استاندارد زندگی در هند

استاندارد زندگی در هند در ایالت‌های مختلف متفاوت است. هند با یکی از سریع‌ترین رشدهای اقتصادی در جهان و با سرعت رشد ۷٫۶ درصد در سال ۲۰۱۵، در راه رسیدن به یک اقتصاد مصرف‌کننده مهم و بزرگ در جهان است. طبق تحقیقات دویچه بانک، بین ۳۰ تا ۳۰۰ میلیون افراد طبقه متوسط در هند وجود دارد.[۱] با ادامه روند فعلی، سهم هند از تولید ناخالص داخلی و ۷٫۳ درصد در سال ۲۰۱۶ به ۸٫۵ درصد در سال ۲۰۲۰ افزایش خواهد یافت.[۲] در سال ۲۰۱۱ کمتر از ۲۲ درصد هندی‌ها زیر خط جهانی فقر زندگی می‌کردند که تقریباً ۸ درصد نسبت به سال ۲۰۰۹ (۲۹٫۸ درصد) کاهش داشته‌است.[۳] در سال ۲۰۱۹، خط فقر ۲٫۷ درصد دیگر هم کاهش یافته‌است[۴] و هند دیگر کشوری با بیشترین جمعیت زیر خط فقر در دنیا محسوب نمی‌شود.[۵] طبقه متوسط هند ۳ درصد یا ۴۰ میلیون نفر از جمعیت هند را تشکیل می‌دهند.[۶] تخمین زده می‌شود که متوسط دستمزدهای واقعی بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۳۰ چهار برابر خواهد شد.[۷]

استاندارد زندگی در هند نابرابری زیادی را نشان می‌دهد. برای مثال در بسیاری از مناطق روستایی هند فقر زیادی وجود داشته و مردم به امکانات اولیه پزشکی دسترسی ندارند یا دسترسی آنها محدود است. در مقابل در بسیاری از شهرها مانند بمبئی، دهلی، چنای و حیدرآباد مراکز درمانی بسیار پیشرفته و در سطح جهانی، هتل‌های مجلل، امکانات ورزشی و زیرساخت‌های توسعه‌یافته مشابه کشورهای غربی دیده می‌شود.[۸]

فقر

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: فقر در هند

۷۵ درصد مردم فقیر در مناطق روستایی زندگی می‌کنند. ۴۲٫۱ درصد مردم در سال ۱۹۸۱ کمتر از ۱ دلار درآمد داشتند که این رقم در سال ۲۰۰۵ به ۲۴٫۳ درصد کاهش پیدا کرد.[۹][۱۰] از طرف دیگر کمیسیون برنامه‌ریزی هند از معیارهای خاص خود برای تخمین میزان فقر استفاده می‌کند و تخمین زده‌است که درسال ۲۰۰۴–۲۰۰۵ ۲۷٫۵ درصد از مردم زیر خط فقر بوده‌اند که نسبت به ۵۱٫۳ درصد در سال ۱۹۷۷–۱۹۷۸ و ۳۶ درصد در سال ۱۹۹۳–۱۹۹۴ کاهش نشان می‌دهد.[۱۱]

از اوایل دهه ۱۹۵۰ میلادی، دولت‌های مختلف در تلاش برای کاهش فقر هستند و برنامه‌های مختلفی را اجرا کرده‌اند که با موفقیت‌های جزئی همراه بوده‌است. دولت‌ها با برنامه‌هایی مانند غذا برای کار و برنامه ملی اشتغال روستایی تلاش کرده‌اند از بیکاران برای توسعه و ساخت زیرساخت و تولید دارایی‌های مولد استفاده کنند.[۱۲] در سال ۲۰۰۵ مجلس هند لایحه تضمین اشتغال روستایی را به عنوان بزرگترین برنامه در این زمینه را تصویب کرد که در آن قول حداقل ۱۰۰ روز کار با حداقل حقوق برای هر خانوار روستایی در ۶۰۰ منطقه هند داده شده‌است. دولت هند به دنبال اصلاحات اقتصادی بیشتر بوده که به کشاورزها و کارگران غیرمتخصص برای ورود به بخش‌های صنعتی کمک می‌کند.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "The middle class in India" (PDF). Deutsche Bank Research. Archived from the original (PDF) on 25 January 2017. Retrieved 7 December 2019.
  2. ↑ "Report for Selected Countries and Subjects".
  3. ↑ "India - Data". data.worldbank.org.
  4. ↑ https://worldpoverty.io/
  5. ↑ https://www.washingtonpost.com/news/worldviews/wp/2018/07/10/india-is-no-longer-home-to-the-largest-number-of-poor-people-in-the-world-nigeria-is/
  6. ↑ Biswas, Soutik (2017-11-15). "Is India's middle class actually poor?" (به انگلیسی). Retrieved 2019-04-09.
  7. ↑ "Average wages in India could quadruple by 2030: PwC report". thehindu.com.
  8. ↑ Labouring Brick by Brick: A Study of Construction Workers بایگانی‌شده در ۵ ژوئیه ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine - www.sewa.org
  9. ↑ "The developing world is poorer than we thought, but no less successful in the fight against poverty". World Bank. 2008. Archived from the original on 23 March 2009.
  10. ↑ "India has fewer poor people: World Bank". Business Standard.
  11. ↑ Poverty estimates for 2004-05 بایگانی‌شده در ۱۴ سپتامبر ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine, Planning commission, India, March 2007. Accessed: 25 August 2007
  12. ↑ "Economic Survey 2004–2005". Archived from the original on 16 December 2007. Retrieved 15 July 2006.