استیون گرینبلت

استیون گرینبلت
استیون گرینبلت سال ۲۰۰۴
زادهٔ۷ نوامبر ۱۹۴۳ ‏(۸۰ سال)
بوستون
پیشهادبیات رنسانس
آثار برجستهنویسنده، ادیب، استاد دانشگاه
جوایزجایزه هولبرگ سال ۲۰۱۶

استیون گرینْبلَت (انگلیسی: Stephen Jay Greenblatt زاده ۷ نوامبر ۱۹۴۳) اندیشمند، نویسنده و استاد دانشگاه هاروارد و از مؤثّرترین متخصّصان مطالعات رنسانس در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم می‌باشد.

زندگی

[ویرایش]

گرینبلت خود را از یهودیان اشکنازی اروپای شرقی می‌داند. پدرانش به آمریکا کوچیدند. پدربزرگش ژنده‌چین و پدرش وکیل بوده‌است. او پس از تحصیلات ابتدایی به دانشگاه ییل رفت.[۱] در ۱۹۸۰ پس از سالیانی آموزگاری در دانشگاه، به رتبه استادی رسید و نخستین کتاب نامدارش را دربارهٔ ادبیات قرن شانزدهم انگلیس نوشت. پس از بیست‌وهشت سال پژوهش و آموزگاری در کالیفرنیا به ماساچوست رفت و در دانشگاه هاروارد مشغول شد. در سال ۲۰۰۰ «استاد علوم انسانی» نامیده شد. در سالیان بعد کتاب‌هایی پرفروش در شکسپیرشناسی و مطالعات رنسانس نگاشت.[۲]

وی سال ۲۰۱۴ به دعوت دانشگاه تهران به ایران سفر کرد و دربارهٔ لیر شاه شکسپیر سخن راند.[۳]

گرینبلت پس از ام. اچ. آبرامز سرویراستار گزیدهٔ ادبیات انگلیسی نورتون شد.

سخن‌شناسیِ فرهنگ‌بُنیاد

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: سخن‌شناسی فرهنگ‌بنیاد

او را از پیشروان سخن‌شناسی فرهنگ‌بنیاد (Cultural Poetics) در اواخر قرن بیستم می‌دانند.[نیازمند منبع]

نوتاریخی‌گری

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: نوتاریخی‌گری

او عبارت «نوتاریخی‌گری» (new historicism) را به کار برد که پس از آن مشهور شد. عباس میلانی این را به فارسی «نوتاریخی‌گری» نامید.[۴]

این عبارت پیش‌تر در کار مایکل مک‌کانل آمده بود.[۵][۶]

به فارسی

[ویرایش]
  • گرین‌بلت، استفن. «مرگ همنت و ساختن هملت» در کتاب مونالیزای ادبیات: مقالاتی دربارهٔ هملت. گزینش و ویرایش مهدی امیرخانلو. تهران: انتشارات نیلوفر. ۱۳۹۲.
  • گرینبلت، استیون (۱۳۹۵). ترجمهٔ محمود شیرزاد. «انتخابات ۲۰۱۶ در حکایت شکسپیر». هفته‌نامهٔ کرگدن (۲۷): ۱۳–۱۲. / «نمایش‌نامه شکسپیر و انتخابات آمریکا» در روزنامه هشت صبح، ۲۴ میزان ۱۳۹۵. برگردان عباس فراسو.
  • گرین‌بلت، استیون. جهان چگونه مدرن شد؟ ترجمهٔ مهدی نصراله‌زاده (۱۳۹۸)
  • گرین‌بلت، استیون. جبّار: شکسپیر و سیاست ترجمهٔ آبتین گلکار (۱۳۹۸)
  • گرین‌بلت، استیون. ویلیام در گذر ایام: شکسپیر چگونه شکسپیر شد. ترجمهٔ علیرضا مهدی‌پور

مقالهٔ «خانوادهٔ ترامپ نباید با شکسپیر درافتد؛ ورمی‌افتد!» نیز به ترجمهٔ محمود شیرزاد در رادیو صدای نو منتشر شده است.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Greenblatt, Stephen. "China: Visiting Rites (II)". The Greenblatt Reader. Ed. Michael Payne. Malden: 2005. pp. 282-290
  2. ↑ از مطالب ویکی‌پدیای انگلیسی استفاده شده‌است.
  3. ↑ «وقتی شکسپیر نظریه پرداز آمریکایی را به ایران می‌رساند». همشهری آنلاین. ۲۰۱۴-۱۲-۰۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۹-۱۴.
  4. ↑ میلانی، عباس. تجدد و تجددستیزی در ایران. تهران: نشر اختران. ۱۳۷۸ صفحهٔ ۱۳
  5. ↑ Montrose, Louis A. Professing the Renaissance: the Poetics and Politics of Culture." The New Historicism. H. Aram Veeser. Oxfordshire: Routledge. 1989. pp. 32.
  6. ↑ https://books.google.com/books?id=58BmAgAAQBAJ&pg=PR4&lpg=PR4&dq=the+new+historicism+h.+aram+veeser&source=bl&ots=zlvODhh8k_&sig=LRbtIZa9OUXIDgjAD3uqg6_8xHg&hl=en&sa=X&ei=ld-3VMroNNiOuATMwILIDw&ved=0CCMQ6AEwAQ#v=onepage&q=michael%20McCanles&f=false

پیوند به بیرون

[ویرایش]
آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک نویسنده، شاعر یا نمایش‌نامه‌نویس است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.