اعتراض‌های آنپو

اعتراض‌های آنپو
Masses of protestors flood the streets around Japan's دایت ملی building, ۱۸ ژوئن ۱۹۶۰
تاریخ	۱۹۵۹–۱۹۶۰ ۱۹۷۰
موقعیت	Japan
علت(ها)	مخالفت با معاهده همکاری و امنیت متقابل بین ایالات متحده و ژاپن و پایگاه‌های آمریکایی در این کشور
اهداف	۱۹۵۹–۱۹۶۰ جلوگیری از تصویب پیمان همکاری و امنیت متقابل بین ایالات متحده و ژاپن استعفای نخست‌وزیر نوبوسوکه کیشی لغو سفر رئیس‌جمهور آمریکا به ژاپن دوایت آیزنهاور ۱۹۷۰ لغو پیمان همکاری و امنیت متقابل بین ایالات متحده و ژاپن
طرف‌های مدنی درگیر
Anti-treaty protestors دولت ژاپن (جناح ضد معاهده) دولت ژاپن (جناح‌های طرفدار معاهده) حکومت فدرال ایالات متحده آمریکا مخالفان معاهده طرفداران معاهده

اعتراض‌های آنپو (به ژاپنی: 安保闘争, Anpo tōsō)، در ژاپن، مجموعه ای از اعتراض‌های گسترده در سراسر ژاپن از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۰، و دوباره در سال ۱۹۷۰، علیه معاهده امنیتی ایالات متحده-ژاپن، که به ایالات متحده اجازه می‌دهد تا پایگاه‌های نظامی خود را در خاک ژاپن حفظ کند، بود. نام تظاهرات از اصطلاح ژاپنی «پیمان امنیتی» گرفته شده است، که آنزن هوشو جویاکو (安全保障条約) یا فقط آنپو (安保) است.

اعتراضات در سال‌های ۱۹۵۹ و ۱۹۶۰ در مخالفت با تجدیدنظر پیمان امنیتی بین ایالات متحده و ژاپن در سال ۱۹۶۰ برگزار شد و در نهایت به بزرگ‌ترین اعتراضات مردمی در عصر مدرن ژاپن تبدیل شد.^[۱] در اوج اعتراضات در ژوئن ۱۹۶۰، صدها هزار معترض ژاپن را محاصره کردند. دایت ملی ساختمان تقریباً روزانه در توکیو، و تظاهرات گسترده‌ای در دیگر شهرها و شهرستان‌های سراسر ژاپن برگزار شد.^[۲]

در ۱۵ ژوئن، معترضان راه خود را به داخل محوطه دیت هجوم بردند که منجر به درگیری شدید با پلیس شد. در جریان این درگیری، یک دانش آموز دختر دانشگاه توکیو به نام میچیکو کانبا کشته شد. ژاپن توسط رئیس‌جمهور ایالات متحده دوایت آیزنهاور لغو شد و نخست‌وزیر محافظه کار نوبوسوکه کیشی مجبور شد استعفا دهید.^[۳]

دور دوم اعتراضات در سال ۱۹۷۰ در زمان تمدید خودکار معاهده آنپو در سال ۱۹۶۰ رخ داد. اگرچه مدت کوتاه‌تر بود، اما این اعتراضات بعدی نیز به اندازه قابل توجهی دست یافتند.

پس زمینه

پیمان امنیت بین ایالات متحده آمریکا و ژاپن توسط ایالات متحده به عنوان شرط پایان دادن به اشغال ژاپن پس از پایان جنگ دوم در ژاپن اجباری شده بود.

^[۴] در ۸ سپتامبر ۱۹۵۱ همراه با امضای قرارداد سان فرانسیسکو امضا شد که به‌طور رسمی به جنگ جهانی دوم در آسیا پایان داد. معاهده امنیتی در ۲۸ آوریل ۱۹۵۲ همزمان با پایان اشغال ژاپن به اجرا درآمد. به نیروهای آمریکایی مستقر در ژاپن اجازه می‌داد بدون مشورت قبلی با دولت ژاپن برای هر منظوری مورد استفاده قرار گیرند. اعتراضات داخلی در ژاپن را کاهش داد و ایالات متحده را متعهد به دفاع از ژاپن در صورت حمله شخص ثالث به ژاپن نکرد. ^[۵]

دولت ژاپن در اوایل سال ۱۹۵۲ تلاش برای تجدید نظر در این معاهده را آغاز کرد. با این حال، دولت آیزنهاور در برابر درخواست‌های تجدید نظر مقاومت کرد تا اینکه جنبش رو به رشد پایگاه نظامی ضد آمریکایی در ژاپن در مبارزه سوناگاوا ۱۹۵۵–۱۹۵۷ به اوج رسید. به موجب آن یک پایگاه نیروی هوایی ایالات متحده به روستای مجاور گسترش یافت. ^[۶]

خشم عمومی در ژاپن پس از حادثه ژیرارد در سال ۱۹۵۷ که در آن سرباز ارتش ایالات متحده ویلیام اس. ژیرارد، ببرای سرگرمی خود، یک گلوله نارنجک خالی را به سمت یک زن خانه‌دار که در حال نجات ضایعات در نزدیکی پایگاه نظامی که در آن مستقر بود شلیک کرد و او را کشت. ^[۷] ژیرار به اتهام قتل شبه‌عمد و متعاقباً تنزل رتبه، و پرونده دادگاه عالی ایالات متحده ویلسون علیه ژیرارد محکوم شد.^[۸][۹] این امر دشمنی با وضعیت موجود را بیش از پیش آشکار کرد. ^[۱۰]

ایالات متحده با تجدید نظر موافقت کرد، مذاکرات در سال ۱۹۵۸ آغاز شد و پیمان جدید توسط آیزنهاور و کیشی در مراسمی در واشینگتن دی سی در ژانویه امضا شد. ۱۹، 1960.^[۱۱]

از منظر ژاپن، معاهده جدید پیشرفت قابل توجهی نسبت به معاهده اصلی بود، که ایالات متحده را متعهد می‌کرد که از ژاپن در حمله دفاع کند، قبل از اعزام نیروهای آمریکایی مستقر در ژاپن به خارج از کشور، نیاز به مشورت قبلی با دولت ژاپن داشت، و بند مربوط به سرکوب را حذف کرد. اغتشاشات داخلی، و تعیین یک دوره ۱۰ ساله اولیه، پس از آن، معاهده می‌تواند توسط هر یک از طرفین با یک سال لغو شود. توجه کنید.^[۱۲]

از آنجایی که معاهده جدید بهتر از معاهده قبلی بود، کیشی انتظار داشت که در یک زمان نسبتاً کوتاه به تصویب برسد. تا حدی برای جشن گرفتن معاهده ای که به تازگی تصویب شده است. اگر سفر آیزنهاور طبق برنامه پیش می‌رفت، او اولین رئیس‌جمهور ایالات متحده بود که به ژاپن سفر می‌کرد.^[۱۳]

پانویس

1. Kapur 2018, p. 1.
2. Kapur 2018, p. 24.
3. کاپور 2018, pp. 4–6.
4. Kapur 2018, p. 111.
5. کاپور 2018, p. 11.
6. Kapur 2018, p. 15.
7. Kapur 2018, pp. 16–17.
8. {{{1}}} U.S. {{{2}}}, 526.
9. Harnisch, Larry. "Soldier kills woman", Los Angeles Times, retrieved November 27, 2007.
10. Kapur 2018, pp. 15–17.
11. Kapur 2018, p. 21.
12. Kapur 2018, pp. 17–18.
13. Kapur 2018, p. 35.

منابع

• Kapur, Nick (2018). Japan at the Crossroads: Conflict and Compromise after Anpo. Cambridge, MA: انتشارات دانشگاه هاروارد. ISBN 978-0-674-98442-4.
• Packard, George R. (1966). Protest in Tokyo: The Security Treaty Crisis of 1960. Princeton, NJ: انتشارات دانشگاه پرینستون. ISBN 978-0-691-03052-4.
• Takemasa, Ando (2014). Japan's New Left Movements. Routledge. ISBN 978-0-203-06955-4.
• Andrews, William (2016). Dissenting Japan: A History of Japanese Radicalism and Counterculture from 1945 to Fukushima. Hurst. ISBN 978-1-84904-919-1.

مجله‌ها و مقاله‌ها

• Jesty, Justin (2012). "Tokyo 1960: Days of Rage and Grief Hamaya Hiroshi's Photos of the Anti-Security-Treaty Protests". MIT Visualizing Cultures. مؤسسه فناوری ماساچوست.
• Kapur, Nick (May 25, 2020). "Japan's Streets of Rage: The 1960 US-Japan Security Treaty Uprising and the Origins of Contemporary Japan". The Asia Pacific Journal: Japan Focus. 18 (11).
• Kapur, Nick (July 15, 2022). "The Japanese Student Movement in the Cold War Crucible, 1945-1972" (PDF). The Asia Pacific Journal: Japan Focus. 20 (14).

پیوند به بیرون