت گرفته‌است که بیشترین هجوم پس از جنگ جهانی دوم بوده‌است. بیشتر آنها در شهرهای بزرگ لندن و منچستر مستقر هستند. در سرشماری ۲۰۰۱ بریتانیا ۵۸۹ نفر متولد ارمنستان که در بریتانیا زندگی می‌کنند ثبت شده‌اند،[۱] و در سال ۲۰۱۳، اداره آمار ملی تخمین زده‌است که ۱٬۲۳۵ نفر از ساکنین بریتانیا در ارمنستان به‌دنیا آمده‌اند و تعداد اتباع ارمنستان ۱٬۷۲۰ نفر است،[۲] هرچند که توسط کنفرانس دیاسپورای ارمنی تخمین زده شده‌است که حداکثر ۱۸۰۰۰ ارمنی وجود دارد از جمله کسانی که متولد بریتانیا و از تبار ارمنی هستند و در بریتانیا زندگی می‌کنند.[۳]

تاریخ

[ویرایش]

آنتونیا گرانسدن (استاد دانشگاه ناتینگهام) در مورد بازدید از صومعه سنت آلبنز در سال ۱۲۲۸ از اسقف اعظم ارمنستان و در سال ۱۲۵۲ از گروه ارامنه می‌نویسد.[۴] اولین جامعه ارامنه در بریتانیا در قرن نوزدهم در منچستر شکل گرفت. تعدادی از تجار نساجی، تولیدکنندگان کوچک و خرده‌فروشان، در سال ۱۸۷۰ اولین کلیسای ارمنی در بریتانیا (کلیسای مقدس ترینیتی واقع در منچستر) را افتتاح کردند.[۵] در سال ۱۸۹۶ حدود ۵۰۰ ارمنی در لندن زندگی می‌کردند.[۶]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. ↑ https://web.archive.org/web/20050511105416/http://www.oecd.org/dataoecd/18/23/34792376.xls
  2. ↑ http://www.ons.gov.uk/ons/about-ons/business-transparency/freedom-of-information/what-can-i-request/published-ad-hoc-data/labour/april-2014/nationality-and-country-of-birth-by-age--sex-and-qualifications-jan---dec-2013.xls
  3. ↑ https://web.archive.org/web/20080327062045/http://www.armeniadiaspora.com/followup/population.html
  4. ↑ Antonia Gransden. Historical Writing in England: c. 500 to c. 1307. — Routledge, 1996. — P. 318. "Matthew had excellent means of obtaining information. St Albans was within twenty miles of London, and had close connections, through its cells at Tynemouth, Belvoir, Binham and Wymondham, with the north, the midlands and East Anglia. Its guest-house served as a hotel for visitors from all over England and from abroad (in 1228 an Armenian archbishop, and in 1252 a group of Armenians, stayed in the abbey25). Henry III visited the abbey at least nine times before 1259."
  5. ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۳ اكتبر ۲۰۲۰. تاریخ وارد شده در |بازبینی= را بررسی کنید (کمک)
  6. ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در 30 آوریل 2018. دریافت‌شده در 13 اكتبر 2020. تاریخ وارد شده در |بازبینی= را بررسی کنید (کمک)

منابع

[ویرایش]