اس‌ان ۱۸۵
| گونه رویداد | بازمانده ابرنواختر، ابرنواختر  |
|---|---|
| نوع Ia؟ | |
| تاریخ | ۷ دسامبر ۱۸۵ |
| صورت فلکی | دوپرگار و قنطورس |
| بُعد | 14h 43m |
| مِیل | ۳۰′ −۶۲° |
| مبدأ | J2000 |
| مختصات کهکشانی | G315.4−۲٫۳ |
| فاصله | ۲٬۸۰۰ پارسک (۹٬۱۰۰ سال نوری) |
| باقی‌مانده | پوسته |
| میزبان | راه شیری |
| ویژگی‌های مهم | ثبت باستانی اس‌ان ۱۸۵ ممکن است قدیمی‌ترین شرح از یک ابرنواختر در تاریخ باشد |
| اوج قدر ظاهری | شاید به قدر ۸- رسیده باشد |
| دیگر شناسه‌ها | SN 185، SNR G315.0-02.3، SNR G315.4-02.3، 1ES 1436-62.4، 1RXS J144254.3-622815، 3FHL J1443.0-6227e، AJG 27، 3A 1438-626، GPS 1438-624، MSH 14-6-03، 2FHL J1443.2-6221e |
| پس از | None known |
| پیش از | SN 386 |
اس‌ان ۱۸۵ یا ابرنواختر ۱۸۵ (به انگلیسی: SN 185) یک رویداد ستاره‌شناسی گذرا بود که به احتمال در دسامبر سال ۱۸۵ میلادی (نیمه آذر) به شکل یک ابرنواختر دیده شد. این انفجار در راستای آلفا قنطورس، بین صورت‌های فلکی پرگار و قنطورس اتفاق افتاد و به درخشندگی احتمالی از قدر ظاهری ۶- تا ۸- رسید. گمان می‌رود اس‌ان ۱۸۵ کهن‌ترین ابرنواختری باشد که تا به حال ثبت شده‌است و اخترشناسان چینی برای نخستین‌بار از آن به عنوان «ستارهٔ میهمان» در کتاب تاریخ هان متاخر نام برده‌اند و به توصیفش پرداخته‌اند.[۱] این ابرنواختر دستکم برای هشت ماه در آسمان شب دیده می‌شد.
تاریخچه
[ویرایش]سالنمای اختربینی کتاب تاریخ متأخر هان - که به وقایع تاریخی سال‌های ۲۵ تا ۲۲۰ میلادی می‌پردازد - توضیح می‌دهد که چطور اخترشناسان در سال دوم سلطنت امپراتور لینگ هان دوران ژانگ‌پینگ، این ابرنواختر را کشف کردند. ترجمهٔ این بخش از سالنما این چنین است:
«در سال دوم دوران سلطنت ژانگ‌پینگ، ماه دهم، در یک روزگوئی‌های (هفتم دسامبر ۱۸۵ میلادی) یک ستارهٔ میهمان درون دروازهٔ جنوبی (نانمن، یک صورتواره چینی نزدیک آلفا قنطورس) ظاهر شد. به نظر می‌رسید به بزرگی نیم یان باشد. در رنگ‌های مختلف سوسو می‌زد و بعد کوچک شد تا سرانجام در ماه ششم از سال هو (هو-نیان ۲۴ ژوئیه تا ۲۳ آگوست ۱۸۷ یا بنابر تفسیری دیگر از ۵ ژوئیه تا ۲ آگوست ۱۸۶) ناپدید شد»[۲]
به جز این، ممکن است بتوان ردپایی از این ابرنواختر را در ادبیات کهن رومی نیز پیدا کرد.[۳] اگرچه در این مورد بحث‌هایی میان تاریخ‌دان‌ها وجود دارد، اما هیچکدام از این متون تاریخی نیز اطلاعاتی بیشتر از کتاب تاریخ متأخر هان در این باره به دست نمی‌دهند.
بررسی‌های علمی
[ویرایش]برای مدت‌های طولانی شناسایی این «ستارهٔ میهمان» به عنوان یک ابرنواختر محل مجادله بوده است. برخی تفاسیر دیگر از این متون چینی، آن را توصیف یک دنباله‌دار یا ظهور همزمان یک ابرنواختر با دنباله‌دار سوئیفت-تاتل دانسته‌اند.[۴][۵]بررسی دقیق دنباله‌دارهای نزدیک به آن زمان و این نکته که اخترشناسان چینی هیچ اشاره‌ای به حرکت این جسم نکرده‌اند، دنباله‌دار بودن آن را نامحتمل می‌کند.[۶] از این رو به نظر می‌رسد که ابرنواختر ۱۸۵ قدیمی‌ترین ابرنواختر ثبت شده در تاریخ باشد.
در اواخر دههٔ ۱۹۵۰ میلادی (میانه‌های دههٔ ۱۳۳۰ خورشیدی) سحابی گسیلشیِ آرسی‌دبلیو ۸۶ در فاصلهٔ ۹۱۰۰ سال نوری کشف شد. خیلی زود این سحابی به ستاره میهمان سال ۱۸۵ مرتبط شد.[۷] مطالعات بعدی نشان داد که آرسی‌دبلیو ۸۶ واقعاً بازمانده یک ابرنواختر است.[۸]
جستارهای وابسته
[ویرایش]- فهرست ابرنواخترها
- تاریخچه رصد ابرنواخترها
- فهرست باقی‌مانده‌های ابرنواختری
- فهرست ستارگان نامزد ابرنواختر
منابع
[ویرایش]- ↑ Zhao, Fu-Yuan; Strom, R. G.; Jiang, Shi-Yang (2006-10-01). "The Guest Star of AD185 must have been a Supernova". Chinese Journal of Astronomy and Astrophysics. 6: 635–640. doi:10.1088/1009-9271/6/5/17. ISSN 1009-9271.
- ↑ Fu-Yuan Zhao et al., P. 636.
- ↑ Stothers, Richard (Sep. , 1977). "Is the Supernova of A.D. 185 Recorded in Ancient Roman Literature?". Isis. 68 (به انگلیسی). pp. 443–447. doi:10.1086/351822. Retrieved 2019-01-29.
{{cite web}}: Check date values in:|تاریخ=(help); More than one of|وبگاه=و|ژورنال=specified (help) - ↑ Y.-L. Huang; Chin, Y.-N. (1994-09). "Identification of the guest star of AD 185 as a comet rather than a supernova". Nature (به انگلیسی). 371 (6496): 398–399. doi:10.1038/371398a0. ISSN 1476-4687.
{{cite journal}}: Check date values in:|date=(help) - ↑ radley E. Schaefer (1995-10). "Supernova 185 is Really a Nova Plus Comet P/Swift-Tuttle". Astronomical Journal v.110, p.1793. 110 (به انگلیسی) (4).
{{cite journal}}:|access-date=requires|url=(help); Check date values in:|تاریخ=(help) - ↑ Fu-Yuan Zhao et al., P. 639.
- ↑ Mathewson, D. S.; Westerlund, B. E. (1966-02-01). "Supernova Remnants in the Large Magellanic Cloud". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society (به انگلیسی). 131 (3): 371–381. doi:10.1093/mnras/131.3.371. ISSN 0035-8711.
- ↑ Strom, Richard G. (1994-05-01). "SN 185, its associated remnant and PSR 1509 – 58". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society (به انگلیسی). 268 (1): L5–L9. doi:10.1093/mnras/268.1.L5. ISSN 0035-8711.