اصل فیشر (به انگلیسی: Fisher's principle)، یک مدل تکاملی است که توضیح میدهد که چرا نسبت جنسی بیشتر گونههایی که از طریق تولیدمثل جنسی تولید میکنند، بین نر و ماده تقریباً ۱:۱ است. AWF Edwards اشاره کردهاست که «احتمالاً مشهورترین استدلال در زیستشناسی فرگشتی» است.
اصل فیشر توسط رونالد فیشر در کتاب خود با عنوان نظریه ژنتیکی انتخاب طبیعی در سال ۱۹۳۰ بیان شد (اما به اشتباه به عنوان اصلی به فیشر نسبت داده شدهاست). فیشر استدلال خود را در مورد هزینههای والدین بیان کرد و پیشبینی کرد که هزینههای والدین برای هر دو جنس باید برابر باشد. از این رو نسبتهای جنسی ۱:۱ به نام «نسبت جنسی فیشری» (Fisherian sex ratio)، و آنهایی که ۱:۱ نیستند، «نسبت جنسی نافیشری» (non-Fisherian sex ratio) هستند یا نسبت جنسی فوقالعاده (extraordinary sex ratio) هستند و به این دلیل رخ میدهند که مفروضات ارائهشده در مدل فیشر را زیر پا میگذارند.[۱][۲]
دبلیو دی همیلتون در مقاله خود در سال ۱۹۶۷ دربارهٔ «نسبتهای جنسی فوقالعاده»[۱] توضیح ساده زیر را با توجه به این شرط که نرها و مادهها هزینههای برابر برای تولید دارند، ارائه کرد:
در زبان مدرن، نسبت ۱:۱ راهبرد پایدار تکاملی است.[۳]