ارنست کوهن | |
---|---|
زادهٔ | ۷ فوریهٔ ۱۸۴۶ |
درگذشت | ۲۱ اوت ۱۹۲۰ |
ملیت | آلمان |
امضاء | |
ارنست کوهن (انگلیسی: Ernst Kuhn; ۷ فوریهٔ ۱۸۴۶ – ۲۱ اوت ۱۹۲۰) هندشناس و زبانشناس متخصص مطالعات هندواروپایی اهل آلمان بود. پدر او آدالبرت کوهن نیز زبانشناس بود.
ارنست کوهن در دانشگاههای برلین و توبینگن تحصیل کرد و در سال ۱۸۶۹ با ارائه رسالهای در مورد کَچایَنه،[۱] زبانشناس، با عنوان «نمونهای از کچاینهپکارنهئه»[۲] دکترای خود را دریافت کرد. در سال ۱۸۷۱، او نشان شایستگی خود را در رشتههای زبان سانسکریت و زبانشناسی تطبیقی از دانشگاه هاله-ویتنبرگ دریافت کرد و در سال بعد به عنوان استاد به دانشگاه لایپزیگ نقل مکان کرد. در سال ۱۸۷۵، او استاد تماموقت دانشگاه هایدلبرگ شد و از سال ۱۸۷۷ تا ۱۹۱۷ به عنوان استاد زبانشناسی ایرانی و مطالعات هندواروپایی تطبیقی در دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ خدمت کرد.
از سال ۱۸۷۳ در نشریه مجله تحقیقات زبانشناسی تطبیقی[۳] که توسط پدرش تأسیس شده بود، فعالیت داشت و از سال ۱۸۹۲ ویراستار کتابشناسی خاورشناسی[۴]، نشریهای که توسط آگوست مولر (خاورشناس) در سال ۱۸۸۷ تأسیس شده بود، کار کرد. در سال ۱۸۸۳، او به عضویت آکادمی علوم باواریا درآمد.