اسکار فریره

اسکار فریره
فریره در تور روماندی ۲۰۱۱
مشخصات فردی
نام کاملÓscar Freire Gómez
نام مستعارگربه، Oscarito
زاده۱۵ فوریهٔ ۱۹۷۶ ‏(۴۸ سال)
تورلاوگا، اسپانیا، اسپانیا
قد۱٫۷۱ متر (۵ فوت ۷ اینچ)
وزن۶۴ کیلوگرم (۱۴۱ پوند)
اطلاعات تیم
تیم فعلیبازنشسته
نوع مسابقاتجاده
نقشرکابزن
نوع راندنسرعتی
تیم(های) حرفه‌ای
۱۹۹۸–۱۹۹۹Vitalicio Seguros
۲۰۰۰–۲۰۰۲ماپی-کوییک‌استپ
۲۰۰۳–۲۰۱۱رابوبانک
۲۰۱۲کاتیوشا
قهرمانی‌های مهم
گرند تورها
تور دو فرانس
رده‌بندی امتیازی (۲۰۰۸)
۴ مرحله انفرادی
تور دوچرخه‌سواری ووئلتا اسپانیا
۷ مرحله انفرادی

مسابقات مرحله‌ای

تیرنو–آدریاتیکو (۲۰۰۵)

مسابقات و کلاسیک‌های یک‌روزه

مسابقات قهرمانی جهان (۱۹۹۹، ۲۰۰۱، ۲۰۰۴)
میلان–سانرمو (۲۰۰۴، ۲۰۰۷، ۲۰۱۰)
خنت–ویووخم (۲۰۰۸)
کلاسیک یوروآیز (۲۰۰۶)
پاریس–تور (۲۰۱۰)
برابانتسه پایل (۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۰۷)
مدال‌ها
به نمایندگی از  اسپانیا
دوچرخه‌سواری جاده مردان
مسابقات قهرمانی جهان
مدال طلا – جایگاه اول ۱۹۹۹ ورونا استقامت جاده مردان
مدال طلا – جایگاه اول ۲۰۰۱ لیسبون استقامت جاده مردان
مدال طلا – جایگاه اول ۲۰۰۴ ورونا استقامت جاده مردان
مدال برنز – جایگاه سوم ۲۰۰۰ پلوی استقامت جاده مردان
زیر ۲۳ سال قهرمانی جهان
مدال نقره – جایگاه دوم ۱۹۹۷ سن سباستین استقامت جاده زیر ۲۳ سال

اسکار فریره (زادهٔ ۱۵ فوریهٔ ۱۹۷۶) رکابزن حرفه‌ای سابق اهل اسپانیا است که در رشتهٔ دوچرخه‌سواری جاده فعالیت می‌کرد. او یکی از بهترین رکابزنان سرعتی بود و سه بار قهرمان جهان شد. سه بار برندهٔ میلان–سانرمو شد. همچنین در ۴ مرحلهٔ تور دو فرانس و ۷ مرحلهٔ ووئلتا اسپانیا به پیروزی رسید.

فریره نوعی فلسفهٔ تمرینی داشت و مسافت‌های کمتری را نسبت به بیشتر رکابزنان حرفه‌ای طی می‌کرد.[۱]

فعالیت حرفه‌ای

[ویرایش]

فریره در تورلاوگا زاده شد و در سال ۱۹۹۸ با پیوستن به تیم ویتالیسیو سگوروس حرفه‌ای شد. در آن فصل در یک مسابقه پیروز شد که یکی از مراحل تور کاستیا و لئون بود. در فصل ۱۹۹۹ پیروزی‌های اندکی تا مسابقات قهرمانی جهان به دست آورد. او به ورونا رفت تا فهرست تیم اسپانیا را کامل کند و جایزهٔ قهرمانی جهان را صرف خرید آسانسور برای آپارتمان مادربزرگش کرد.

فریره در سال ۲۰۰۰ به تیم ماپی-کوییک‌استپ پیوست که از سال ۱۹۹۴ بهترین تیم رده‌بندی بود. در آن سال در ۱۱ مسابقه از جمله ۲ مرحله از ووئلتا اسپانیا به پیروزی رسید. همچنین در مسابقات قهرمانی جهان بر سکوی سوم ایستاد. در فصل ۲۰۰۱ دومین بار قهرمان جهان شد و در فصل ۲۰۰۲ در یک مرحله از تور دو فرانس پیروز شد.

رابوبانک (۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱)

[ویرایش]

در فصل ۲۰۰۳ به تیم رابوبانک رفت و در نخستین فصل حضور خود، برندهٔ شش مسابقه شد. در فصل ۲۰۰۴ برندهٔ میلان–سانرمو و نایب قهرمان تیرنو–آدریاتیکو شد، در یک مرحله از ووئلتا به پیروزی رسید و برای سومین بار، قهرمان جهان شد. فصل ۲۰۰۵ را با قهرمانی در تیرنو–آدریاتیکو و چند مسابقهٔ دیگر آغاز کرد. سپس به دلیل درد زینی از ادامهٔ فصل بازماند.

در فصل ۲۰۰۶ برندهٔ یک مرحله از تیرنو–آدریاتیکو و تور سوئیس شد. در تور دو فرانس، در دو مرحله به پیروزی رسید و تا هنگام کناره‌گیری به دلیل بیماری، در رقابت برای پیراهن سبز امتیازی بود. سپس فاتح کلاسیک واتنفال شد و دوباره به دلیل مصدومیت گردن و ستون فقرات، ادامهٔ فصل را از دست داد.

فریره در تور دو فرانس ۲۰۰۸

در تور دو فرانس ۲۰۰۷ موفقیتی به دست نیاورد که یکی از دلایل آن، حمایت از رهبری میشل راسموسن بود. در همان فصل، در سه مرحله از ووئلتا پیروز شد. در تور ۲۰۰۸، فریره برندهٔ پیراهن امتیازی شد. در تو ۲۰۰۹ فریره و رکابزنی دیگر، هدف تفنگ بادی قرار گرفتند. ساچمه به ران فریره خورد و در رتبهٔ ۱۱۷ آن مرحله قرار گرفت.[۲]

در مارس ۲۰۱۰ فریره برندهٔ میلان–سانرمو شد و در اکتبر همان سال، نخستین اسپانیایی شد که فاتح پاریس–تور شده‌است. در همین مسابقه، به خاطر شکستن رکورد سرعت متوسط در مسابقات یک‌روزه برندهٔ جایزهٔ غیر رسمی روبان قرمز شد. سرعت متوسط او ۴۷٫۷۳ کیلومتر بر ساعت بود.[۳]

فریره پیش از مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۱۱ بازنشستگی خود در پایان فصل در صورت عدم پیروزی در مسابقه را اعلام کرد. به مذاکره برای تمدید قرارداد با تیم خود نیز پایان داد و علت آن را بدتر شدن مشکلات تنفسی با وجود جراحی سینوس و بینی در دو سال گذشته دانست. او نتوانست در تور ۲۰۱۱ رکاب بزند و در ووئلتا نیز وادار به کناره‌گیری شد.[۴]

کاتیوشا (۲۰۱۲)

[ویرایش]

در پایان فصل ۲۰۱۱ فریره ناگهان تصمیم خود را تغییر داد. رابوبانک پیشنهادی برای تمدید قرارداد نداد و فریره با تیم‌های دیگر وارد مذاکره شد تا در نهایت به تیم کاتیوشا بپیوندد.[۵] فصل ۲۰۱۲ به خوبی آغاز شد و فریره در یک مرحله از تور داون آندر و یک مرحله از تور آندلس پیروز شد. در دو کلاسیک بهاره دوم شد و در مسابقه طلایی آمستل، با وجود فرار از گروه پیشتاز در ۵ کیلومتری خط پایان، در نهایت در رتبهٔ چهارم قرار گرفت.[۶] فریره در پایان فصل از دوچرخه‌سواری حرفه‌ای خداحافظی کرد و پیشنهاد تیم ایوسکالتل-ایوسکادی برای فصل ۲۰۱۳ را نپذیرفت.[۷]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "2012 Tour Down Under: It's a sprinters affair". On The Record. On The Record. 12 January 2012. Archived from the original on 28 April 2013. Retrieved 21 September 2012.
  2. ↑ "Freire, Dean shot at during Tour stage". Cycling News. Future Publishing Limited. 17 July 2009. Retrieved 16 December 2012.
  3. ↑ Cyclingnews.com Gives details of 2010 edition of Paris–Tours.
  4. ↑ Cyclingnews.com Freire: World title or retirement.
  5. ↑ "Freire confirms he wants to race in 2012". Telegraph. 6 November 2011. Retrieved 24 April 2012.
  6. ↑ Wynn, Nigel (15 April 2012). "Gasparotto wins Amstel Gold Race". Cycling Weekly. IPC Media Limited. Retrieved 6 January 2013.
  7. ↑ "Freire turned down Euskaltel-Euskadi offer for 2013". Cycling News. Future Publishing Limited. 22 October 2012. Retrieved 16 December 2012.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ اسکار فریره موجود است.